„ამ კანონმა უბრალოდ გაანადგურა რუსული სამოქალაქო საზოგადოება, გააქრო ყველა ძლიერი ორგანიზაცია, რომელმაც გარკვეულ წარმატებას მიაღწია. „უცხოელი აგენტები“ ოფიციალურად არიან გარიყული საზოგადოებრივი ცხოვრებიდან. დღეს, რუსეთში, უცხო ქვეყნის აგენტი შეიძლება გახდე იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ამ სტატუსის მქონე ადამიანთან ურთიერთობ“.

ჩვენ ფიცი გვაქვს ნათქვამი და არა, როგორ ბანალურადაც არ უნდა ჟღერდეს, საქართველოს სიყვარულში არ დავიღლებით.

1992 წლის 9 აპრილს, თბილისში, რუსთაველის გამზირზე, სახელმწიფო საბჭოს ხელმძღვანელებმა - თენგიზ კიტოვანმა, ედუარდ შევარდნაძემ და ჯაბა იოსელიანმა პატივი მიაგეს 1989 წლის 9 აპრილს დაღუპულთა ხსოვნას.

ის ელჩად ჰუბერტ ქნირშის მერე დაინიშნა. მასთან ბევრს ჰქონდა შეკითხვები „ქართული ოცნებასთან“ ზედმეტად სიახლოვის გამო. ამ ინტერვიუს წაკითხვის შემდეგ დარწმუნდებით, რომ ასეთი კითხვები პეტერ ფიშერთან არ იქნება.

რუსული კანონი ისევ პარლამენტშია. კანონპროექტით შემოდის ტერმინი „უცხოური ძალა", ასევე გაჩნდება ტერმინი – „უცხოური ძალის ინტერესების გამტარებელი ორგანიზაცია“

პოლიტიკოსებს შორის პოლარიზაცია არ არის ტრაგედია. უფრო მეტიც - ბრიტანულსა და ამერიკულ პოლიტიკაში, სადაც პარლამენტები მხოლოდ მაჟორიტარული სისტემით ირჩევა - ეს დემოკრატიული კულტურის ნაწილია.

საბაზრო ეკონომიკაზე გადასვლის შემდეგ, როდესაც საბჭოთა კავშირი დაიშალა, საბინაო ფონდი კერძო საკუთრებაში გადავიდა, ხოლო საბინაო მშენებლობის საკითხი, განსაკუთრებით ვარდების რევოლუციის შემდეგ, მთლიანად კერძო სექტორზე იქნა დელეგირებული.

ჩვენ არ ვიცით, ვინ შეიძლება იყოს უსახლკარო პირი თეორიულად, პრაქტიკაში კი განსხვავდება ეს გამოცდილება. არ გვაქვს ერთიანი განმარტება. ეს ქმნის პრობლემას მუნიციპალიტეტებისთვის, რომ განსაზღვრონ, ვის მიანიჭონ ეს სტატუსი და ვის არა. სტატუსის მინიჭება კი საბოლოოდ მაინც არ ნიშნავს საცხოვრისით დაკმაყოფილებას.

„ქართული ოცნების“ წევრები წლების განმავლობაში ევროსაბჭოს საპარლამენტო ასამბლეის (PACE) მიერ მიღებულ რეზოლუციებს უჭერდნენ მხარს, რომლებიც გმობდნენ ადამიანის უფლებების წინააღმდეგ სხვადასხვა ქვეყნის გადადგმულ ნაბიჯებს თუ საკანონმდებლო ინიციატივებს, რომლებიც ლგბტქ+ თემის უფლებების შეზღუდვასაც მოიცავდა.

საქართველოს ისტორიაში ზვიად გამსახურდიას დამხობის შემდეგ სულ ორჯერ შეიცვალა ხელისუფლება, 2003 და 2012 წელს, აქედან ერთხელ რევოლუციით და მასობრივი პროტესტით და მეორედ, არჩევნებით. თუმცა, არც ერთ და არც მეორე შემთხვევაში ხელისუფლება არ იყო წინასწარ მარცხს შეგუებული. 

ევრონესტის საპარლამენტო ასამბლეაზე „ქართულმა ოცნებამ“ საქართველოს, უკრაინისა და მოლდოვის ევროპულ პერსპექტივასთან დაკავშირებით რეზოლუცია ვერ დააინიციირა. რეზოლუციის ჩავარდნა ხელისუფლებამ დელეგაციის ოპოზციონერ წევრებსა და უკრაინის დელეგაციას დააბრალა. ოპოზიციონერი პოლიტიკოსები კი მის ჩავარდნაში მმართველ პარტიას ადანაშაულებენ. რის გამო ჩავარდა რეზოლუციის ინიციატივა და რატომ არ მოაწერეს მას ხელი ქართველმა და უკრაინელმა დეპუტატებმა?