Quiz | შეამოწმე, როგორ იცი ქართული გრამატიკა

როცა პირის ნაცვალსახელი არ მიუთითებს კუთვნილებაზე და მას მოსდევს თანდებული (ასე მაგ, თქვენ შესახებ, ჩემ გამო და ა.შ.), ასეთ შემთხვევაში ბრუნვის ნიშანი „-ს“ საჭირო არ არის, ხოლო როდესაც კუთვნილებაა, მაგ: ჩემი სახლი, ჩემი და, ასეთ შემთხვევაში იქნება - ჩემს სახლს, ჩემს დას და ა.შ.

იმ შემთხვევაში, როცა სუბიექტს ახლავს სახელი, რომელიც საკუთარ თავში უკვე გულისხმობს სიმრავლეს, სუბიექტი რჩება მხოლობით რიცხვში. მაგალითად, როგორც არ შემთხვევაშია - სხვადასხვა უკვე ნიშნავს მრავლობითს, ერთზე მეტს, შესაბამისად, მას არსებითი სახელი მხოლობით რიცხვში მოსდევს.

სწორი პასუხია 24-საათიანი სამუშაო გრაფიკი; როცა რამდენიმეფუძიანი სიტყვის (კომპოზიტის) პირველი ნაწილი წარმოდგენილია რიცხვითი სახელით და ამ რიცხვით სახელს დავწერთ ციფრით, მეორე ნაწილს ის დაუკავშირდება დეფისით. და თუ მათი წერისას არ გამოვიყენებთ ციფრებს, მაშინ ისინი დაიწერება ერთად. მაგ: 3-სართულიანი ან სამსართულიანი.

ფუძის გამეორებით მიღებული კომპოზიტები იწერება დეფისით. კომპოზიტი ნიშნავს სიტყვას, რომელიც შედგება ერთზე მეტი ფუძისგან. ამ შემთხვევაში დამკვიდრებულია „ცალ-ცალკე“ და არა „ცალკ-ცალკე“. ფუძის გამეორებით მიღებული კომპოზიტების გარდა, ასევე არსებობს ორი ან მეტი სხვადასხვა ფუძის (ან სიტყვის) შეერთებით მიღებული კომპოზიტები: დედ-მამა, და-ძმა და ა.შ.

„არა მხოლოდ“ იწერება ცალ-ცალკე, როცა მას მოსდევს „არამედ“, ანუ როცა წინადადების მეორე ნაწილი გვთავაზობს აზრის გაგრძელებას. ხოლო იმ შემთხვევაში, როდესაც წინადადებაში არ გვჭირდება „არამედ“, „არამხოლოდ“ დაიწერება ერთად. ასე მაგალითად: ყველა დაზარალებულს და არამხოლოდ მათ, უნდა აღელვებდეს ეს საკითხი!

არსებობს ზმნისწინი „აღ-“, მისი გახლეჩა და შუაში პირის ნიშნის შემოტანა არასწორია. ამ შემთხვევაში „ვ“ - პირის ნიშანია და შესაბამისად, ის „აღ“ ზმნისწინის შემდეგ უნდა დავწეროთ.

დადგენილია, რომ ეს ჩართული, რომელიც დადასტურების მნიშვნელობით იხმარება, იწერებოდეს ცალ-ცალკე.

როცა რიგობითი რიცხვითი სახელი იწყება პრეფიქსით - „მე-“, წერისას ვწერთ „მე“-ს, შემდეგ დეფისს და რიცხვს, სუფიქსი „-ე“ კი აღარ იწერება. ხოლო როცა რიგობითი რიცხვითი სახელი იწყება რიცხვით - მას აღარ სჭირდება პრეფიქსი „მე“, თუმცა სჭირდება სუფიქსი „ე“. ასე, მაგალითად: 21-ე საუკუნე.

„რაღაცა“ მრავლობითში იქნება „რაღაცები“. მრავლობითი ნიშნის გამომხატველი „ებ“ მას ჩვეულებრივ ემატება. თუმცა მრავლობითის ფორმები არ აქვს „ვინ“ ნაცვალსახელს. „რა“ ნაცვალსახელის მრავლობით ფორმად გამოიყენება „რანი“ ან, იშვიათ შემთხვევაში „რაები“.

ყველა კავშირის წინ მძიმის დასმა არაა მართებული. მძიმე დაისმის რთულ ქვეწყობილ წინადადებაში ფრაზის დასრულების შემდეგ და თუ ახალი ფრაზა დაიწყება „რომ“ კავშირით, ბუნებრივია, მძიმე მის წინ უნდა დაიწეროს.

არსებობს სხვადასხვა ტიპის გარემოება - დროის, ადგილის და ა.შ. სხვადასხვა ტიპის გარემოების მძიმით გამოყოფა არ არის მართებული. მძიმით ერთმანეთისგან გამოიყოფა ის გარემოებები, რომლებიც ერთი და იმავე ნიშნით აკონკრეტებს სათქმელს. მაგალითად - კვირას, 15 საათზე - აქ დაკონკრეტებულია დრო, შესაბამისად, ვწერთ მძიმეს. რუსთაველზე, პარლამენტის წინ - დაკონკრეტებულია ადგილი და მძიმე აქაც უნდა, ხოლო როცა წინადადებაში ორი სხვადასხვა სახის გარემოებაა, მათ მძიმით არ გამოვყოფთ: კვირას პარლამენტთან აქცია გაიმართება [გამოყენებულია დროისა და ადგილის გარემოება].