ამერიკის ხმა, ანი ჩხიკვაძე
როგორ აფასებს საქართველოს პოზიციას მიმდინარე ომში? ამ და სხვა თემებზე „ამერიკის ხმის” ჟურნალისტი, ანი ჩხიკვაძე მიხაილო პოდოლიაკს ექსკლუზიურად ესაუბრა. გთავაზობთ ინტერვიუდან ამონარიდებს, რომლებშიც უშუალოდ საქართველოს მთავრობის განცხადებები და ქმედებებია შეფასებული.
მიხაილო პოდოლიაკი უკრაინის პრეზიდენტის, ვოლოდიმირ ზელენსკის მრჩეველი და უკრაინის წარმომადგენელია რუსეთთან მიმდინარე მოლაპარაკებებში.
მინდა, საქართველოს მთავრობაზე გკითხოთ – ვიხილეთ თქვენი დაზვერვის განაცხადი, რომ რუსეთი აწარმოებს საქართველოსთან მოლაპარაკებებს, სანქციების გვერდის ავლის მიზნით. თქვენ გიპასუხათ „ქართულმა ოცნებამ“ და მოითხოვენ ამის სამხილებს. გაქვთ თუ არა მტკიცებულება და თუ კი, რატომ არ აქვეყნებთ?
ჩვენდა სამწუხაროდ, საქართველოს მთავრობის და, რა თქმა უნდა, არა ხალხის, პოზიცია სრულიად აშკარად უპირისპირდება დემოკრატიული საერთაშორისო საზოგადოების პოზიციას. საქართველოს ხელისუფლება პირდაპირ თუ ირიბად უკავშირდება ბატონ ივანიშვილს, რომელიც მკაფიოდ გამოხატული რუსი ოლიგარქია და, სამწუხაროდ, უკვე დიდი ხანია, აქვს გავლენა დღევანდელ საქართველოს ხელისუფლებაზე.
ჩვენ ვხედავთ, რომ საქართველო, ცოტა არ იყოს, უცნაურად უყურებს უკრაინაში ომს. არ იკავებს ისეთივე მკაფიო და არაორაზროვან პოზიციას, როგორიც აქვს ევროკავშირის ქვეყნებს და შეერთებულ შტატებს.
რაც შეეხება დაზვერვის მონაცემებს, ჩვენ გვაქვს ინფორმაცია [რუსეთის] მიმდინარე მოლაპარაკებებზე სხვადასხვა ქვეყანასთან, იქნება ეს ბელარუსი და რუსეთი, საქართველო და რუსეთი, თუ სომხეთი და რუსეთი. ჩვენი საგარეო დაზვერვა აკონტროლებს ამ ყველაფერს.
ჩვენ გვესმის, რომ იქნება სანქციების გვერდის ავლის გარკვეული მცდელობები და თუ ეს მოხდება (რადგან ერთია ჩვენი ვარაუდი, რომ ეს მოლაპარაკებები მიდის, და მეორე უკვე კონკრეტული კომპანიების სახელები), მაშინ, რა თქმა უნდა, როგორც კი მივიღებთ კომპანიების კონკრეტულ სახელებს, გვაქვს სანქციების კომისია, რომელიც აფასებს და აანალიზებს ყველაფერს, რაც ხდება სანქციების მიმართულებით და, რა თქმა უნდა, ამ კომპანიების სახელები გამოქვეყნდება.
ეს ისე შეიძლება იყოს მოწყობილი, რომ ამ ფანჯრით არა პირდაპირ რუსეთმა მიიღოს ფული ან კომპონენტები, არამედ ქართული შუამავლით, ან ნებისმიერი სხვა შუამავლის მეშვეობით მოხდეს.
თუმცა ეს განცხადებები აქამდეც ვიხილეთ, რომელიც სწორედ ამას უკავშირდებოდა. აპირებთ რაიმე მტკიცებულების წარდგენას [საქართველოს მთავრობა], ამას უარყოფს.
Მესმის. ჩვენ ვთვლით, რომ ეს საერთაშორისო პოლიტიკაა და აქ საქმე ბევრად უფრო ფაქიზადაა. ერთია უფრო ზოგადი განცხადება და მეორეა უკვე იურიდიულად დამტკიცებული პრეტენზიები. როცა გავიგებთ, რომ სანქციების გვერდის ასავლელად საქმე უკვე საქართველოსა და რუსეთს შორის საუბრიდან კონკრეტულ იურიდიულ, ჩრდილოვან ურთიერთობებში გადადის, მაშინ აუცილებლად გამოვაქვეყნებთ, თუ გვექნება დოკუმენტების პაკეტი, იურიდიული დადასტურებით, რომ რუსეთ-საქართვლოს შორის ასეთი გვერდის ავლითი მანევრები ხორციელდება.
საქართველოს ხელისუფლებისგან ვიხილეთ ბრალდებები, რომ თქვენი კოლეგა ოლექსეი არესტოვიჩი (მას შემდეგ, რაც მან განცხადებები გააკეთა) და თქვენც, რაც „ტვიტერზე“ დაწერეთ [საქართველოს შესახებ], კავშირში ხართ ქართულ ოპოზიციასთან. რას უპასუხებდით ამას?
ჩვენ [უკრაინაში] ვმოქმედებთ თავისუფალი დემოკრატიული ქვეყნის პრინციპით. ჩვენ არ ვერევით სხვა ქვეყნების საშინაო საქმეებში. ჩვენ ვაფასებთ მოქმედებებს, რომლებიც საჯაროა. სამწუხაროდ, საქართველოს ხელისუფლება იკავებს ძალიან სპეციფიკურ პოზიციას, მე ვიტყოდი, ჩვენ გვაქვს უფლება, როგორც უკრაინამ, უკრაინა-რუსეთის კონფლიქტიდან გამომდინარე, შევაფასოთ ეს კომპონენტი.
საყოველთაოდ ცნობილია ბატონი ივანიშვილის რეპუტაცია. ცნობილია ბატონი ივანიშვილის ორიენტაცია პოლიტიკისა და საქმიანობის კუთხით და ამაზე საჯაროდ საუბარი, რა თქმა უნდა, შეიძლება. მიუხედავად ამისა, მიმაჩნია, რომ საქართველო თავად განსაზღვრავს, რომელია მისთვის მისაღები ხელისუფლება.
რა ღირებულებებს იზიარებს ეს ხელისუფლება და მიიჩნევს თუ არა ქართველი ხალხი საჭიროდ, მოთმინებით მიუდგეს რუსეთის ფედერაციის მიერ საქართველოს 20 პროცენტის ოკუპაციას და მიიჩნევს თუ არა ამას პარტნიორულ დამოკიდებულებად. ჩემთვის პასუხი აშკარაა; ნებისმიერი თავისუფალი ადამიანისთვის პასუხი აშკარაა.
სამწუხაროდ, ქართული საზოგადოება (კიდევ ერთხელ, ხაზს ვუსვამ, მას რჩევას ვერ მივცემ, თუმცა, ქართული საზოგადოება, რომელიც მხარს უჭერს პოლიტიკურ ჯგუფს, რომელიც ასე თუ ისე დაკავშირებულია ოკუპანტთან და რუსეთის ფედერაცია საქართველოსთვის ნამდვილად ოკუპანტია) იკავებს უცნაურ პოზიციას. უკრაინას არ სურს, რომ მის ტერიტორიაზე ოკუპანტი იყოს, ამიტომ ჩვენ გათავისუფლებისთვის ომს ვაწარმოებთ.
ვაწარმოებთ ომს, რადგან უკრაინის ტერიტორია იყოს სუვერენული და ხელშეუხებელი ისეთი ქვეყნებისგან, როგორიც რუსეთის ფედერაციაა. ჩვენი გადმოსახედიდან ვფიქრობთ, რომ საქართველოს შეეძლო, უფრო გასაგები პოზიცია დაეკავებინა, რატომ? იმიტომ, რომ რუსეთის ფედერაციის პირდაპირი სამხედრო ინტერვენციისგან მანაც იზარალა.
თქვენ ბრალს გდებენ ასევე, რომ გსურთ მეორე ფრონტის გახსნა და საქართველოს ომში ჩართვა, განცხადებები, რომელიც გაკეთდა და სიტყვები, რომელსაც იყენებენ, ძალიან რადიკალურია. რას უპასუხებდით ამას?
უყურეთ, ნათელი და გასაგები რომ იყოს, მათ შორის საქართველოს ხელისუფლების წარმომადგენლებისთვის, არსებობს ქვეყანა, არსებობს მისი სუვერენიტეტი, არსებობს მისი თავისუფლება… თუ ქვეყანა ოკუპირებულია, მან თავი უნდა დაიცვას. ეს იმის მიუხედავად, უკრაინაზეა საუბარი, საქართველოსა თუ სხვა რომელიმე ქვეყანაზე. უკრაინა ნაწილობრივ ოკუპირებულია. ჩვენ ვიცავთ თავს. შეუძლია თუ არა საქართველოს, დაიცვას თავი? შეუძლია, სურს თუ არა? ეს მისი არჩევანის უფლებაა. ეს არის ქართველი ხალხისა და საქართველოს ხელისუფლების არჩევანი.
კიდევ ერთხელ ხაზს ვუსვამ, და ეს ძალიან მნიშვნელოვანია, ჩვენ არ შეგვიძლია, მივცეთ რჩევა საქართველოს მთავრობას, დაიცვას თავისი ტერიტორიული მთლიანობა, სუვერენიტეტი და თავისუფლება. ჩვენ ამოვდივართ იქიდან მხოლოდ, რომ არსებობს რუსეთის ფედერაცია, რომელიც ექსპანსიურია და ყიდის მხოლოდ სხვისი ტერიტორიის მითვისების იდეას.
ამიტომ ასეთ ქვეყანასთან მეგობრობა, მისი პოზიციის მხარდაჭერა და მისი მხარდაჭერა, როცა მთელი ცივილიზებული სამყარო მის წინააღმდეგაა (ცალკეული სპეციფიკური რეჟიმების გამოკლებით), უცნაურად გამოიყურება, რბილად რომ ვთქვათ, განსაკუთრებით იმ ფონზე, როცა ქვეყნის მესამედი ოკუპირებულია.
გვინდა, რომ რაიმე ლოგიკა დავინახოთ. თუ ქართველი ხალხი ირჩევს მთავრობას, რომელიც მზადაა, დასთანხმდეს, რომ მისი ტერიტორიის ნაწილი იურიდიულად საქართველოს არ ეკუთვნის, ეს ქართველი ხალხის არჩევანია. არ შეგვიძლია, ეს გავკიცხოთ ან წავახალისოთ. ჩვენ, უბრალოდ, ფაქტის კონსტანტაციას ვახდენთ. საკუთარი თავისუფლებისა და ტერიტორიული მთლიანობისთვის უნდა იბრძოლო. შეხედეთ უკრაინას. დიდ ფასს ვიხდით ჩვენი ბიჭების სიცოცხლით, თუმცა უკრაინაში არავინ არ ფიქრობს, რომ უფლება უნდა მივცეთ რუსეთის ფედერაციას, ითარეშოს ევროპაში.
