„ბატონო პრემიერ-მინისტრო, მინდოდა, ყოფილიყავით და თვალებში შემოგეხედათ ჩემთვის“, – ასე დაიწყო პარლამენტის დამოუკიდებელმა წევრმა, ტარიელ ნაკაიძემ პარლამენტში სიტყვით გამოსვლა.
მის სიტყვას „პუბლიკა“ უცვლელად გთავაზობთ:
„მე ვეფხისტყაოსნის გმირის, ტარიელის სახელს ვატარებ. მე დიდი ქართველი მამულიშვილების – მემედ ბეგ აბაშიძის, სელიმ ბეგ ხიმშიაშვილის, გულო-აღა კაი კაციშვილის, საიათნოვას, ილია ჭავჭავაძის, აზერბაიჯანელი ქალის, ფარი ხანუმ სოფიევას (რომელიც ასი წლის წინ დემოკრატიული საქართველოს ღირსებას იცავდა ამ ტრიბუნიდან), მათი შთამომავალი ვარ.
მე დღეს საქართველოს უმცირესობების ხმა ვარ. მე, ბატონო პრემიერო, ქართველი მუსლიმი ვარ. მინდა, კარგად იცოდეთ, რომ ქართველი მუსლიმი ვარ. ჩვენ ღირსეულად და თავისუფლად ჩავივლით რუსთაველის ქუჩაზე, ჩვენ ავაშენებთ მეჩეთებს, ეკლესიებს, სინაგოგებს. ჩვენ ავაშენებთ თავისუფალ, დამოუკიდებელ, მრავალფეროვან საქართველოს, რადგან ჩვენთვის ეს უმთავრესი სულიერების ტაძარია.
მაგრამ თქვენ არ მოგცემთ უფლებას, ჩვენს კითხვებს გვერდი აუაროთ. არ მოგცემთ უფლებას, საქართველოში მცხოვრები უმცირესობები მოხაზოთ და მონიშნოთ მეორეხარისხოვან მოქალაქეებად. არ მოგცემთ უფლებას, რომ ისინი მხოლოდ უსაფრთხოების ჭრილში განიხილოთ. საქართველო ჩვენი სამშობლოა. ჩვენ მეტი სამშობლო არ გვაქვს, შევეჯიბროთ საქართველოს პატრიოტიზმში და მის სიყვარულში.
ბოდიშს ვუხდი საქართველოს მოსახლეობას ასეთი ემოციური და ხმამაღალი გამოსვლისთვის, მაგრამ, სამწუხაროდ, თქვენ არ დამიტოვეთ სხვა შანსი.
დაე, გაუმარჯოს მრავალფეროვან თავისუფალ საქართველოს!
ღმერთო, დალოცე საქართველო!”
