„პუბლიკამ“ ბოლო წლების მსგავს მოვლენებს მოუყარა თავი და გამოძიების შედეგების შესახებ პროკურატურიდან გამოითხოვა ინფორმაცია. 6-დან 4 შემთხვევაში პროკურატურას ბრალი ამ დრომდე არავისთვის წარუდგენია.

„მითხრეს, ძალიან წუხდებიან არქიტექტორები, რაღაც თხოვნებს რომ უგზავნითო“, - ასე იხსენებს ელენე ცერცვაძე თავის მორიგ მცდელობას - ხმა მიეწვდინა ძველი იპოდრომის ტერიტორიაზე ახალი პარკის მშენებელთათვის.

მეტროსადგურ „გოცირიძის“ რემონტი და რეკონსტრუქცია 2020 წლის ივლისში დაიწყო და 2021 წლის 6 თებერვალს უნდა დასრულებულიყო. სამუშაოები მოიცავდა ინტერიერისა და ექსტერიერის განახლებას, ასევე მგზავრთა ჩასასხდომი ბაქნის გადახურვას. სამუშაოებს ტენდერში გამარჯვებული „უცხოური საწარმოს შპს კაიზენის“ ფილიალი ასრულებდა. სატენდერო ხელშეკრულების ღირებულება 3 478 328 ლარს შეადგენდა.

წლების წინ აქ სანატორიუმი იყო. შენობას სანატორიუმის კვალი ისევ შერჩენია - ხვეული, ლამაზი, მაგრამ მოუხერხებელი კიბე, ჩაბნელებული, ვიწრო დერეფნები და ვერანდა თბილისის ზღვის ხედით. დევნილთა კომპაქტური ჩასახლება „ქართლში“ 1993 წელს დაიწყეს. „კომპაქტურიც“, როგორც ჩანს, კარგად აღწერს სიტუაციას. სანატორიუმი ხომ მხოლოდ მცირე ხნით დასვენებისთვის იყო განკუთვნილი.

თებერვალში მედიით გავრცელდა ინფორმაცია, რომლის თანახმადაც, ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს ქალაქის მერიისგან უსასყიდლოდ გადაეცა 2 მილიონი კვადრატული მეტრი მუნიციპალური მიწა თბილისში, თაბორის მთის მიმდებარედ.

ლითონის გახვრეტილი სახურავიდან ზამთრის ცა ჩანს. კედლები შიშველი ბეტონია, იატაკი – ცივი ქვა. არადა, ეს არ გახლავთ მშენებარე სახლი აქ – ქალაქის განაპირას, აფრიკის დასახლებაში, ატალახებული გზის ბოლოს, თვითნებურად აშენებულ სახლში მთელი ოჯახი ცხოვრობს.