წინ მივიწევ. უკვე იმ შენობას მივადექი ორ კაცს რომ უჭირავს ხელში, თუმცა წინ დიდი ალუმინის ღობე რომ ჩაუდგამთ და ეს ალუმინიც ისეთივე მწველია მზის სხივებისგან, როგორც იმის არცოდნა - რატომაა ეს შენობა წლობით შეფუთული და უფუნქციოდ დარჩენილი, როგორც მრავალი სხვა თბილისში. 

მედიაში არაერთხელ გაშუქდა გლდანის დიდი ტბის (იმავე  „თეთრი ტბის“) გადასარჩენად მიმართული ბრძოლის პერიპეტიები. აღნიშნული ბუნებრივი წყალსატევი ეკოლოგიური კატასტროფის წინაშეა - შრობა-დაჭაობება, წყლის ფაუნის დაღუპვა, კოღოების სიმრავლე და გაუსაძლისი სიმყრალე. ტბაზე განვითარებულმა ეკოკატასტროფამ გაუსაძლისი პირობები შექმნა. ტბის მიმდებარე ტერიტორიის მცხოვრებლები ზაფხულობით ფანჯრებს ვერ აღებენ.

ბოლო რამდენიმე კვირაა ყოველ შაბათს ვაშუქებ ამბავს, თუ როგორ ხვდებიან უნივერსიტეტთან პროტესტით რუსული კანონის მოწინააღმდეგე სტუდენტები პრემიერ-მინისტრ ირაკლი კობახიძეს და როგორი მეთოდებით ახერხებს შესვლას (ზოგჯერ კი შეპარვას) ლექტორი უნივერსიტეტში.

შესაძლოა, მას შემდეგ გადავწყვიტე, მეც მეწერა წიგნები და მომეთხრო ადამიანებისთვის სხვადასხვა საოცარი ამბავი, რომლებიც მათში ბასრ ემოციებს აღძრავდა.

„სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა სიკვდილი სახელოვანი“  რუსთა

ტყუილი ვერასდროს იქცევა რეალობად,  ილუზია ვერასდროს გახდება სინამდვილე, 

ჩემთვის ყოველი დღე წიგნის დღეა, მაგრამ 23 აპრილს თუ ისე აღვნიშნავთ, როგორც ეს ესპანეთში ხდება, ძალიან კარგი იქნება: ამ დღეს ყველანი ერთმანეთს ჩუქნიან წიგნებს და ერთ ყვავილსაც სიმბოლურად.

აკა მორჩილაძის წერილი პუბლიკის დირექტორს, ზურა ვარდიაშვილს:

ეს იქნება გრძელი წერილი იმაზე, თუ რა ტყუილებს ეუბნება „ქართული ოცნება“ აგენტების კანონის შესახებ თავის მომხრეებს უკვე ერთ წელზე მეტია.