შვედეთმა პანდემია, პრაქტიკულად, დამთავრებულად გამოაცხადა.
ალბათ კი, დასასრული უკვე კარზეა მომდგარი…
რა შეიძლება დავასკვნათ, პანდემიის ორი წლის განმავლობაში საზოგადოების ქცევის ანალიზს თუ გავაკეთებთ?
1) ქართველთა უდიდეს უმრავლესობას: არ გააჩნია თავისი ცივილიზაციის მიმართ რწმენა და მის ორგანულ და ქმედით ნაწილად გადაქცევის ნება.
2) ქართველთა უდიდესი უმრავლესობა: საზოგადოების წევრად ყოფნას არ მიიჩნევს ვალდებულების მატარებელ მოვლენად (!).
3) ქართველთა უდიდეს უმრავლესობას: არ გააჩნია ინტელექტუალური უნარები და ინტუიცია, კეთილსინდისიერი და გულწრფელი აზრი და ძალისხმევა გაარჩიოს მანიპულირებული, ისტერიული და განზრახ დესტრუქციული ინფორმაციისა და ქმედებებისგან.
4) ქართველთა უდიდესი უმრავლესობისთვის: მოხმარებით/გამოყენებითი დამოკიდებულება გარემო/სამყაროსთან სრულიად განმსაზღვრელია მისი ცნობიერების ფორმისთვის.
5) ქართველთა უდიდესი უმრავლესობისთვის: საკუთარი სურვილ/ვნებების მიდევნება და გასრულება თავისუფლების აქტად აღიქმება (!).
6) ქართველთა უდიდესი უმრავლესობა: ობიექტურ დრამატულ მოვლენას სასწრაფო რეჟიმში ჭორის სიცხადემოშლილ ტერიტორიად აქცევს და ასეთი ხერხით მოვლენასთან თავის ვალდებულებრივ მიმართებას უკეთებს ნიველირებას.
7) ქართველთა უდიდესი უმრავლესობა: სამომავლო პერსპექტივას მხოლოდ კეთილდღეობის ვიწროპრივატული წარმოდგენებით განსაზღვრავს.
ეს არის ის უზოგადესი განმსაზღვრელი ნიშნები, რომლებიც გამოკვეთა პანდემიამ ქართულ საზოგადოებაში და დაგვანახა – ჩვენი საზოგადოება ვერანაირად ვერ შეესატყვისება მოთხოვნებს, რომ იყოს დასავლური ცივილიზაციის ორგანული შემადგენელი.
