ჩვენს კითხვებს პასუხობს პარტია „ევროპული საქართველოს” ლიდერი გიგა ბოკერია
ოპოზიციისთვის არჩევნების შედეგი ასეთია: 1 მერი და 7 საკრებულო ქვეყნის მასშტაბით. თქვენი აზრით, მხოლოდ ხელისუფლების მიერ გამოყენებულმა მეთოდებმა გამოიწვია შედეგი, (რომელსაც ეუთო-ოდირის განცხადებაში ვკითხულობთ), თუ თავად ოპოზიციური პარტიების სტრატეგიებსა და ტაქტიკაშიც უნდა ვეძიოთ შეცდომები?
მე სხვაგვარად დავსვამდი საკითხს: რომ არ ყოფილიყო ძალადობრივი და კრიმინალური მეთოდები, ივანიშვილის მარცხი იქნებოდა მასშტაბური.
რაც შეეხება ტაქტიკურ ან თუნდაც სტრატეგიულ შეცდომებს, მიმაჩნია, რომ ივანიშვილის რეჟიმის რესურსი, წაამატოს ხმები საკუთარ შედეგს, არ არის უსასრულო. ოპოზიციას რომ მოეხერხებინა, საპროტესტო ელექტორატის მეტად მობილიზება, (თუმცა პასუხისმგებლობის წილი საზოგადოებაზეცაა, ის არ არის მხოლოდ ობიექტი) რომელიც, ჩემი აზრით, ქვეყანაში მყარი უმრავლესობაა, რეჟიმს არ ეყოფოდა არალეგიტიმური მეთოდების რესურსი, ვერ გადაფარავდა ქართული საზოგადოების ნებას.
განჭვრეტადი და დათვლადია ეს რესურსი? თუ თქვენ მიგაჩნიათ, რომ ხელისუფლება პრინციპულად მზად არის გაყალბების გზით რამდენიმე პროცენტის წასამატებლად, თუნდაც ოპოზიციის მიერ გაწეული მეტი ძალისხმევის შემთხვევაში კიდევ უფრო მეტი პროცენტის დამატებას წინ რა უდგას?
რატომ დადგა ბათუმსა და წალენჯიხაში სხვა შედეგი, ასევე ოდნავ სხვა შედეგი ქუთაისში და სხვა – რუსთავში ან თბილისში? სხვადასხვა ხელისუფლება ხომ არ გვყავს სხვადასხვა ადგილას? ან ხომ ვერ ვიტყვით, რომ წალენჯიხა უფრო ნაკლებად აინტერესებდა „ოცნებას” ვიდრე, მაგალითად, ფოთი?
თქვენს მაგალითად მხოლოდ წალენჯიხა გამოდგება, არა?
ვერ დაგეთანხმებით.
რატომ? თქვენ მიერ დასახელებულ სხვა ქალაქებშიც შედეგი ისეთია, როგორიც ხელისუფლებას სურს.
კი, მაგ თვალსაზრისით განსხვავებული მხოლოდ წალენჯიხაა, მაგრამ ამ ტიპის რეჟიმისთვის იმგვარი „გამარჯვება”, როგორიც დადგა ბათუმში, პრობლემაა, და ეს სახეზე ეტყობოდათ პრეზენტაციისას. ამიტომ შეგვიძლია ვივარაუდოთ – რომ შესძლებოდათ, იმ მასშტაბის გამარჯვებას დაიწერდნენ, როგორც საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურზე – 60/40-ზე რომ მოიგეს.
არასწორია იმის თქმა, რომ „რამდენიც სჭირდება, იმდენს დაიწერს”, მას ლიმიტი აქვს და ოპოზიციის მხრიდან ამ ლიმიტის გადალახვას სჭირდება ძალისხმევა.
ეს ლიმიტი შეგვიძლია დაახლოებით მაინც წარმოვიდგინოთ პროცენტებში?
ხმების კონტროლის, კარუსელის, ჩაყრის მექანიზმის ძალიან უხეში პროექცია რომ გავაკეთოთ, ეს ვერ იქნება ზუსტი, მაგრამ შეგვიძლია ვარაუდის გამოთქმა, რომ საუბარია 7-8%-ზე. მე არ ვსაუბრობ წინასაარჩევნო კამპანიის უსამართლობაზე, თუმცა, ჩემი აზრით, იმასაც, რამდენის წამატება შეუძლიათ სუს–ის დაშინებით, მოსყიდვით, განსაზღვრავს კლიმატი ადგილობრივ საზოგადოებაში, ანუ ჩვენ რამდენის საშუალებას მივცემთ.
და რა იყო ის, რაც ოპოზიციამ ვერ გააკეთა, რათა გადაელახა ლიმიტი, რომელზეც ვსაუბრობთ?
ეგ ძალიან სერიოზული კითხვაა. მაგალითად, კოალიციურობის იდეას ბევრად უფრო ადრე და ინტენსიურად სჭირდებოდა პენეტრირება. ეს შემიძლია ვთქვა, და ის კოორდინაცია, რომელიც პირველ ტურამდე იყო, სასურველი იყო, რომ უფრო მასშტაბური ყოფილიყო. იყო სხვა ფაქტორებიც და ამაზე ფიქრია საჭირო.
ოპოზიციის ნაწილმა დააანონსა აქციები, მაქსიმუმ რის მიღწევა შეიძლება ამით?
ასეთ ავტორიტარულ რეჟიმთან ბრძოლის ბუნებრივი და აუცილებელი ნაწილია მშვიდობიანი საპროტესტო აქციები. მაგრამ ჯერჯერობით ბუნდოვანია ამ პოლიტიკური ძალის მიერ გაცხადებული ამოცანები... წინააღმდეგობრივიც. მე იმედი მაქვს, რომ მათი გზავნილი გახდება უფრო მკაფიო.
თქვენი გზავნილი გვითხარით.
ჩვენი გზავნილი ისაა, რომ ჩვენი სტრატეგიული ამოცანა უნდა იყოს, ვადამდელი არჩევნების მიღწევა. ახლა ლეგიტიმური ამოცანაა, მაგალითად, ბათუმში ბიულეტენების გადათვლა, ოღონდ ამას ვამბობ ყოველგვარი მოლოდინის შექმნის გარეშე. სწორად მიმაჩნია საპროტესტო გამოსვლები ამ საკითხზეც, რადგან ბოლომდე უნდა შეაწუხო.
და პარალელურად იმ კლიმატის შექმნა, სადაც გადაწონვადი იქნება ივანიშვილის არალეგიტიმური მეთოდები.
თქვენ იმ ტიპის კოორდინაციაში აღარ ხართ დანარჩენ ოპოზიციასთან, როგორც პირველ ტურამდე?
საპროტესტო ნაბიჯებთან დაკავშირებით ჩვენ კონსულტაცია არ გვქონია. ამას პრეტენზიის სახით არ ვამბობ, უბრალოდ აღვწერ ვითარებას: როდესაც ჩვენ კონსულტაციები გვქონდა, ჩვენი პოლიტიკური შესაძლებლობიდან გამომდინარე მკაფიოდ ავირჩიეთ ანტიკორუფციული, ხარჯების შემცირებისა და მთავრობის ზომის შემცირების მიმართულება. ჩვენ არ ვყოფილვართ არც იმ პროგრამის მონაწილე, რომელიც მიიღო „გირჩმა“, „დროამ“, „ლელომ“ და „ნაციონალურმა მოძრაობამ“. ვგულისხმობ უფასო კვებას სკოლებში და სხვა დაპირებებს, ჩვენი შეხედულება ფუნდამენტურად განსხვავებულია ამ საკითხზე, მაგრამ მესმის, რომ კოალიცია ზოგჯერ გულისხმობს ფუნდამენტურ კომპრომისებს. ჩვენი კომპრომისი კი იმას ნიშნავდა, რომ არჩეული გვქონდა ხარჯების კონტროლისა და შემცირების მიმართულება.
მოვისმინეთ მიხეილ სააკაშვილის რჩევა, რომ ყველამ დატოვოს პარლამენტი და გავიდნენ ქუჩებში...
სააკაშვილის განცხადებამდეც მკაფიო მოსაზრება გვქონდა, რომ ის შეთანხმება არ პასუხობდა საზოგადოების მოთხოვნებს, ვერ განმუხტავდა ვითარებას ქვეყანაში, ვერ დააყენებდა შედეგს. და სამწუხაროდ, ამას ვამბობ ყალბი თავმდაბლობის გარეშე, ეს პროგნოზი გამართლდა.
მახსოვს. თქვენ ამბობდით, რომ არ უნდა შესულიყვნენ პარლამენტში დეპუტატები, ახლა კი უნდა გამოვიდნენ?
ჩემთვის გაუგებარი იყო ბატონი ხაზარაძის ნაბიჯი, რომელიც თვითონ გამოვიდა და თან თქვა, ჩემი ფრაქცია რჩებაო.
კი, მე ახლაც ვფიქრობ, რომ დემოკრატიული ოპოზიციისგან სწორი იქნება კრიზისის ბოლომდე გაფორმება და დეკორაციად ყოფნის არხელშეწყობა.
პარლამენტში დარჩენის არგუმენტად ისმის, რომ საკონსტიტუციო ცვლილებები ბოლომდეა მისაყვანი.
გასაგებია. თუ ეს არგუმენტი აქვთ, მაშინ უნდა იყოს განჭვრეტადი, სატყუარასავით ხომ არ უნდა ეკიდოს ეს საკითხი? პირადად მე არ მგონია, რომ ქვეყნისთვის ამ მნიშვნელობის მატარებელია ბარიერის საკითხი, თუმცა მათიც მესმის, ვინც თვლის, რომ ბარიერი დაბალი უნდა იყოს.
თქვენ იცნობთ მიხეილ სააკაშვილს, რას ურჩევდით მას ამ მოცემულ ვითარებაში? ვგულისხმობ მისი პროტესტის ფორმას.
ადამიანურად, პოლიტიკურად, პრინციპულად, პრაგმატულად, უზარმაზარ ხიფათს ვხედავ ჩვენი ქვეყნისთვის და არა მხოლოდ პირადად სააკაშვილთან და მის ჯანმრთელობის მდგომარეობასთან დაკავშირებით ციხეში. ეს დიდი ჭრილობაა ჩვენი დემოკრატიისთვის, რომ ყოფილი პრეზიდენტი პოლიტიკური მოტივით ციხეში ზის. და მით უმეტეს, თუ მის ჯანმრთელობასა და სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრება.
ვისურვებდი, რომ ეს საფრთხე აცილებულ იქნას შიმშილობის შეწყვეტით, მაგრამ ამავე დროს მთავარი გზავნილი ისაა, რომ მთავრობაზე წნეხი უნდა განვახორციელოთ ქვეყნის შიგნით და გარეთ. მათი პასუხისმგებლობა იქნება და პირადად ივანიშვილის, თუ საფრთხე შეექმნა სააკაშვილის ჯანმრთელობასა და სიცოცხლეს.
რა არის თქვენი და თქვენი პარტიის უახლოესი ნაბიჯები?
მუშაობა მოქალაქეების მოტივირებაზე, გავერთიანდეთ იმ იდეების გარშემო, რომლისაც გვჯერა, რაც ზოგჯერ დიდი დარტყმის ქვეშ არის პროპაგანდის მხრიდან, არამარტო ხელისუფლების…
ვიგულისხმე ნაბიჯები მიმდინარე კრიზისის განმუხტვის პროცესში.
ჩვენი ამოცანაა მოქალაქეები ამ მძიმე ვითარებაში არცერთ შემთხვევაში არ მიეცნენ სასოწარკვეთას და ვიყოთ მზად საშუალო ან გრძელვადიანი ბრძოლისთვის.
საარჩევნო პერიპეტიებზე როცა ვსაუბრობთ, რა მდგომარეობაა კომისიებში: ჩვენ გვჭირდება მოტივირება და მომზადება იმ რამდენიმე ათასი მოქალაქის, რომლებიც იქნება მზად, ეკიპირებული, და დაცულად იგრძნობს თავს. არ იქნება მოწყვლადი ამ რეჟიმის ზეწოლისგან საარჩევნო უბანზე.
თქვენ გულისხმობთ საუბნო კომისიის წევრების მომზადებას?
კი, მაგრამ ეს ერთი მაგალითია, ამით არ ამოიწურება ამოცანა. ჩვენი ამოცანაა, შევქმნათ გუნდი პოლიტიკური ღირებულებითი თანამოაზრეების, არა დროებითი მოკავშირეების.
თქვენ უკვე დიდი ხნის ისტორიის პარტია ხართ, აქამდე რას აკეთებდით?
ტერმინი განვსაზღვროთ, რას ეძახით „დიდ ხანს“?
წლებს.
4 წელს. მართალი ბრძანდებით, თქვენ სრული უფლება გაქვთ მიმითითოთ წარუმატებლობაზე, ამ თვალსაზრისით, თუმცა პარტიული ცხოვრების წარუმატებლობა ზოგადად ქვეყანაში უფრო დიდ დროს ითვლის. და ამასთან წარუმატებლობა აქამდე არ ნიშნავს იმას, რომ არ ვეცადოთ წარმატების მიღწევას მომავალში.
