„პუბლიკა" გთავაზობთ პარტიების ხედვებს საქართველოში შესაძლო მონოფსონიურ/მონოპოლიურ ბაზრებთან დაკავშირებით.

როგორც დოკუმენტში ვკითხულობთ, პარტიების უმრავლესობას სრული საარჩევნო პროგრამები ჯერ არა აქვთ გამოქვეყნებული, თუმცა მიმოხილვისას კვლევის ავტორი, განათლების ექსპერტი  ლელა ჩახაია ეყრდნობა მთავარი პოლიტიკური ძალების გეგმებზე უკვე გამოქვეყნებული მოკლე ვერსიებს, სხვადასხვა მედია საშუალებებში გამოთქმულ მოსაზრებებსა და ინტერვიუებს.

„პუბლიკა“ ამჯერად წარმოგიდგენთ პარტიათა ხედვას საქართველოში არსებულ საპროცენტო განაკვეთსა და ზოგადად, ამ საკითხის რეფორმირებაზე.

„პუბლიკამ“ წინა სტატიებით გაგაცნოთ, რას ფიქრობენ პარტიები შრომის, დასაქმებისა და ინდუსტრიულ პოლიტიკაზე, ამჯერად სტატიის თემა სოციალური დახმარების სისტემა და სოცდაუცველთა მდგომარეობის გაუმჯობესების პერსპექტივებია.

ექსპერტთა და დარგის წარმომადგენელთა პირველი და უმთავრესი რეაქციებით, თინათინ რუხაძე ისტორიაში შევა, როგორც ყველაზე ხანმოკლე დროით არჩეული კულტურის მინისტრი, გამომდინარე ქვეყანაში შექმნილი პოლიტიკური, არაორდინარული სიტუაციით.

ისეთი ფაქტორები, როგორიცაა არასტაბილური გარემო და პირობები, დაწყებული და შეწყვეტილი რეფორმები, ბიუროკრატია, ეკონომიკური პრობლემები, სასწავლო რესურსებზე დაბალი ხელმისაწვდომობა, პოლიტიკური ზეწოლა მასწავლებლებზე - მასწავლებლებს მუდმივ სტრესსა და შფოთში ამყოფებს. რაც თავის მხრივ, ნეგატიურ გავლენას ახდენს ხარისხიანი სწავლა-სწავლების პროცესზე.

როგორო ხედვა აქვთ პარტიებს დასაქმების პოლიტიკასა და წარმოების განვითარებაზე

„პუბლიკა“ გთავაზობთ არჩევნებში მონაწილე სუბიექტების ხედვებს შრომით საკითხებზე

„Რამდენი წელია, აქ ვცხოვრობ, მაგრამ ასეთი მდგომარეობა არასდროს ყოფილა. თევზი წყდება, ისეთი ჯიშები წყდება, წითელ წიგნში რომ იყო შეტანილი. დაბინძურება ყველაფერზე აისახება, წყლის სისუფთავეზე, გარემოზე, ვის სიამოვნებს აქ ყოფნა - სუნი დგას ხოლმე ისეთი… რა არ მინახავს, ამ წყალს არ წამოეღოს…

გაეროს მონაცემებით 2020 წელს ქვეყანას 860 000-ზე მეტი ემიგრანტი ჰყავდა, იმავე წელს კი საპარლამენტო არჩევნებზე დარეგისტრირდა დაახლოებით 66 000 ამომრჩეველი და საბოლოოდ, ხმა ემიგრაციაში მყოფი მოქალაქეების მხოლოდ 1.5%-მა მისცა. ცესკოს ამჟამინდელი მონაცემებით დაახლოებით მსგავს სურათს იძლევა, ემიგრანტები არაერთ ქალაქში უბნების დამატებას უშედეგოდ ითხოვენ, საარჩევნოდ კი ჯერ მხოლოდ 65 000 მოქალაქეა დარეგისტრირებული. რატომ ვერ ახერხებენ ემიგრანტები არჩევნებში მონაწილეობას და როგორ შეძლებთ საზღვარგარეთ ხმის მიცემას?