ავტორი
სტატია
ცალკე აღნიშვნის ღირსია, ქალებისა და განსაკუთრებით მათი სექსუალობის მაქსიმალური რეპრესირების (საინტერესოა, რომ სახელი ხჰაავა იგივე ევა חַוָּה- ებრაულად სიცოცხლეს, მაცოცხლებელს ნიშნავს), ხაზი ეკლესიის მხრიდან, რომელიც ათასგვარ ქალთმოძულე ქადაგებასა თუ პერფორმანსში გამოიხატება ხოლმე.
კითხვაზე, უნდა იდგეს თუ არა, ნარიმან, ნარიმანოვის ძეგლი მარნეულში? იურიდიულად არგუმენტირებული პასუხია - არა! თუმცა თუ კითხვას კულტურული მეხსიერების კუთხით გადმოსახედიდან ამოვალთ, ცალსახა პასუხის გაცემა ჭირს
რომელმან აღიღოს ტაბურეტი, ტაბურეტითვე წარწყმდეს
მაინც რა არის ის მთავარი აცდენები, რომელთაც გარდასახვის მაძიებელი, გზააბნეული ადამიანები უარეს სულიერ მდგომარეობამდე მიყავს ან სულაც ახალი დონის კრიმინალურ კარიერას აწყებინებს?
მიზეზი მარტივი გახლდათ, იმ დროისათვის ევროპაში გავრცელებული შავი ჭირი ემართებოდა ყველას, ებრაელების გარდა. შესაბამისად, ქალაქის არაებრაელი მოსახლეობისათვის ყველაფერი ცხადი იყო: მათი აზრით, ეპიდემიას სწორედ ებრალები ავრცელებედნენ ქრისტიანთა დასახოცად.
რატომ მოუნდა მაინცდამაინც ახლა მღვდელმთავარს სინოდის თავმჯდომარის „სოდომიაში“ მხილება, ბუნდოვან საკითხად რჩება. ეს შეიძლება გამოეწვია პატრიარქის ჯიუტ, ერთპიროვნულ გადაწყვეტილებას, დაესაჯათ მიტროპოლიტი ყოველგვარი დასაბუთების გარეშე, მხოლოდ და მხოლოდ საჯაროობის გამო. სავარაუდოდ, ეს უფრო ორი იერარქის შეჭიდება იყო, რომელთაგან ერთი მეორის „დაჩაგვრას“ ესწრაფვოდა, ხოლო მეორემ თავდაცვის მიზნით „კონტრთავდასხმა“ განახორციელა.
შინაგანი დემოკრატიულობისაგან დაცლას მოჰყვა მეორე, უფრო სახიფათო ხელყოფა ეკლესიის დამოუკიდებლობისა, რომელიც მთავრობებთან ალიანსისა და მათი მხრიდან ქრთამის აღების შედეგია