დღეს ჩვენი საზოგადოების დიდი ნაწილი, განსაკუთრებით კი ჩვენი ახალგაზრდობა, მთელი გულით, დიდი ენთუზიაზმით, მრავალფეროვანი კრეატიული იდეებით და აქტივობით იცავს ქვეყნის ევროპულ არჩევანს. და რას ვიცავთ მაშინ, როდესაც ევროპას ვიცავთ?

ლეანდრი და დიომედე ხედავდნენ, რომ გლეხები წვავდნენ და ანგრევდნენ  ყველაფერს, რისი თან წაღება არ შეეძლოთ. 

ახლა საქართველოში გაფიცვაზე იმდენს ლაპარაკობენ, რამდენიც არასდროს ულაპარაკიათ.  გაფიცვა გახდა პოლიტიკური ცვლილებების მთავარი იმედი.

ჩვენ ვცხოვრობთ პოსტმოდერნის ეპოქაში. ამაზე დიდი ლიტერატურა მე არ ვიცი: მწერალი მოუწოდებს კოკა-კოლას გაფიცვისკენ. თუმცა დღევანდელი ჩვენი ამბავი აღემატება ყოველგვარ ლიტერატურას და კოკა-კოლას ერთად აღებულს.

ადამიანების ამდენ საჯარო და არასაჯარო ცემას, ხელის მუხლზე გადატეხვას, ძვლების დალეწვას, დასახიჩრებას, თავისი გვერდითი მიზანიც აქვს - შიშის დათესვა არა მხოლოდ აქტივისტებში ან ჟურნალისტებში, არამედ მარშუტკის მძღოლებში და სახელმწიფო სექტორის მუშათა კლასის სხვა ნაწილშიც.

და რაც მთავარია, აუცილებელია ბიძინა ივანიშვილის, ანუ „ქართული ოცნების“ საოცნებო მითოლოგიის დამსხვრევა: როცა შორეულ  მომავალში, დღეს არსებული ოპოზიცია (ანუ „კოლექტიური ნაცები“) აღარ იარსებებენ, თავად დანიშნოს სასურველი, რბილი, სწორედ უძალო და არადამღლელი ოპოზიცია! რაც მშვიდი ჭაობის არსებობის გარანტიას მისცემდა.

15-17 ნოემბერს, „ექსპო ჯორჯიას“ მე-11 პავილიონში თბილისის წიგნის დღეები იმართება. ფესტივალის გენერალური სპონსორია საქართველოს ბანკი. 

უკვე მეორედ, ნახევარი წლის განმავლობაში, აფხაზების პროტესტი შეუვალია და უარს ამბობენ, მიიღონ შეთანხმება რუსეთთან, რომელიც მათ ინტერესს  არ ითვალისწინებს,  უქმნის რა ეგზისტენციალურ რისკებს ეკონომიკურ და დემოგრაფიულ უსაფრთხოებას.