ეს არის ერთმნიშვნელოვანი დასტური, რამდენად ცდება სახელმწიფო, როდესაც ცდილობს, ქართული საზოგადოება ბარბაროსების ერთობად დასახოს და როგორ მანიპულირებს ამით თვითონ. ასევე დასტურია იმის, რომ ყოველგვარი ლაპარაკი, თითქოს არაფრის კეთებას არ აქვს აზრი და ფარ-ხმალი დავყაროთ,  წავიდეთ ემიგრაციაში ყველანი, მსუბუქად რომ ვთქვა, შეცდომაა.

მე ისე გავატარე ბავშვობა, რომ პურის რიგში დგომა არ დამჭირვებია. მიუხედავად ამისა, როცა საკმარისად გავიზარდე, სიარული, ლაპარაკი და სიფრთხილე ვისწავლე, ხანდახან მაღაზიაში მაგზავნიდნენ ძეხვის, შოთისა და კარაქისთვის. დედაჩემს დამხმარე სჭირდებოდა და მეც, როგორც უფროსმა გოგომ, ეს როლი ავითვისე.

მასკოლოსა და დიურასის ბინა პარიზელ ინტელექტუალთა თავშეყრის ადგილად იქცა. გატაცებით საუბრობდნენ ლიტერატურაზე, ხელოვნებასა და პოლიტიკაზე. 1943 წელს ქალმა თავისი სადებიუტო რომანი გამოსცა. მეორე მსოფლიო ომისას დიონის მასკოლოსა და რობერ ანთელმთან ერთად გახდა საფრანგეთის „წინააღმდეგობის მოძრაობის“ აქტიური წევრი.

ვიზუალური ხელოვნების ენით და მზერით დანახული ისტორია 27 აპრილიდან 22 მაისამდე გარკვეულად, განფენილი და წარმოდგენილი იქნება დიმიტრი შევარდნაძის სახელობის ეროვნულ გალერეაში. გამოფენა სახელწოდებით “XX და XXI საუკუნეების ქართული ხელოვნება კერძო კოლექციებიდან“, თანამედროვე ქართული ხელოვნების ერთგვარ სუბიექტურ და კურატორულ ვერსიას წარმოგვიდგენს. 

„არ ვიცი, როგორ გავაგრძელებთ ცხოვრებას ამ ომის  შემდეგ“ - ამბობს ეკატერინა პრიიმაკი, რომლის ცხოვრება თავდაყირა დააყენა 24 თებერვალს რუსეთის უკრაინაში შეჭრამ. ის მიხვდა, რომ გულხედაკრეფილი ვერ იქნებოდა, ისევე როგორც 2014 წელ

რა მოხდა თუ დიდი ხნის წინათ წაკითხული მისი ტექსტებიდან მე უბრალოდ ბევრი რამ დამავიწყდა. სამაგიეროდ, არ მავიწყდება, როგორ ღელავდა ულამაზესი ქართველი გოგონას მკერდზე მთელი სიგრძე-სიგანით გამოსახული ფრედერიკ ბეგბედერი. და მომკალით და, ისევ ილია ჭავჭავაძე მახსენდება ირიბად, როცა საკუთარ თავს ვიჭერ ჩუმად, თითქმის მხოლოდ ჩემთვის გასაგონ ჩაღიღინებაში: ბეგბედერი... ჩვენისთანა ბეგბედერი...

ევროკავშირს საფუძველი სამოცდათორმეტი წლის წინ, 1950 წლის 9 მაისს ჩაეყარა. სწორედ ამ დღეს წარადგინა საფრანგეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა რობერტ შუმანმა დეკლარაცია, რომელიც დღევანდელი ევროკავშირის საწყისად მიიჩნევა.

გულწრფელობა ალბათ არსად ისეთი საჭირო და აუცილებელი არ არის, როგორც კინოში. სწორედ უსაზღვრო გულწრფელობაა ნინო ჟვანიას 2020 წლის ფილმის, „აღლუმის“ ერთ-ერთი მთავარი ღირსება, რომელიც 3 ბავშვობის მეგობრის პატარა მოგზაურობაზე გვიყვება. ეს უკანასკნელი ოდისეაა ხსოვნის სახელით, რომელსაც არ გააჩნია საბოლოო დანიშნულება.

დღეს მინდა  ყურადღება გავამახვილო იმ კულტურულ ბარიერებზე, რომლებიც იურიდიულ კონტექსტთან არ არის კავშირში და უფრო მეტად ჩვენს ჩვევას, ასე ვთქვათ, კომფორტის ზონას წარმოადგენს. ზოგჯერ, და მე მგონია, რომ უმეტეს შემთხვევაში, ფურცელზე დაწერილი კანონები არ წარმოადგენს ხოლმე პრობლემას.

სქიმმონაზონი სიდონია, რომელიც სახალხო დამცველთან არსებულმა ტოლერანტობის ცენტრმა 2018 წელს ტოლერანტობის ქომაგის წოდებით დააჯილდოვა, „მედიახმის“ პოდკასტში საუბრობს ადამიანის უფლებებსა და რელიგიის თავისუფლების გამოწვევებზე. ასევე, რუსეთ უკრაინის ომზე და რუსეთის „ერთმორწმუნეობაზე“, საპატრიარქოს დაფინანსების მოდელზე, პარლამენტის წინ დადგმულ ჯვარსა და რელიგიის პოლიტიკურ პოზიციონირებაზე.

ხვალ, 2 მაისს თსუ-ში სწავლა აუდიტორიაში გადაინაცვლებს. სტუდენტთა ნაწილმა კი აქციები კვლავ დაგეგმა - მათი უფლებებისთვის, ვინც უნივერსიტეტს არ ადარდებს“. „განათლება პრივილეგია არ არის! განათლების უფლება აქვს ყველას!“, - აცხადებენ ისინი

სალომე ჯაშის დოკუმენტური და მრავალგანზომილებიანი თხრობის სტილი ითავსებს როგორც ძირითადი, ანუ პირველი პლანის, ისე მეორადი, „პერიფერიული ხატების“  მშვიდ, მაგრამ აუცილებელ ერთობლიობას.