გამოჩენილი იტალიელი მხატვარი, მწერალი, ისტორიკოსი და არქიტექტორი, ჯორჯო ვაზარი, ძალზე მოკლედ წერს ლუკრეციას შესახებ თავის საყოველთაოდ ცნობილ ნაშრომში, რომელსაც ასეთი სათაური აქვს: „ყოვლად ბრწყინვალე მხატვართა, მოქანდაკეთა და არქიტექტორთა ცხოვრებანი“.

„ქალაქი, რომელსაც ზღვა აქვს“ – ეს არის პროექტი, რომელშიც მოსაზღვრე მდგომარეობა იგულისხმება. უფრო ზუსტად, ეს არის ცხოვრება ხმელეთსა და ზღვას შორის; ერთდროულად გამოთხოვება სახმელეთო თავგადასავლებთან და მიპატიჟება ზღვის უსასრულო ჰორიზონტისკენ.

მეცხვარეობა საქართველოს სოფლის მეურნეობის ტრადიციული დარგია. ცხვარიც ადგილობრივი სახეობისაა, რომელსაც უკვე საუკუნეებია მწყემსავენ. მაგრამ შეუძლია თუ არა მას წარმატებულ ბიზნესსექტორად იქცეს? როგორ გაუძლო პანდემიას მეცხვარეობა, რა პერსპექტივა აქვს ცხვრის ყოლას საქართველოში, არის თუ არა განვითარებადი ბიზნესი თუ მილევის, გაქრობისთვის განწირულ ტრადიციად დარჩა?

შესაძლოა, ვინმესათვის ჩემ მიერ ამ საკითხზე საუბრის დაწყება ადიქციის დაძლევის პიედესტალიდან საუბრად ითარგმნებოდეს, თუმცა უფრო მნიშვნელოვნად არა ჩემს პირად ძალისხმევასა და წარმატებულ შემთხვევაზე მსურს საუბარი, არამედ უფრო იმ წინაღობებზე, რომლებსაც გადავაწყდი და დღემდე ვაწყდები, მიუხედავად ჩემი სოციალური კაპიტალისა და არსებული პრივილეგიებისა.

ავღანეთიდან გასვლის შემდეგ ამერიკას უდიდესი რესურსი გამოუთავისუფლდება, რაც საქართველოსნაირი ქვეყნისათვის ცუდი ნამდვილად არ არის. საერთოდაც, რომ არა ავღანეთი და ერაყი ამერიკა ახლა კიდევ უფრო ძლიერი და გავლენიანი იქნებოდა ყველა აქედან გამომდინარე შედეგებით.

თუ ეს ვითარება კარგადაა გაცნობიერებული, სწორი სტრატეგიით და ტაქტიკით ხელისუფლების დამარცხება სავსებით შესაძლებელია. თუმცა, ესა ცალკე თემაა და სულ სხვა ადგილას განსახილველი. 

ადამიანები ხშირად იკავებენ თავს კოვიდზე აცრისგან, მაგალითად, იმის გამო, რომ წარსულში ჰქონდათ რაიმე ტიპის ალერგიული რეაქცია. სინამდვილეში კოვიდზე აცრის წინააღმდეგჩვენებას წარმოადგენს მხოლოდ კოვიდის ვაქცინის პირველ დოზაზე განვითარებული მძიმე ალერგიული რეაქცია.

კონლი, რომელიც სახელმწიფო დეპარტამენტის მაღალჩინოსანი იყო და ორგანიზაციაშიც ევროპის, ევრაზიისა და რუსეთის საკითხებზე მუშაობს, ამბობს, რომ 13 წლის შემდეგაც ოკუპირებულ ტერიტორიებთან დაკავშირებით, მცირე დიპლომატიური პროგრესის პარალელურად, ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკური მოვლენები კრემლს განგრძობითი აგრესიის დამატებით ასპარეზს უხსნის.

შშმ ქალები ერთდროულად მინიმუმ ორ ჯგუფს განეკუთვნებიან: ქალებსა და შშმ პირებს. ამიტომ შეიძლება, გვევარაუდა, რომ მათი უფლებების დაცვაზე მუშაობს როგორც ქალთა, ასევე შშმ პირთა მოძრაობა. თუმცა რეალობა სულ საპირისპიროა. დღესაც აქტუალურია 2011 წლის მაია ბიბილეიშვილის მიერ ჩატარებულ კვლევაში არსებული ერთი შშმ ქალის ციტატა: „შშმ პირებისთვის ქალები ვართ, ქალებისთვის- ინვალიდები“.

დენიელ ფრიდი, ერთ-ერთი ყველაზე ხანგრძლივი სტაჟის მქონე ყოფილი ამერიკელი დიპლომატი და სახელმწიფო დეპარტამენტის ყოფილი მაღალჩინოსანი 2008 წელს მიმდინარე მოვლენებს იხსენებს და საქართველოს პოლიტიკურ ელიტას მოუწოდებს არ გაფლანგოს ვაშინგტონში დაგროვებული პოლიტიკური კაპიტალი.

საქართველოს ბანკი CNF-ის (Cavcasus Nature Fund) დახმარებით 11 დაცული ტერიტორიის მხარდაჭერას უკვე 10 წელია ახორციელებს. ესენია: ბორჯომ-ხარაგაული, ლაგოდეხი, თუშეთი, ვაშლოვანი, მტირალა, ჯავახეთი, ყაზბეგი, ალგეთი, კინტრიში, ფშავ-ხევსურეთი და მაჭახელა.

ხსენებული წესების და სტანდარტების დაცვა სავალდებულო იმიტომაა, რომ სხვაგვარად ექსპონატებს ემუქრება დიდი საფრთხე: დაზიანებები და განადგურებაც კი, შეიძლება იყოს როგორც მომენტალური, ასევე დროში გადადებული, ანუ არასწორი მოპყრობის შედეგად მიყენებული ზიანი თანდათანობით, წლების განმავლობაში მიმდინარე პროცესად იქცევა. ასეთი ზიანი არაა უკუქცევადი, ვეღარ გამოსწორდება.