გერმანული მოდელის მიხედვით პარტია ვერ აიღებს იმაზე მეტ მანდატს, რაც აღემატება მის მიერ არჩევნებზე მიღებული ხმების პროპორციას.  მაგალითად, თუ პარტიამ მიიღო ხმების 50%, პარლამენტში გაიყვანს 75 დეპუტატს.

სექსუალური შევიწროების პირველი და ჯერჯერობით ბოლო საქმე, რომელზეც სასამართლო გადაწყვეტილება არსებობს, თათია სამხარაძის საქმეა. 2016 წელს მან ღიად ისაუბრა სამუშაო ადგილზე სექსუალური შევიწროების შესახებ და სასამართლო დავა დაიწყო. ამას მოჰყვა სხვა გახმაურებული საქმეებიც და #Metoo კამპანია, რომელმაც კარგად აჩვენა, როგორც პრობლემის მასშტაბი, ასევე საკანონმდებლო რეგულაციის საჭიროება. კანონმდებლობაში სექსუალური შევიწროების განმარტება 2019 წლის მაისიდან გაჩნდა.

მოსახლეობის სავსებით გასაგებ პროტესტს ხელისუფლებამ უმკაცრესი ზომებით უპასუხა. ქუჩებშივე გაუსწორდა დემონსტრანტებს, რომელთაგან ათაზე მეტი ადამიანი დააკავა, ხოლო (დაუზუსტებელი მონაცემებით) 115 ადამიანი გარდაიცვალა.

დათო გორგილაძე თავდაპირველად ფეისბუქის სტატუსებით გავიცანი. ფეისბუქის ნაწერების სერიოზულად აღქმა რომ ძალიან სარისკოა, რასაკვირველია, ვიცი, მაგრამ იმ სტატუსებში მაინც იგრძნობოდა ძალიან კარგი მწერალი, რომელიც, ძირითადად, ტაქსიში და ტაქსის მძღოლებთან თავგადასავლებზე გვიყვებოდა...

პროპორციულ საარჩევნო სისტემაზე გადასვლის შესახებ საკონსტიტუციო ცვლილებების პროექტის ჩავარდნას სამოქალაქო პროტესტის განახლება მოჰყვა. გაერთიანდა ოპოზიციაც და ხელისუფლებას პროპორციული წესით ვადამდელი არჩევნების მოთხოვნა წაუყენეს, ასევე ითხოვენ მთავრობის გადადგომას. როგორი მასშტაბის არის პროტესტი; აიძულებენ თუ არა ხელისუფლებას დანაპირების შესრულებას; ვის ინტერესებშია ვადამდელი არჩევნების გამართვა და რა შანსები აქვს ოპოზიციურ პარტიებს ვადამდელი არჩევნების დანიშვნის შემთხვევაში - „პუბლიკამ” ამ შეკითხვებით საქართველოს პოლიტიკის ინსტიტუტის წარმომადგენელ კორნელი კაკაჩიას მიმართა. 

მშრომელთა უფლებები, ეკოლოგია, განათლება – ეს იმ სფეროების არასრული ჩამონათვალია, რომელთა პრობლემებზეც სტუდენტი, აქტივისტი ირაკლი კუპრაძე ბოლო წლების განმავლობაში საჯაროდ საუბრობდა. თბილისში, ტყიბულსა თუ ჭიათურაში რთულად ნახავდით საპროტესტო კერას, სადაც ირაკლი არ მონაწილეობდა. ის იყო მოძრაობა „მწვანე მუშტისა“ და „აუდიტორია #115-ის“ წევრი, მონაწილეობდა გრიგოლ გეგელიას საარჩევნო კამპანიაში. 15 ნოემბერს კი ცნობილი გახდა, რომ ირაკლი კუპრაძე, გრიგოლ გეგელია და ჯოზეფ ალექსანდერ სმიტი მამუკა ხაზარაძის მიერ დაფუძნებულ საზოგადოებრივი მოძრაობა „ლელოს“ წევრები გახდნენ.

ალბათ იკითხავთ, რა უნდა გაკეთდეს, რომ აღნიშნული პროგნოზი არ გამართლდეს? ამისათვის უპირველესად სახელმწიფოს ძლიერი ნებაა საჭირო - მთავრობამ კარგად უნდა გაიაზროს შექმნილი მდგომარეობის სერიოზულობა და გადამწყვეტი ნაბიჯები გადადგას „მოჯადოებული წრის“ გასარღვევად.

ფილმში ბევრს იგინებიან. აგინებენ ერთმანეთს, ბედს, ცხოვრებას. უსმენ გინებას და აქტუალური დისკუსიები გახსენდება ქართულ ენასა და მის ფუნქციებზე. იმაზე, რომ ენა გაიცვითა, დადნა, სიღარიბესთან და უსამართლო სისტემასთან დამარცხდა. დამარცხდა დაგროვილ ბრაზთანაც, რომელიც მისი საშუალებით ვერბალურად ვეღარ არტიკულირდება და უფრო სასოწარკვეთილ ხავილს ემსგავსება.

ადამიანები არ უნდა იღუპებოდნენ სამუშაოს შესრულებისას. მოქალაქეს ეკუთვნის უსაფრთხო სამუშაო გარემო და ღირსეული ანაზღაურება. ჩვენი საცხოვრებელი გარემო უნდა იყოს ეკომეგობრული. “ლელოს” პრიორიტეტები იქნება მწვანე და განვითარებაზე ორიენტირებული რესპუბლიკა, დაცული შრომა და წელში გამართული, განათლებული ქართველი მოქალაქე.

„სერიოზულ შეცდომას უშვებ!“, - მომაძახა კინოთეატრის შესასვლელთან ქალმა, რომელიც კინოჩვენებას აპროტესტებდა. წინ კი აეროპორტის საკონტროლო პუნქტად გადაქცეული ფოიე დამხვდა. ამდენი პოლიციელი სავაჭრო ცენტრში არასდროს მენახა. თითქოს, სხვა ქვეყანაში მიწევდა გადასვლა ფილმის სანახავად. ამ წინააღმდეგობებმა აკინის ფილმის ნახვის სურვილი გამიასმაგა.

ბავშვთა ადრეული განვითარების პროგრამაზე საუბარი საქართველოში წლების წინ დაიწყო. დღეს უკვე არსებობს სახელმწიფო პროგრამა და ბენეფიციარები, რომლებიც პროგრამით განსაზღვრულ სერვისს ქვეყნის სხვადასხვა რეგიონში იღებენ. რჩება გამოწვევები - გეოგრაფიული ხელმისაწვდომობისა და ხარისხის კონტროლი ნაწილში. ამ და სხვა საკითხებზე „პუბლიკა“ „ფონდ ღია საზოგადოება საქართველოს“ ჯანდაცვის პროგრამების მენეჯერს ირმა ხაბაზს ესაუბრა. „ფონდი ღია საზოგადოება“ 2011 წლიდან უჭერს მხარს საქართველოში ბავშვთა ადრეული განვითარების პროგრამას და მის განვითარებას.