2019 წელი გარკვეული თვალსაზრისით ქართული ქვიარ კინოსთვის თვითგამორკვევის ახალ ფაზადაც შეიძლება მივიჩნიოთ. მაყურებელმა ქართულ კინოთეატრებში სამი ისეთი ფილმი იხილა, რომელშიც ცენტრალური ჰომოსექსუალური ურთიერთობაა.

2020 წლის გაზაფხულზე თბილისელებმა აღმოაჩინეს, რომ მყინვარწვერის დანახვა თბილისიდან კვლავ შესაძლებელია – როცა ქალაქს თავზე ჩვეული ფოტოქიმიური სმოგის ქუდი არ ადგას. COVID-19-ის პანდემიამ ნათლად დაგვანახა, რომ საჭიროა ქალაქების განვითარების კონცეფციების გადააზრება.

შენობისშიდა ჰაერის დაბინძურება, რომელიც აუარესებს ჰაერის ხარისხს, არის სხვადასხვა გარე და შიდა წყაროებიდან გამოფრქვეული დამაბინძურებლების ნაზავი, მათ შორის - ტრანსპორტის გამონაბოლქვი, ავეჯის დასამზადებლად გამოყენებული სხვადასხვა ნივთიერებები, შეშის არაეფექტური ღუმელებიდან გამოფრქვეული მტვერი, ტყვიის შემცველი საღებავები, სათამაშოები და ა.შ.

უნდა აღინიშნოს, რომ „ნელი კინო“ უფრო ფართო მოძრაობის, ფაქტობრივად, სუბკულტურის ნაწილია, რომელსაც “ნელ მოძრაობას” უწოდებენ. ეს უკანასკნელი უპირისპირდება თანამედროვე ავტომატიზებული და მექანიზებული სამყაროს აჩქარებულ რიტმს, რომელიც აისახება ცხოვრების წესსა თუ ადამიანის საქმიანობის ნებისმიერ სფეროში და სადაც ხარისხს განსაზღვრავს არა ის, თუ „რამდენად კარგად“, არამედ ის, თუ „რამდენად სწრაფად“.

„ვთვლი, რომ ჩემი მისია შესრულებულია. მივიღე გადაწყვეტილება, საბოლოოდ დავტოვო პოლიტიკა და სრულად ჩამოვცილდე მართვის სადავეებს. მე ვტოვებ როგორც პარტიის თავმჯდომარის პოსტს, ისე საკუთრივ პარტიასაც და ჩემს 2011 წლამდელ, კერძო ცხოვრების წესს ვუბრუნდები, “– დღეს ბიძინა ივანიშვილმა პოლიტიკიდან წასვლის შესახებ წერილი გაავრცელა.

სატელევიზიო დრამაში განაკუთრებული თითქმის არაფერია: ძირითადად, მსხვილი პლანებით, წმინდა სატელევიზიო გამოსახულებითა და მხატვრული დეტალებით გამოირჩევა. გარკვეული პერფექციონიზმითაა აღბეჭდილი მხატვრობა და კოსტიუმებიც (ვერონიკა ალბერტი), ხოლო კარგად გაწვრთნილი თეატრალური მსახიობების თვინიერი თუ ზომიერი თამაში, არც ხელს გიშლით და არც განსაკუთრებული მიღწევებით გამახსოვრდებათ.

ჩინური ძირითადად გაშენებულია ტანას, ლეხურას, მეჯუდას, ფრონეს, ლიახვის, ქსნის და არაგვის ხეობებში. არ უნდა დაგვავიწყდეს ქვემო ქართლის ჩინურიც. რაც მთავარია თბილისში, თბილისური მევენახეობა–მეღვინეობისთვის ჩინური უმთავრეს ჯიშად შეიძლება იქცეს, განსაკუთრებით დიღმის და დასავლეთ თბილისის სხვა ზონებისთვის.

რაკი ქართული დაუსრულებელი საახალწლო ორომტრიალი ჯერ ისევ გრძელდება, ფეხბურთის მოყვარული ხალხიც კი ძირითადად ღვინის სმაზე, შეფასებაზე და სასმისების გამოცლაზეა გადაგებული, ალბათ ყველაზე კარგი იქნება თუ ცოტა გავხალისდებით და ფეხბურთის ქართულ ღვინოსთან დაკავშირებას ამჯერად ცოტა უცნაური კუთხით შევეცდებით.

2018 წლის ზამთარში ხარაგაულის სოფელ ანეულას მე-7 გვირაბში მომხდარი აფეთქების დროს ნიკოსთან ერთად მისი კოლეგა - ფირუზ გოგნაძეც იმყოფებოდა. ისინი ნეკნების მოტეხილობით საავადმყოფოში გადაიყვანეს. ფირუზ გოგნაძეც, ნიკო კაკიაშვილის მსგავსად, მუშაობას ვეღარ ახერხებს და გადაადგილებაც უჭირს. ამბობს, რომ ოჯახს თავი საქონლის მოვლით გააქვს.

ეკა მალანია რესპუბლიკური საავადმყოფოს რეანიმაციულ განყოფილებაში ექთნად მუშაობს. გვიყვება ემოციურად და ფიზიკურად დამღლელ მორიგეობებზე, მძიმე სამუშაო პირობებსა და გრაფიკზე, ანაზღაურებაზე - ყველაფერ იმაზე, რის წინაშეც კორონავირუსის პანდემიამ სამედიცინო პერსონალი დააყენა.

„პუბლიკამ“ 20-მდე ქართველი ლიტერატურისმცოდნე, მწერალი, მთარგმნელი და ფილოლოგი გამოკითხა. მათ ვთხოვეთ, შეედგინათ 21-ე საუკუნის 5 საუკეთესო უცხოური რომანის საკუთარი სია.

ოქროს უბნის ერთი კვარტალი სახელწიფომ გაყიდა. ეს არის ტერიტორია ქალაქის მარცხენა სანაპიროზე, ნინოშვილლის ქუჩასა და კონსტიტუციის ქუჩის მიმდებარედ. წლების განმავლობაში ადგილობრივი მოსახლეობა ქალამგეგმარებლებთან ერთად ამ სივრცეში პარკის მოწყობას ითხოვდა.