ამ პროცესმა გამოაჩინა, რომ განათლების სისტემაში კომუნიკაცია ერთ-ერთი ყველაზე დიდი პრობლემაა. ვიცი, რომ რესურსცენტრების გავლით დირექტორებს გარკვეულ ინსტრუქციებსა და ინფორმაციას აწვდიან. ხშირად ჩივიან დირექტორები, რომ არც ისე ცხადი, მკაფიო და რეალისტურია ეს ინსტრუქციები, მაგალითად, სკოლების გახსნაზე.

„ავიღოთ პასუხისმგებლობა ერთმანეთზე! მოვძებნოთ ერთმანეთი… ვიმოქმედოთ სამართლიანად, კეთილგონივრულად და სწრაფად! და რაც მთავარია, ვიყოთ გულწრფელი“, – ვკითხულობთ facebook-ზე შექმნილ ჯგუფში, სადაც მოქალაქეები ერთმანეთს გადასახადების გადახდაში ეხმარებიან.

„ყველაზე მეტად ის მიხარია, რომ ადამიანებს ვეხმარებით - მეუბნება ნინო, ასეთ მომენტებში ბედნიერი ვარ“,  - და ინტერვიუს გამო მოგვრილი უხერხულობისა და მორცხვობის დამალვას კისკისით ცდილობს. ნინო ადგილობრივი მღვდლის, მამა დავითის მეექვსე შვილია.

COVID-19-ის შედეგად გამოცხადებული პანდემიის დროს, პირველი, რაც გააკეთდა, ვიზიტების გაუქმება იყო. მოხუცებულებისთვის ვირუსის გადადების მაღალმა რისკმა ხელმძღვანელობა აიძულა, სხვა გზებზე ეფიქრა. ამიტომ, მოხალისეობრივმა აქტივობამ ონლაინრეჟიმში გადაინაცვლა.

კორონავირუსის პანდემიის გამო ხალხის მდგომარეობა გაუარესდა. შეწყდა თითქმის ყველანაირი საქმიანობა და ბევრი შემოსავლის გარეშე დარჩა, სახლში გამოკეტილი. კიდევ უფრო გაუსაძლის სიტუაციაში უმწეო ცხოველები აღმოჩნდნენ. ბევრ ძაღლსა და კატას ადრე კაფეებსა და რესტორნებში, წვრილმანებისა და სურსათის მაღაზიებში მომუშავე ხალხი კვებავდა. მათზე ზრუნავდნენ მძღოლები, ტურისტები და გამვლელები. ახლა კი, დაცარიელებულ ქუჩებში ცხოველები მარტო დარჩნენ და შიმშილობის ზღვარზე აღმოჩნდნენ.

თითქმის ორი თვეა თელავში მოხალისე გოგოები მოხუცებს, მრავალშვილიან ოჯახებსა და სოციალურად დაუცველებს საკვებით ეხმარებიან. 8 მეგობარმა გადაწყვიტა, რომ ახლა ის დროა როცა საკუთარი, პატარა ქალაქიდან უნდა დაიწყონ და ერთმანეთის დასახმარებლად გაერთიანდნენ. კრიზისის გამო მათ ირგვლივ ბევრი ადამიანი სამსახურისა და საარსებო შემოსავლების გარეშე დარჩა.

საღამოს სახლში მისული მარიამ გოგსაძე მომდევნო დღის გეგმას აწყობს. მანამდე მთელი დღის განმავლობაში პაციენტები ურეკავდნენ, რომლებსაც დახმარება სჭირდებოდათ. მარიამი მისამართებს ისეთი თანმიმდევრობით ალაგებს, რომ ერთი პაციენტიდან მეორესთან მისვლა გაუადვილდეს და თან გზაშიც ბევრი დრო არ გაეფანტოს. საღამოსვე გეგმავს, რომელ საათზე და სად გაჩერდება, იმისთვის, რომ დაგველაპარაკოს.

პანდემიის პირობებში, სხვადასხვა სახეობის ყვავილებისა და ბოსტნეულის გაყიდვის შემდეგ სოციალურად დაუცველ ოჯახებსა და შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვებს საკვები პროდუქტები, ტანსაცმელი და სათამაშოები მიუტანეს. ასევე, გეგმავენ, დაეხმარონ სტუდენტს, რომელსაც უნივერსიტეტში გადასახდელი თანხის შეგროვება უჭირს.

ეს პროექტი ვერ შედგებოდა, თუ მოსწავლეების მხრიდან მას არ ექნებოდა მოწონება. პროექტი 17 ივნისს დასრულდა. როგორც იდეის ავტორები ამბობენ, სექტემბრიდან პროექტის გაფართოებას გეგმავენ, რათა მეტი საინტერესო კურსი შესთავაზოს მოსწავლეებს.

ახალგაზრდები ამბობენ, რომ მნიშვნელოვანია, ადამიანებმა იცოდნენ, ისინი არ არიან მარტო და ხელისუფლების გარდა, რომლის უშუალო ვალდებულებაა საკუთარ მოქალაქეებზე ზრუნვა, არიან ჩვეულებრივი ადამიანებიც, რომლებიც მზად არიან, მათ დახმარების ხელი გაუწოდონ მაშინ, როცა ეს ძალიან სჭირდებათ. 

დღეს საქართველოში 78 ათასამდე მოსწავლეს ინტერნეტი არ აქვს. Covid-19-ის დროს, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ მათი უმრავლესობა საგანმანათლებლო პროცესიდან გამოთიშული იყო.

„გარდა იმისა, რომ ჩვენ მოსწავლეებს სწავლა სწავლების პროცესში ვეხმარებით, ვასწავლით სიკეთესაც. უპირველეს ყოვლისა სკოლა ადგილია, სადაც აკადემიური განათლების გარდა, მოსწავლეებმა უნდა შეიძინონ ღირებულებები“