საქართველოს ბანკი ახალგაზრდებისთვის განათლების შესაძლებლობების შექმნას განაგრძობს. ამისთვის, 40-ზე მეტ საგანმანათლებლო პროექტს ახორციელებს და უჭერს მხარს. მათ შორის ერთ-ერთი Chevening-ის სასტიპენდიო პროგრამაა.

ტოტალიტარული რეჟიმების მთავარი იარაღი რომ დეჰუმანიზაციაა, არახალია.  სისტემის ბრძოლა ინდივიდის წინააღმდეგ ისეა გაჩაღებული, რომ ხშირად, ღია დაპირისპირებაში ყოფნა არც არის საჭირო:

ნელ-ნელა ზაფხული იწურება, თუმცა, ჯერ კიდევ რჩება დრო იმისათვის, რომ ზაფხულის ბოლო საკითხავი გადავშალოთ და კიდევ ერთ ლიტერატურულ თავგადასავალში ვიმოგზაუროთ. 

ხისტი, დაუნდობელი და უემოციო! - ძირითადად, ასე ახასიათებდნენ სკოლაში. ერთი შეხედვით, ასეც იყო, თუმცა მალევე გამოჩნდა, რომ გულოს ოთარაანთ-ქვრივის იმიჯი ჰქონდა მორგებული.

კითხვის მოყვარულები ზაფხულის დადგომას განსაკუთრებით ელოდებიან - ეს არის წელიწადის დრო, როდესაც შესაძლებლობა აქვთ, გადმოიღონ დიდი ხნის განმავლობაში შემონახული წიგნები, რომელთა წაკითხვასაც დიდხანს ელოდნენ. 

ორივე მათგანს ერთი საერთო რამ აერთიანებს - ახალი თავგადასავლების ძიებაში ისინი ხშირად თავს ლიტერატურას აფარებენ. სხვადასხვა გარემოში ერთი მიზნით გაერთიანებულნი კი აგროვებენ იდეებს, ახალ პერსპექტივებს, ისტორიებს...

წიგნის კითხვის სიყვარული, ხშირად, ჩვევის დაძლევით იწყება. სწორედ ამიტომ, მშობლები ცდილობენ, ბავშვებში ხელი შეუწყონ ამ ჩვევის გამომუშავებას, რაც დაეხმარება მათ, ლიტერატურულ თავგადასავლებში მოგზაურობა მათთვის საყვარელ საქმიანობად აქციონ. 

წვიმს დრეზდენში. კოფე უხდება წვიმას, ისევე როგორც წვიმა — დრეზდენსა და ქობულეთს. შესაძლოა, ეს ჩემი აკვიატებაა… თუმცა, მთავარი მაინც ისაა, რომ წვიმას უხდება კოფე და არამც და არამც “ყავა”. ასეა, ჩვენთვის, შავიზღვისპირელებისთვის და ამ ტრადიციას არ შევცვლი. ჩემი ტრადიციებით ჩამოვედი ტრადიციულ ევროპაში.

მუსიკისა და “ფლეილისტისა” არ იყოს, ხომ ყველას გვყავს სევდისა და სიხარულის პოეტები, ნიკო სამადაშვილი კი, დიდი ქართველი პოეტი, ჩემი საყვარელი პოეტი, მუდამ თან მახლავს, განურჩევლად გუნება-განწყობისა, მისივე სიტყვებით რომ ვთქვა: “ის ჩემში უსტვენს, ვით საყდრის ჩიტი”.

წინ მივიწევ. უკვე იმ შენობას მივადექი ორ კაცს რომ უჭირავს ხელში, თუმცა წინ დიდი ალუმინის ღობე რომ ჩაუდგამთ და ეს ალუმინიც ისეთივე მწველია მზის სხივებისგან, როგორც იმის არცოდნა - რატომაა ეს შენობა წლობით შეფუთული და უფუნქციოდ დარჩენილი, როგორც მრავალი სხვა თბილისში.