ყველა
- ყველა
- COVID-19
- COVID-19 და დასაქმებულები
- COVID-19 და საზოგადოებრივი ინიციატივები
- ადამიანის უფლებები
- არჩევნები 2020
- არჩევნები 2024
- ბიზნესი
- განათლება
- გარემო
- გართობა
- ევროკავშირი საქართველოსთვის
- ეკონომიკა
- თვალსაზრისი
- ინტერვიუ
- ისტორიის მცველები
- კინო
- კრიმინალი
- კულტურა
- კულტურის რუბრიკის მხარდამჭერია საქართველოს ბანკი
- ლიტერატურა
- ლიტერატურული რუბრიკის მხარდამჭერია „საბა"
- მედია
- მეცნიერება
- პარტნიორის კონტენტი
- პოლიტიკა
- რეგიონი
- რელიგია
- რეპორტაჟი
- რეცენზია
- რუსეთის ომი უკრაინაში
- საზოგადეობა
- საზოგადოება
- სათემო უსაფრთხოება
- სამართალი
- სპორტი
- ურთიერთობები
- უცხოეთი
- ქალაქი
- ღვინო
- ჯანდაცვა
აიცერით! თუ უკვე აცრილი ხართ, წაახალისეთ თქვენი ოჯახი, მეგობრები და მეზობლები, რომ აიცრან. ვაქცინაცია შეანელებს ყველა შტამის გავრცელებას და ამცირებს იმის ალბათობას, რომ კიდევ უფრო სახიფათო შტამი წარმოიქმნას.
14 ოქტომბერი – ესაა დღე დარჩენილთა (ნარჩენთა) დასჯისა და გამქრალთა მოხსენიებისა, დარჩენილთათვის „დანაშაულის“ შეხსენებისა, მწარე სიმართლის პირში მიხლისა, უტყვი პროტესტისა, უხმო ამბოხისა.
აღსანიშნავია, რომ თავის დროზე კარდიფის საერთაშორისო კონკურსის გამარჯვებულები იყვნენ: ცნობილი ფინელი სოპრანო კარიტა მატილა (1983), სახელოვანი რუსი ბარიტონი დიმიტრი ხვოროსტოვსკი (1989), შვედი სოპრანო კატერინა კარნეუსი (1995), გერმანელი სოპრანო ანია ჰარტეროსი (1999).
საინტერესო რამ არის ლიტერატურულ პროცესზე დაკვირვება შედარებით გრძელვადიან პერსპექტივაში. ვინ იცის, რამდენი პოეტი წერდა და არც თუ ურიგოდ, ვთქვათ, ამ ბოლო 50 წლის განმავლობაში. ზოგი მათგანი თავის დროზევე კაშკაშა, საყოველთაოდ აღიარებული პოეტი იყო, ზოგიც მაშინვე, სიცოცხლეშივე, ჩრდილში მდგომი, მორიდებული და რაღაცნაირად სათანადოდ დაუფასებელი
გასული საუკუნის საფრანგეთის 50-60-იანი წლები საინტერესოა როგორც კინოს, ასევე მოდის მოყვარულთათვის. ამ პერიოდში განიცდის აყვავებასა და ერთგვარ აღორძინებას ორივე ინდუსტრია. 50-60-იანების ფრანგული მოდა სოციალური თვალსაზრისით უმნიშვნელოვანესია, ისევე როგორც კინო.
მიუღებელი მასშტაბი; გაუაზრებელი ურბანული და არქიტექტურული გადაწყვეტა; ქალაქის ისტორიულ ნაწილში სრულიად უცხო სხეული. – საბჭოს წევრების უარყოფითი შეფასებების მცირე ჩამონათვალია.
16 ივნისს ჟენევაში, ალბათ, ბოლო წლების ყველაზე მნიშვნელოვანი შეხვედრა შედგა. ჯო ბაიდენი რუსეთის პოლიტიკის მიმართ ყოველთვის კრიტიკული იყო. მისი შეხედულებები არც პრეზიდენტად არჩევის შემდეგ შეცვლილა.
გაბრიაძემ შექმნა მაყურებლის საოცარი სიყვარულით გამთბარი და მსოფლიოში აღიარებული თოჯინების თეატრი, რომლის გარეშეც დღეს თბილისის წარმოდგენა შეუძლებელია... მაგრამ უპირველეს ყოვლისა, თავს მხატვრად და მოქანდაკედ მიიჩნევდა. როგორც გაბრიაძემ აღნიშნა: „მხატვრობა ჩემი მთავარი პორტია და მე ის სულ მენატრება, განსაკუთრებით როდესაც ზღვაში ვცურავ“...
სწორედ ამას გამოხატავს მაკა სულაძის ჯვარი - მისი ოჯახის, მეგობრების, მოყვასის, მშობლიური მხარის, მომხრეების და ბოლოს მთელი ქვეყნიერების ყოველი ცოცხალი არსების, ბუნებისა თუ ადამიანის მოფრთხილებასა და პატივისცემას.
პოლი სწორედ ამიტომ სჯის სტელას - თავს დაესხმება დაკითხვისას და დაუნდობლად სცემს. გიბსონი ძლიერ ჰგავს მისგან დახოცილ ქალებს: ისიც კარიერისტი, ამბიციური ქალია, არ ჰყავს ქმარ-შვილი და პროფესიულ ცხოვრებას უთმობს მთელ დროს. სპექტორს გული სწყდება, რომ ვერ მოახერხა მისი მოკვლა.
მაისში ლუკაშენკოს რეჟიმმა თავისუფალ სივრცეს კიდევ უფრო შემოუჭირა ჭანჭიკები: ახალი კანონებით ხელისუფლებას შეეძლება, ნებისმიერ დროს გამორთოს ტელე-რადიო-ინტერნეტ კავშირი. აიკრძალა მიტინგების პირდაპირ ეთერში გაშუქება. ძალოვანებს ნება მიეცათ, მიტინგების დროს გამოიყენონ ლეტალური და მძიმე შეიარაღება. დარბეულ და ლიკვიდირებულ იქნა უდიდესი არაფორმალური მედია TUT.by და სხვ.
როცა საქმე სიმთვრალეში მართვის გამო პატიმრობას ეხება, განვითარებული ქვეყნების გამოცდილება კიდევ უფრო მკაცრ მიდგომებს მოითხოვს. ასევე ის ფიქრობს, რომ კანონპროექტის მიზანს მისაღწევად აღსრულების ნაწილიც უნდა გამკაცრდეს, მძღოლებს უნდა ჰქონდეთ განცდა, რომ მათ სიმთვრალეზე ადრე თუ გვიან შეამოწმებენ, ამჟამინდელი აღსრულების მექანიზმი სუსტია და მძღოლები გარისკვას არ უშინდებიან.