საზოგადოება
- ყველა
- COVID-19
- COVID-19 და დასაქმებულები
- COVID-19 და საზოგადოებრივი ინიციატივები
- ადამიანის უფლებები
- არჩევნები 2020
- არჩევნები 2024
- ბიზნესი
- განათლება
- გარემო
- გართობა
- ევროკავშირი საქართველოსთვის
- ეკონომიკა
- თვალსაზრისი
- ინტერვიუ
- ისტორიის მცველები
- კინო
- კრიმინალი
- კულტურა
- კულტურის რუბრიკის მხარდამჭერია საქართველოს ბანკი
- ლიტერატურა
- ლიტერატურული რუბრიკის მხარდამჭერია „საბა"
- მედია
- მეცნიერება
- პარტნიორის კონტენტი
- პოლიტიკა
- რეგიონი
- რელიგია
- რეპორტაჟი
- რეცენზია
- რუსეთის ომი უკრაინაში
- საზოგადეობა
- საზოგადოება
- სათემო უსაფრთხოება
- სამართალი
- სპორტი
- ურთიერთობები
- უცხოეთი
- ქალაქი
- ღვინო
- ჯანდაცვა
საბაზრო ეკონომიკაზე გადასვლის შემდეგ, როდესაც საბჭოთა კავშირი დაიშალა, საბინაო ფონდი კერძო საკუთრებაში გადავიდა, ხოლო საბინაო მშენებლობის საკითხი, განსაკუთრებით ვარდების რევოლუციის შემდეგ, მთლიანად კერძო სექტორზე იქნა დელეგირებული.
ჩვენ არ ვიცით, ვინ შეიძლება იყოს უსახლკარო პირი თეორიულად, პრაქტიკაში კი განსხვავდება ეს გამოცდილება. არ გვაქვს ერთიანი განმარტება. ეს ქმნის პრობლემას მუნიციპალიტეტებისთვის, რომ განსაზღვრონ, ვის მიანიჭონ ეს სტატუსი და ვის არა. სტატუსის მინიჭება კი საბოლოოდ მაინც არ ნიშნავს საცხოვრისით დაკმაყოფილებას.
„მევახშეობა უპირველესად სიღარიბესთან, არასათანადო სოციალური დაცვისა და ჯანდაცვის სერვისების ხარვეზებთან არის დაკავშირებული. ხშირია შემთხვევა, როცა ადამიანები ჯანმრთელობის საჭიროებების გამო თანხმდებიან მევახშეების მიერ შემოთავაზებულ მძიმე პირობებს"
ქალების შრომა დღესაც საქართველოს ეკონომიკისა და უამრავი ოჯახის უმნიშვნელოვანესი შემოსავლის წყაროა. ამას როგორც დედაქალაქიდან, ისე რეგიონებიდან საზღვარგარეთ წასული ათასობით ემიგრანტი ქალი და მათ მიერ გამოგზავნილი სოლიდური თანხაც მოწმობს.
სად არის ქართველური ენების წარმოშობის ადგილი, როგორ დაიყო ენა სვანურად, ქართულად, მეგრულად და ლაზურად? როგორ წარიმართა ჩვენი ენის ევოლუცია?
რა გავლენა ექნება უმუშევრობის დაზღვევის სისტემის შემოღებას საქართველოს შრომის ბაზარზე? რა გამოწვევები არსებობს ამ მხრივ ქვეყანში და რამდენად შეესაბამება უმუშევრობის დაზღვევის სისტემის დანერგვა საქართველოს კონსტიტუციას? - შრომის საერთაშორისო ორგანიზაციის (ILO) მიერ საქართველოსთვის შეთავაზებულ უმუშევრობის დაზღვევის მოდელებს ქართველი ექსპერტები/მკვლევრები - ანა დიაკონიძე, ია ერაძე და ვახტანგ ნაცვლიშვილი, სხვადასხვა ასპექტის მიხედვით მიმოიხილავენ და აფასებენ.
„გამცილებლის გარეშე გადაადგილება გარემოში საკმაოდ ძნელია, რადგან სამწუხაროდ, ჩვენდა სამწუხაროდ, გარემო არ არის ადაპტირებული"
„შესაძლებელია, საქართველოს სხვადასხვა სკოლაში სხვადასხვა მოდელით დაიწყოს მოსწავლეების გამოკვება"
ფოტოების სკანირების შემდეგ (თუმცაღა ამას ნეგატივებზე ყურებითაც მივხვდი) დავრწმუნდი, რომ აღმოვაჩინე პატარა „განძი“ - უნიკალური და სრულიად უცნობი ფოტოები. მათი მცირე ნაწილი, სულ 80 ფოტო, განვათავსე ჩემს ფეისბუქგვერდზე, რომელსაც სულ რამდენიმე საათში ათასობით ნახვა ჰქონდა.
„იმ შემთხვევაში, თუ ადამიანი დაკარგავს სამუშაოს, რაღაც პერიოდის განმავლობაში, მისი ცხოვრების სტანდარტი მკვეთრად არ გაუარესდება და შესაძლებლობა ექნება, მოიძიოს ის სამუშაო, რომელსაც მიიჩნევს, რომ თავისი კვალიფიკაციის შესაბამისია და არ დასთანხმდეს დაბალანაზღაურებად სამსახურს"
ადგილობრივების განცხადებით, ჰესის აშენებით მდინარეში წყლის მოცულობას პრობლემა შეექმნება, რაც ხეობის ტურისტული პოტენციალის დაკარგვას განაპირობებს. ამასთანავე, მოსახლეობა შიშობს, რომ ჰესი გავლენას იქონიებს მეწყერსაშიშ და ვულკანურ ზონებზე, რასაც შესაძლოა, მძიმე შედეგები მოჰყვეს ხეობაში. ადგილობრივების თქმით, პროექტის განხორციელების შემთხვევაში, საფრთხე შეექმნება კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლებსაც.
„მიმტანად ვმუშაობდი, მაგრამ დილით დამლაგებლებიც ვიყავით, ყველაფერი უნდა მოგვეწესრიგებინა – მაგიდები, იატაკი მოგვხვეტა, მოგვერეცხა, ნაგავი გაგვეტანა. დილის 9 საათიდან იწყებდა მუშაობას ობიექტი და ღამის 11-ზე იკეტებოდა. ერთხელ გვქონდა ჭამა შუა დღეს, ერთხელ გულიც წამივიდა...“, – იხსენებს თიკო