დოკუმენტური კინოს გადაღება თევზაობას ჰგავს. ორივეს ერთი პრინციპი აქვს: მეთევზემ ჯერ უნდა მოძებნოს ადგილი, სადაც, მისი ვარაუდით, ბევრი თევზია. შემდეგ კი ანკესი დაამაგროს და დაელოდოს იმ იმედით, რომ მისგან საუკეთესო შედეგს ამოიღებს. დოკუმენტალისტი რეჟისორიც, პირველ რიგში, ეძებს თემებს, იკვლევს, სად შეიძლება გამოვიდეს კარგი მასალა.

2022 წლის 24 თებერვალს რუსეთის უკრაინაში შეჭრის შემდეგ საქართველოში საინფორმაციო ველი სრულად გადაფარა ომის ახალმა ამბებმა და ყველაფერი ერთ სიბრტყეში მოაქცია. ბაიდენის ვიზიტმა კიევსა და ვარშავაში, შემდეგ პუტინის 22 თებერვლის გამოსვლამ ყველას დაავიწყა ბჟანია-გაგლოევის სტუმრობა ჯერ კრემლში,  შემდგომ კი მინსკში. ამ შეხვედრას კი სოხუმში ამჯერად არა დადებითი, არამედ უარყოფითი გამოხმაურება მოჰყვა.

საქართველოს ბანკი CNF-ის (Cavcasus Nature Fund) დახმარებით 11 დაცული ტერიტორიის მხარდაჭერას უკვე 10 წელია ახორციელებს. ესენია: ბორჯომ-ხარაგაული, ლაგოდეხი, თუშეთი, ვაშლოვანი, მტირალა, ჯავახეთი, ყაზბეგი, ალგეთი, კინტრიში, ფშავ-ხევსურეთი და მაჭახელა.

ჩემი პოდკასტი, მაგალითად, მოიცავს ორ ძალიან განსხვავებულ ნარატივს. დედაჩემის ოჯახი აფხაზეთის ომის დაწყებამდე რამდენიმე წლით ადრე გადმოვიდა თბილისში და მათ ომი მეორადი პერსპექტივიდან განიცადეს, როგორც დევნილების მეგობრებმა და ნათესავებმა.

ორმოცამდე კონკურსანტს შორის, რომლებიც 14 მარტიდან 31 მარტამდე ტელ-ავივის ერთ-ერთ ყველაზე პრესტიჟულ საკონცერტო დარბაზში უკრავდნენ, გიორგი გიგაშვილმა ჟიურისა და მსმენელის დიდი მოწონება და ვერცხლის მედალი დაიმსახურა. გარდა ამისა, ქართველ პიანისტს კიდევ არაერთი  სპეციალური პრიზი და პრემია გადაეცა:

ჩემი მეხსიერების პირველი ეპიზოდები ღრმა ბავშვობიდან იწყება. 2000-იანების შავ-ბნელი დღეები და დიზელის ჭვარტლისგან გაშავებული კედლები დღემდე სილუეტებად დამყვება, მიუხედავად იმისა, რომ ახლა, ჯერჯერობით მაინც, არ ვწუწუნებთ ელექტროენერგიაზე, წყალსა თუ ბუნებრივ აირზე, 2000-იანებში ეს კომუნალური სიმდიდრეები კითხვაზე, თუ რა გვეშველებოდა, პასუხის აუცილებელი ატრიბუტები იყო.

რა იყო რუსეთის მიზნები მაშინ, როცა უკრაინის წინააღმდეგ სრულმასშტაბიან ომს გეგმავდნენ და წარმატების რა შანსი აქვს კრემლს? რა იქნება უკრაინის გამარჯვება ამ ომში და რამდენად შესაძლებელია ე.წ. მეორე ფრონტის გახსნა საქართველოში? ამ საკითხებზე „პუბლიკა“ ევროპაში აშშ-ის არმიის ყოფილ მეთაურს გენერალ ბენ ჰოჯესს ესაუბრა.

წინა პოდკასტებში ვრცლად ვისაუბრეთ იმ გავლენებზე, რაც პანდემიას აქვს ქალების ცხოვრების ხარისხზე. ამ პოდკასტში გვინდა, ჯანდაცვის სფეროში დასაქმებული იმ ქალების ხმა მოვიტანოთ თქვენამდე, რომლებიც მიმდინარე პანდემიასთან ბრძოლის წინა ხაზზე დგანან.

ალბათ, არ ვიდავებთ, რომ ბრაზილია განსაკუთრებულია. ფეხბურთის მიმართ მათი არანორმალური ვნება, ყველა წამის დღესასწაულად და შოუდ ქცევა, ის გიჟური მიზიდულობა, სულ რომ გინდა უყურო - გაიტანონ, იცეკვონ, მერე კიდევ გაიტანონ, კიდევ იცეკვონ, გაფუჭებულ მომენტებზე იცინონ, ღვაწლმოსილი მწვრთნელი აცეკვონ, რიტმი სხეულის ყველა ნაწილში ჰქონდეთ გამჯდარი, იმღერონ და იცეკვონ მაშინაც, როცა მთლად საცეკვაოდ არ აქვთ საქმე; მეტოქის საჯარიმოში აკრობატულ დარტყმებს ასრულებდეს 39 წლის მცველი დანი ალვეში - ესაა ვაჟთა ქორეოგრაფიული ანსამბლი „სელესაო“. 

დღეს მინდა  ყურადღება გავამახვილო იმ კულტურულ ბარიერებზე, რომლებიც იურიდიულ კონტექსტთან არ არის კავშირში და უფრო მეტად ჩვენს ჩვევას, ასე ვთქვათ, კომფორტის ზონას წარმოადგენს. ზოგჯერ, და მე მგონია, რომ უმეტეს შემთხვევაში, ფურცელზე დაწერილი კანონები არ წარმოადგენს ხოლმე პრობლემას.