ონლაინსწავლებაზე პედაგოგების მონათხრობ ისტორიებს ბევრი საერთო აქვს. თითოეული მათგანის გამოცდილებიდან მოისმენთ ისტორიებს ტექნიკურ სირთულეებზე, რომლებსაც აწყდებოდნენ მოსწავლეები და მასწავლებლები სწავლებისას. ისტორიებს ბავშვებზე, რომლებიც იმის გამო, რომ ონლაინსწავლებაში ვერ ერთვებოდნენ და ოჯახის მხარდაჭერა არ ჰქონდათ, ჩამორჩნენ სასწავლო პროგრამას და დამატებით მუშაობას საჭიროებენ.

როდესაც უპასუხისმგებლო მთავრობა ყავს, ყოველი მოქალაქის ინდივიდუალური პასუხისმგებლობა იზრდება: უნდა შევზღუდოთ კონტაქტები, ვატაროთ პირბადე, რაც მთავარია, ავიცრათ და დავიბუსტოთ;

„დამშვიდდით, საშიში მხოლოდ რისკჯგუფისთვის არის“ – კორონავირუსის გავრცელების შემდეგ ასეთი რიტორიკა მედიასა და სოციალურ ქსელებში არაერთხელ შეგხვდებოდათ. „პუბლიკა“ რისკჯგუფში მყოფ ადამიანებსა და ფსიქოლოგ ჯანა ჯავახიშვილს ესაუბრა, როგორ აღიქვამენ ისინი მსგავს არაეთიკურ რიტორიკას და რა გავლენას ახდენს ეს მათზე? რადგანაც რესპონდენტები პერსონალურ ინფორმაციაზე საუბრობენ, ჩვენ მათი გვარები დავფარეთ.

ბოლო რამდენიმე დღეა  სოციალური ქსელის ერთ-ერთი აქტუალური სადისკუსიო თემა ვაქცინის კომერციალიზაციაა. ერთი მხრივ მსჯელობენ იმაზე, რამდენად რეალურია მსოფლიოში არსებული ვაქცინის დეფიციტის ფონზე კერძო სექტორის ინიციატივის განხორციელება, მეორე მხრივ კი - საუბარია იმ რისკებზე, თუკი კერძო სექტორი ვაქცინას შემოიტანს, ხომ არ გაჩნდება საფრთხე, რომ ვაქცინა, შეხვდება მათ, ვისაც ამის ფინანსური საშუალება აქვს, ყველაზე მოწყვლადი ფენა კი ამ შესაძლებლობას ვერ გამოიყენებს.

კოვიდპანდემიამ მსოფლიო შეცვალა. ახალი რეალობის კონტურები ჯერ კიდევ ბუნდოვანია. საქართველო, როგორც მსოფლიოს უამრავი ქვეყანა რეგულაციებისა და შეზღუდვების რეჟიმში ცხოვრობს. ეკონომიკის ყველა სექტორი ხელოვნური სუნთქვის რეჟიმშია, და მთავრობა პერიოდულად ჟანგბადის მიწოდებით ცდილობს, ის სიკვდილს გადაარჩინოს.