საზოგადეობა
„ჩვენი გულისწყრომის მიზეზი ისაა, რომ სახელმწიფომ იმაზეც არ იფიქრა, რომ მის რიტორიკაში გაჟღერებულიყო, რომ ის არამხოლოდ ერთი რელიგიური თემის და ერთი ან ეთნიკური თემის ხელისუფლება, არამედ მთელი ქვეყნის ხელისუფლებაა. ეს არის გულდასაწყვეტი“, - გვითხრა ევანგელურ-ბაპტისტური ეკლესიის ეპისკოპოსმა, რუსუდან გოცირიძემ.
წიგნი ერთი ჩვეულებრივი ოჯახის თავგდასავალზე მოგვითხრობს. ოჯახში, რომლის გარშემოც ჯადოსნური ამბები ხდება, დედა და მამა თანაბრად ინაწილებენ შვილების აღზრდის პასუხისმგებლობასა და საოჯახო საქმეებს. უახლოეს ადამიანებზე ყოველდღიური ზრუნვა და საერთო გამოწვევების გააზრება ამ ოჯახის ბედნიერებისა და ჰარმონიის საფუძველია.
მარინა ოვსიანიკოვა დააკავეს და უკვე გაასამართლეს – ჯერჯერობით, ადმინისტრაციული მუხლით. ის დამნაშავედ ცნეს „არასანქცირებული საჯარო ღონისძიების ორგანიზებაში“ და სახელმწიფოსთვის 30 ათასი რუბლის გადახდა დაევალა.
17 მაისს ჰომოფობიასთან, ტრანსფობიასთან და ბიფობიასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღეს, „თბილისი პრაიდმა” გამართა პანელური დისკუსია სახელწოდებით „17 მაისი: მეხსიერება და პერსპექტივები”.
ფრანგი ფოტოგრაფის ნატალი ტუფენკჯიანის ობიექტივმა ცნობილი ქართველი ქალების პორტრეტები ლამის საიმიჯო ელვარებით წარმოაჩინა.
„ანიდაბანი“ ასე ჰქვია მობილურ აპლიკაციას, რომელიც ეთნიკური უმცირესობების წარმომადგენლებს ქართული ენის შესწავლაში დაეხმარება. აპლიკაციის შექმნის იდეის ავტორი გვანცა სიხარულიძეა. „ანიდაბანი“ შარშან სოციალური ინოვაციების იდეების კონკურსის ერთ-ერთი გამარჯვებული გახდა.
როცა საქართველოს პარლამენტმა, მასობრივი საპროტესტო აქციების ფონზე, „უცხოეთის გავლენის აგენტების შესახებ“ კანონპროექტი პირველი მოსმენით მიიღო, უცხოელი უფლებადამცველები უკვე საუბრობდნენ მოსალოდნელ საფრთხეებზე.
ალბათ, საქართველოში არაა ადამიანი, ვისაც სოფელი ტვიშისა და აქაური ღვინოს შესახებ არ სმენია. ცაგერის მუნიციპალიტეტის ეს ულამაზესი სოფელი ჯერ კიდევ რჩება იმ გამონაკლისად, სადაც ადამიანის ხელმა ბუნებას ვერ აჯობა. ამიტომ, აქ ყურძენიც განსაკუთრებულია და ღვინოც ასეთივე გამოდის.
უკრაინაში რუსეთის შეჭრიდან ერთი წელი გავიდა. საქართველოში ამ დროისთვის უკრაინიდან რუსეთის აგრესიას გამოქცეული ასობით ლტოლვილი ცხოვრობს. ერთ-ერთ მნიშვნელოვან პრობლემად უკრაინელი ლტოლვილები სამედიცინო საკითხებს ასახელებენ. სახელმწიფოს პოლიტიკა, რომელიც უნდა ზრუნავდეს ლტოლვილების ფსიქო–სოციალურ, სამედიცინო და სხვა საჭიროებებზე, ბუნდოვანია. ომის დაწყების პირველ თვეებში კერძო და სახელმწიფო ინიციატივის ფარგლებში აქ მყოფი ლტოლვილები ახერხებდნენ სამედიცინო მომსახურების უფასოდ მიღებას, ახლა კი ხელმისაწვდომი აღარაა სამედიცინო სერვისები და საჭიროების შემთხვევაში, მასში საქართველოს მოქალაქეებზე 35%-ით მეტის გადახდა უწევთ, რაც ბევრისთვის რთული გამოწვევაა.
ჩვენი პოდკასტით გვინდა, მოგიყვეთ ამბავი კოვიდ-19-ის გენდერულ მხარეზე, რომელიც ადამიანთა გარკვეული ნაწილისთვის, შეიძლება, ჯერ კიდევ შეუმჩნეველია. თუმცა, მიუხედავად იმისა, ვხედავთ თუ არა მას, ის ყველგან არის: ოჯახში, სამსახურში, სამეზობლოში, სოფელში, ქალაქში, ჩვენს სოციალურ, კულტურულ, თუ პოლიტიკურ ცხოვრებაში.
ყველაზე დიდი გამოწვევა ბავშვების კლუბის გარეთ გაყვანაა. კლუბთან არ არის მწვანე სივრცე. პარკში ბავშვების გადასაყვანად საჭიროა ტრანსპორტი, რის თანხაც არ აქვთ. ასევე ფსიქოლოგიური რეაბილიტაციისთვის აუცილებელია ბავშვების ფიზიკური აქტივობებით დატვირთვა – ცურვა, და სხვა ტიპის სპორტული წრეები – ვერც ამ წრეებზე ხერხდება ბავშვების ტარება.