თვალსაზრისი
იმ ყველა სამწუხარო სტატისტიკას შორის, რომლებიც მთელ მსოფლიოში ვირუსის მიერ სიცოცხლის განადგურებას აღწერს, ჩემთვის ეს რიცხვი უფრო თვალშისაცემია. ის ნათელს ჰფენს იმ წარმოუდგენელ ტრაგედიას, რომელიც ზუსტად ჩვენ წინ არის დატრიალებული - მაგრამ გასაოცრად მცირე ყურადღებას იმსახურებს საზოგადოების მხრიდან.
თუ გვსურს, ვისაუბროთ ნაციონალიზმზე, ქალებსა და კრიზისზე, შეგვიძლია საქართველოს და იმ ადამიანის სტრიქონებს მივუბრუნდეთ, რომელმაც კოლონიზაციის კრიზისულ პერიოდში ნაციონალიზმი შვა.
კერძოდ, ,,ქართულ ოცნებასთან“ არააფილირებულმა, პროდასავლურმა, პატარა პარტიებმა მნიშვნელოვან ელექტორალურ წარმატებას ვერ მიაღწიეს. სანაცვლოდ კი, 2017 წლის არჩევნებთან შედარებით, ქვეყნის მასშტაბით, 13.6 %-ით გაიზარდა ყველაზე დიდი ოპოზიციური პარტიის, ,,ნაციონალური მოძრაობის“ მხარდაჭერა.
არაადაპტირებული ფიზიკური გარემო, მხარდამჭერი სერვისების, ინკლუზიური განათლებისა და დასაქმების ნაკლები ხელმისაწვდომობა, სიღარიბე, - ეს იმ გამოწვევების მცირე ჩამონათვალია, რომელსაც შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ქალები და გოგოები ყოველდღიურად აწყდებიან.
მსმენელს პოდკასტების ამ სერიის მოსმენისას ალბათ უჩნდება კითხვა: და მაინც რა გადაკვეთა არსებობს გენდერსა და შეზღუდულ შესაძლებლობას შორის? რატომ არიან შშმ ქალები შშმ კაცებზე უფრო მოწყვლად მდგომარეობაში? ამ კითხვებზე პასუხის გაცემა პირველად დავიწყე 2015 წელს, როდესაც ქალთა საინფორმაციო ცენტრის ტრენინგკურსისთვის ვავსებდი აპლიკაციას.
„ფემინისტრიმის“ ამ ვიდეობლოგების სერიაზე მუშაობა პანდემიის ერთი წლის თავს დაემთხვა, როდესაც ჩვენ, როგორც საზოგადოებამ გამოვიარეთ და ახლაც გავდივართ ჩაკეტილობას, უკიდურეს სიღარიბეს, პოლიტიკურ კრიზისებსა და ალტერნატივების არარსებობას. სამწუხაროდ, ამ კრიზისმა კარგად მიჩვენა, რომ სრული გაუცხოება მაქვს ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკური პროცესების მიმართ.
დამოკიდებულება მხოლოდ ფიზიკური მდგომარეობა არ არის, რომელის სხეულიდან წამლებით გამოდევნი და ის დასრულდება. ჩემი გამოცდილებით იგი უფრო მექანიზმია, რომელსაც ადამიანი სხვადასხვა სიატუაციებში თავდაცვისთვის იყენებს. მაგრამ ზოგჯერ თავდაცვაც შეიძლება თვითდესტრუქციაში გადავიდეს. სწორედ ამ ზღვრის მოშლაა დამოკიდებულება და იქიდან უკან მობრუნება ალბათ ყველაზე რთული რამ არის რაც შეიძლება ადამიანმა გამოიაროს, თუმცა ეს შესაძლებელია.
ამერიკის საგარეო პოლიტიკა საიმედო და გამოცდილ ხელშია, რაც საქართველოსა და პარტნიორი ქვეყნების ინტერესებშია. ტრამპი დამარცხებულია, „ამერიკა დაბრუნდა”, თუმცა ტრამპის წლების შემდეგ ამერიკის სრულფასოვანი დაბრუნება უდავოდ წაიღებს გარკვეულ დროსა და სერიოზულ ძალისხმევას.
სოციოლოგიაში იმის დადგენა, თუ რა უწყობს ხელს სტიგმის ჩამოყალიბებას, სადაო საკითხია. დანამდვილებით შეიძლება ითქვას, რომ სტიგმისა და ნეგატიური სტერეოტიპების გავლენა მარგინალიზებული ჯგუფებისთვის დიდი ზიანის მომტანია. შშმ პირთა შემთხვევაში მიიჩნევა რომ, სტიგმის ფორმირებაზე მოქმედებს შეზღუდული შესაძლებლობის ტიპი, თუ რამდენადაა ის გამოხატული და შშმ პირის გენდერი.
ბიძინა არჩევნების საღამოს შეხვდება ჰაერში - ტყუილად კი არ აქებდა ზურა ადეიშვილს 2012-ის 2 ოქტომბერს დილიდან, რომ გაიგო, გაფრინდაო. ყველაზე ჭკვიანი კაცია იმ ხელისუფლებიდანო.
შშმ ქალები ერთდროულად მინიმუმ ორ ჯგუფს განეკუთვნებიან: ქალებსა და შშმ პირებს. ამიტომ შეიძლება, გვევარაუდა, რომ მათი უფლებების დაცვაზე მუშაობს როგორც ქალთა, ასევე შშმ პირთა მოძრაობა. თუმცა რეალობა სულ საპირისპიროა. დღესაც აქტუალურია 2011 წლის მაია ბიბილეიშვილის მიერ ჩატარებულ კვლევაში არსებული ერთი შშმ ქალის ციტატა: „შშმ პირებისთვის ქალები ვართ, ქალებისთვის- ინვალიდები“.
რატომ არ დადიან მამები მშობელთა კრებაზე? თუ ამ კითხვას თითოეულ ოჯახს ინდივიდუალურად დაუსვამთ, ძირითადად ერთგვაროვან პასუხს მოისმენთ - დრო არ აქვთ. საზოგადოებაში, სადაც ოჯახის ფინანსური უზრუნველყოფა კაცის, ხოლო შვილების აღზრდა ქალის მოვალეობად მიიჩნევა, მამები იშვიათად ფიქრობენ, რომ მშობელთა კრებაზე სიარული მათი საქმეა, მიუხედავად იმისა, თუ რამდენად დაკავებულები არიან ისინი.