ლევან იოსელიანი საქართველოს პარლამენტის ვიცე-სპიკერი საქართველოში სოციალურ, ეკონომიკურ თუ პოლიტიკურ ველზე არსებული პრობლემების მიუხედავად, ქვეყნის დემოგრაფიული განვითარება უმნიშვნელოვანესი საკითხია. საინტერესოა, რა ღონისძიებებს ატარებს სახელმწიფო ქვეყნის დემოგრაფიული პოლიტიკის დასაგეგმად და პრობლემის მოსაგვარებლად.

აზერბაიჯანისებრი მზაობა რომ ჰქონოდა საქართველოს, სულ მინიმუმ, რუსეთის შიშითა თუ კარნახით უარს არ იტყოდა უნიკალურ შესაძლებლობაზე - ევროკავშირის წევრობის კანდიდატის სტატუსზე.

გაითვალისწინეთ, რომ სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მშობლები გვიცხადებენ მხარდაჭერას, რაკი უკვე სამართლიანად ეშინიათ დარგიდან ჩვენი წასვლის. და თუ კვლავ მოხდა კადრის გადინება, არავინ დაუკრავს ტაშს ჩვენს ქვეყანაში არსებულ ფსევდოინკლუზიას, მით უფრო, ის ექსპერტები, რომლთა ბერკეტები „ახალმა სკოლამ“ სამოქმედო კრედოდ აიღო და დღეს ხალხისთვის თვალში ნაცრის შეყრით ცდილობს დამაჯერებლობის მოპოვებას.

საქმეც ისაა, რომ მე არ ვიცი ამას ეშველება თუ არა რამე. ყოველ შემთხვევაში, მოკლე ხანში რომ არაფერი არ ეშველება, ამაში დარწმუნებული ვარ. ზიზღისა და სიძულვილის ატმოსფეროს დაძლევას დასჭირდება არა მხოლოდ საზოგადოებრივი და სამოქალაქო აქტივობა, არამედ მწყობრი და მიზანმიმართული სახელმწიფო პოლიტიკა.

ამ სამართლიან ბრძოლაში დაშავებული და უკანონოდ დაკავებული ადამიანების წინაშე ვალდებულნი ვართ, ეს ყველაფერი საბოლოო გამარჯვებამდე მივიყვანოთ. ჩემი მთავარი მისიაც აქ და ახლა სწორედ ეს არის. 

მიმდინარე წლის 15 მარტს POSTTV Media-ში „პოლიტიკური ინტერვიუ შალვა რამიშვილთან“ გადაცემაში სტუმრობისას საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის მინისტრის მოადგილემ, ნუნუ მიცკევიჩმა, განათლების მიმართულებით დაგეგმილ რეფორმაზე ისაუბრა და რიგ საკითხებთან ერთად გამოეხმაურა  საპარლამენტო მოსმენისას მინისტრის ინიციატივას მისაღები გამოცდების ცვლილებასთან დაკავშირებით.

შესაძლოა, ვინმესათვის ჩემ მიერ ამ საკითხზე საუბრის დაწყება ადიქციის დაძლევის პიედესტალიდან საუბრად ითარგმნებოდეს, თუმცა უფრო მნიშვნელოვნად არა ჩემს პირად ძალისხმევასა და წარმატებულ შემთხვევაზე მსურს საუბარი, არამედ უფრო იმ წინაღობებზე, რომლებსაც გადავაწყდი და დღემდე ვაწყდები, მიუხედავად ჩემი სოციალური კაპიტალისა და არსებული პრივილეგიებისა.

ახსოვს რა კარგად საბჭოთა კავშირის დაშლის ამბავი, პუტინი მეტად მძიმედ რეაგირებს რეჟიმის შერყევის ყველა შესაძლო ნიშანზე. ნავალნის მოწამვლა დროში ძალიან დაემთხვა ბელორუსიაში საპროტესტო გამოსვლებს და ასევე თავად რუსეთში, კონკრეტულად კი ხაბაროვსკში, უჩვეულო მასშტაბის დემონსტრაციებს.

ჩემი აზრით, ჩვენი – ჰესის მოწინააღმდეგეების არგუმენტაციის სისუსტე უკავშირდება იმას, რომ ვერ ვახერხებთ ჩვენი პერიფერიული მდგომარეობის არტიკულირებას. ვეცდები ავხსნა, ამაში რას ვგულისხმობ:

ალბათ, ყველამ ვისწავლეთ დაწყებით კლასებში, რომ დედამიწას გარშემო ჰაერის დიდი გარსი აკრავს, რომელსაც, შეიძლება, ჩვენს ნახატებსა და ილუსტრაციებში არ ვითვალისწინებდით ხოლმე, მაგრამ რეალურად, იმაზე დიდი მნიშვნელობა აქვს ჩვენთვის, ვიდრე წარმოგვიდგენია.