ავტორი
სტატია
საყვარელ სპორტსმენებზე საუბრისას ხშირად გვავიწყდება, რომ ვსაუბრობთ ხშირ შემთხვევაში სიღარიბეში გაზრდილ ბიჭებზე და გოგონებზე რომელთა დიდ ნაწილს არათუ წესიერი განათლება არ მიუღია, ბევრმა ნორმალურად წერა-კითხვაც მოგვიანებით ისწავლა. ბრაზილიელ რობერტო კარლოსს ერთხელ ისიც კი აქვს ნათქვამი, - მეცინება ევროპელი ფეხბურთელები ჟურნალისტებს დალაგებულად რომ ესაუბრებიან, რადგან ჩემს გარშემო ვისაც კი ბურთი უგორებია ყველა ქუჩურად და „არარესპოდენტულად“ მეტყველებდაო.
რაკი ქართული დაუსრულებელი საახალწლო ორომტრიალი ჯერ ისევ გრძელდება, ფეხბურთის მოყვარული ხალხიც კი ძირითადად ღვინის სმაზე, შეფასებაზე და სასმისების გამოცლაზეა გადაგებული, ალბათ ყველაზე კარგი იქნება თუ ცოტა გავხალისდებით და ფეხბურთის ქართულ ღვინოსთან დაკავშირებას ამჯერად ცოტა უცნაური კუთხით შევეცდებით.
საქართველოს ფარგლებს გარეთ გაშენებული ქართული ვაზის ვენახებიდან ერთ-ერთი ყველაზე დიდი და ცნობილი ვენახი კალიფორნიაში, ცნობილ ნაპაველზეა გაშენებული. ეს ვენახი დაახლოებით 50 ჰექტარზეა და მთელი ეს ფართობი კახურ რქაწითელს უჭირავს.
ნახვამდის დიდო კაცო! პოლიტიკასთან დაკავშირებული ყველა შენი სისულელე გვიპატიებია! ადიოს!
ახლა ის დროა, როდესაც ჩვენმა ნაკრებმა შეიძლება მართლა აგვიხდინოს დიდი ოცნება და ამდენი ჯახირის შემდეგ იქნება მართლაც გავიდეთ ასე ნანატრ ევროპის ჩემპიონატზე.
სპორტისა და პოლიტიკის გადაკვეთის შესახებ რამდენიმე საინტერესო ისტორია არსებობს. ალბათ საინტერესოა ეს მართლაც უცნაური და ერთი შეხედვით დაუჯერებელი ამბები, რომელთა შესახებ უამრავი ლეგენდა და დოკუმენტური მასალა არსებობს.
მთლიანობაში შეიძლება ითქვას, რომ 2020 წელი ქართული მეღვინეობისათვის აუცილებლად საინტერესო წელი იქნება და, დარგში არსებული პრობლემების მიუხედავად, მოლოდინი მაინც დიდია.
მყვინთავებსა თუ რიგით ადამიანებს არერთხელ აღმოუჩენიათ ზღვის ფსკერზე დამარხული ძველი ღვინოები, რომლებიც ან გემების ჩაძირვის შემდეგ გასული მრავალი წლის მიუხედავად გადარჩა, ანდა კონკრეტულმა ადამიანებმა შეინახეს/გადამალეს, მერე გადაავიწყდათ და ამით დიდი სიურპრიზი გაუკეთეს შემთხვევით მპოვნებლებს.
საქართველოში კურორტებზე ღვინოს ყოველთვის განსაკუთრებულად დიდი რაოდენობით მოიხმარდნენ. თუმცა, ცხადია, ამ მხრივ ზაფხულის კურორტები უნდა გამოვარჩიოთ, რადგან კარგად იცით, რომ ზამთრის კურორტებზე უმეტესად არაყს და ზოგადად მაგარ სასმელებს ენიჭება უპირატესობა.
მევენახეობა-მეღვინეობაში შრომის უსაფრთხოების საკითხებზე საუბრისას რაც პირველყოვლისა უნდა გავმიჯნოთ, ესაა მცირე მარნები და დიდი კომპანიები. პრობლემები ორივეგანაა, თუმცა დიდი კომპანიები, როგორც წესი, სოლიდურად ბევრი ადამიანის დამსაქმებლები არიან (რაც ცხადია ძალიან კარგია) და მათთვის უსაფრთხოების საკითხები განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია.
როდესაც შედიხართ რესტორანში ან ღვინის ბარში და გსურთ, რომ მარტო 2–3 ჭიქა ღვინო დალიოთ, თუკი დარწმუნებული არ ხართ, რომ ძალიან გამორჩეული ახალი ღვინო არ აქვთ, უმჯობესია საქმე გაიმარტივოთ და ვარდისფერი ღვინო შეიძინოთ, რომლებიც, როგორც წესი, არ გაგიცრუებთ იმედებს.
არასწორი და უსამართლოა რეტროგრადული მოსაზრება, რომ კახეთის მეღვინეობისთვის საბჭოთა კავშირის წლები მთლიანობაში თითქოს დადებითაც უნდა შეფასდეს.
უკრაინა დღემდე იბრძვის ყირიმის ვენახებისა და უძველესი მარნების დასაბრუნებლად, თუმცა ოკუპაცია წლიდან-წლამდე შეუქცევად ხასიათს იღებს. არადა, ყირიმის ტერიტორიაზე მეღვინეობა სათავეს ჯერ კიდევ ელინური ეპოქიდან იღებს და დღემდე გრძელდება.
მთავარია იყოს სურვილი, ხარისხიანი სასმელის არჩევის ხალისი და კორონავირუსის დროსაც კი შეიძლება ადამიანმა მაგალითად ღვინოში რაღაც მისთვის მნიშვნელოვანი აღმოჩენები გააკეთოს. ღვინო კი როგორც იცით სწორედ დიდი აღმოჩენების წყაროა!
ჭაჭა სრულიად დამოუკიდებელი ალკოჰოლური სასმელია თავისი დამზადების წესითაც და პირველყოვლისა იმ ნედლეულის მიხედვით, რითაც იგი მზადდება. ამას გარდა, ევროკავშირმა ჭაჭა უკვე ცალკე ბრენდად აღიარა და ამ სასმელით ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქვეყნების გარდა ევროპელებიც დაინტერესდნენ.
სამწუხაროდ, ბევრ „გარაჟის მეღვინეს" არ ჰყოფნის სათანადო ცოდნა და გამოცდილება, რომ ღვინის ხარისხის დაცვა შეძლოს, რაც საბოლოო ჯამში მათ მიერ დამზადებული ღვინის დაავადებითა და უხარისხობით სრულდება.
მოდი, მივუბრუნდეთ ისევ სტალინის საყვარელი ღვინოების ამბავს და ერთ ცნობილ ქართველ მხცოვან მეღვინეს, გივი ჩაგელიშვილს გავიხსენებ. ამ მართლაც საინტერესო და მრავლისმნახველ ადამიანს პირველად 2010 წელს შევხვდი და მასზე სტატიაც მოვამზადე.
ქართული ღვინო ამ შემთხვევაშიც თითქმის არსად ფიგურირებს, რაც ამ ტურისტულ ქალაქებში დასასვენებლად ჩასულ საბჭოთა კავშირის ყოფილი რესპუბლიკების მოქალაქეებსაც დანანებით არაერთხელ აღუნიშნავთ. ქართული ღვინო ხომ ყველაზე პოპულარული და ცნობადი ჯერჯერობით კვლავ ამ ქვეყნებშია.
ნაბახუსევი, იგივე „პახმელია“ ქართული საახალწლო-საშობაო ოცობოდიისათვის ისეთივე ბუნებრივი და დამახასიათებელი რამაა, როგორც, მაგალითად, საცივი, შემწვარი გოჭი ან გადამთვრალი მეზობლის დილამდე სიმღერა. ნაბახუსევმა არ იცის გარჩევა სქესისა, შეძლებისა, უნარებისა და იანვრის პირველ რიცხვებში ნებისმიერ ადამიანს შეიძლება დაატყდეს თავს, მიუხედავად იმისა, რას დალევს და როდის. თუმცა მირთმეული სასმელის ხარისხსა და რაოდენობას მაინც გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს.
თუნდაც ერთი ჭიქა ე.წ. გაკეთებული ან დაავადებული ღვინის სმას ჭეშმარიტი ღვინის მოყვარულისათვის დიდი ძალისხმევა და საკუთარ პრინციპებზე უარის თქმა ჭირდება.
ბლოგი
ახლა ყველგან ემილიანო მარტინესის, მეტსახელად „დიბუს“ კრულვა ისმის. მას უწოდებენ ხეპრეს, გაუთლელს, ნაძირალას, ოხერს და რეგვენს. ამ ეპითეტების დიდი ნაწილი აბსოლუტური ჭეშმარიტებაა და კიდევ შეიძლება ემის მიმართ მრავალი სალაღობო შესატყვისის მოფიქრება
მესი ზოგადად ნამეტანი უცნაური ვინმეა. მასზე თითქოს ყველამ ყველაფერი იცის და ბოლოს აღმოჩნდება ხოლმე, რომ ამ უცნაურ კაცზე საბოლოოდ ბევრი არც არაფერი გვცოდნია. ალბათ სწორედ ამიტომაც დაარქვეს ლეო მესის “უცხოპლანეტელი“. მართლია ეს მეტსახელი მე დიდად არ მომწონს, მაგრამ “ფეხბურთის ღმერთებს“, “ფეხბურთის მეფეებს“, “იმპერატორებს“ და “გუბერნატორებს“ ნამდვილად სჯობს...
პოლიტიზირებული და მუდმივად ტელეეკრანებს მიჩერებული ჩვენი ქვეყნის მოქალაქეები სამწუხაროდ ნაკლებად მსჯელობენ და რატომღაც სჯერათ, რომ “დღევანდელი კვერცხი ხვალინდელ ქათამს ჯობია”. არადა არ ჯობია ბატონო, არ ჯობია!...