არ უნდა დავუშვათ, რომ საქართველოში რუსეთი კიდევ ერთხელ შეიჭრას. უკრაინასთან ომის შემდეგ ჩვენ ვხედავთ რუსული „რბილი ძალის“ აშკარა კვალს და მიზნებს საქართველოში, მაგრამ ამან ხელი არ უნდა შეგვიშალოს საქართველოსთან ევროპული და ტრანსატლანტიკური ინტეგრაციის კურსის წარმატებაში.

2022 წლის 24 თებერვალს რუსეთი უკრაინაში შეიჭრა. ამ ომს არაერთ ქვეყანაში აპროტესტებენ დაწყებიდან დღემდე. უკრაინის ომს მიეძღვნა მრავალი საჯარო მანიფესტაცია და პერფორმანსი, რომლებიც საზოგადოებასა და მთავრობებს აჩვენებდა ხალხის პოზიციას, აფიქსირებდა ომის შეწყვეტის მოთხოვნას ან არაერთ კონკრეტულ მოწოდებას სხვადასხვა სახელმწიფოს მიმართ.

ექიმებს, სოციალურ მუშაკებს, ფსიქოლოგებს, მათ, ვისაც ყოველდღიურ საქმიანობაში უწევთ ფსიქოაქტიური ნივთიერებების მომხმარებელთან შეხება, პროექტი CPR.GE უფასო ტრენინგ-მოდულებს სთავაზობს.

მასში თავიდან ჩაერთვნენ და მონაწილეობდნენ თეატრალური უნივერსიტეტის სამსახიობო ფაკულტეტის პირველი და მეორე კურსის სტუდენტები (რეჟისორების, ლელა ჭინჭარაულის სამსახიობო ჯგუფისა და  გია კიტიას ჯგუფის წევრები). 

(თუმცა, არა იმ გზით, რომელსაც ბევრი თქვენგანი მოიაზრებს)

როგორ შეიძლება იცეკვო ლექსის თანხლებით, რომელსაც თავისი რიტმი და მუსიკა აქვს? რა ემართება სხეულს, როცა ის პოეზიას „უსმენს“ და თანაც მუსიკის ენით „ლაპარაკობს“? სად გადის საზღვარი ქორეოგრაფიის გამომსახველობასა და პოეზიის შესაძლებლობას შორის?

განსაკუთრებული შთაბეჭდილება მოახდინა კონკურსგარეშე ნაჩვენებმა ორმა ფილმმა: ლუკა ბერაძის „ღიმილიანი საქართველო“ და ანა ძიაპშიპას „ავტოპორტრეტი ზღვარზე“ ის ფილმებია, რომლებმაც სწორედ საერთაშორისო ფესტივალებზე დაიმსახურეს დიდი წარმატება, თუმცა სამწუხაროდ, ეროვნულ კინოცენტრში განვითარებული მოვლენების გამო, ისინი ერთგვარად „შავ სიაში“ მოხვდნენ.

ევრონესტის საპარლამენტო ასამბლეაზე „ქართულმა ოცნებამ“ საქართველოს, უკრაინისა და მოლდოვის ევროპულ პერსპექტივასთან დაკავშირებით რეზოლუცია ვერ დააინიციირა. რეზოლუციის ჩავარდნა ხელისუფლებამ დელეგაციის ოპოზციონერ წევრებსა და უკრაინის დელეგაციას დააბრალა. ოპოზიციონერი პოლიტიკოსები კი მის ჩავარდნაში მმართველ პარტიას ადანაშაულებენ. რის გამო ჩავარდა რეზოლუციის ინიციატივა და რატომ არ მოაწერეს მას ხელი ქართველმა და უკრაინელმა დეპუტატებმა?

ოლჰა ბულგაკოვა ხარკივში ცხოვრობს, მოხალისეა და ჰუმანიტარულ ორგანიზაციას უძღვება. ის და მისი გუნდი ცდილობს, რომ უკრაინელ მოქალაქეებსა თუ საერთაშორისო საზოგადოებას მიაწვდინონ ხმა, თუ რა სჭირდება ხალხს, ვინც ომისგან დაზარალდა. ოლჰა ამბობს, რომ ხარკივის რეგიონის დიდი ნაწილი ისევ რუსული ოკუპაციის ქვეშ რჩება, დაბლოკილია გზების ნაწილი და მოხალისეებს დიდი რისკის ქვეშ უწევთ მუშაობა.

ჟიურისა და პუბლიკის წინაშე (შესარჩევ ტურებში მსმენელიც დაიშვება) 45 ახალგაზრდა მომღერალი წარდგება მსოფლიოს 22 ქვეყნიდან (საქართველო, სამხრეთ კორეა, აშშ, დიდი ბრიტანეთი, ირლანდია, ისრაელი, გერმანია, პოლონეთი, რუმინეთი, სლოვაკეთი, უნგრეთი, ლიეტუვა, ლატვია, ესტონეთი, თურქეთი, ირანი, აზერბაიჯანი, ყაზახეთი, ტაჯიკეთი, უზბეკეთი, მოლდოვა, სომხეთი).

იაკობ გოგებაშვილი წერდა, რომ ხშირად იმპერიების პარლამენტები ქვეშევრდომი ერების დევნას თვითმპყრობელ მეფეზე მეტად უმოწყალოდ იწყებენ. შეიძლება მეფე უფრო გულმოწყალე იყოს, ვიდრე ცენტრალური პარლამენტი, რომელსაც გაბატონებული ერის წარმომადგენლები მართავენ. ასეთ პარლამენტში ინდივიდუალური პასუხისმგებლობა კოლექტიური პასუხისმგებლობითაა ჩანაცვლებული.