მამა იოანე ბურდინი რუსეთის ქალაქ კოსტრომის მღვდელია. მღვდელი, რომელიც სასამართლოში აღმოჩნდა წირვისას წარმოთქმული სიტყვის გამო. ირკვევა, რომ მან ღმერთს მშვიდობა შესთხოვა და „ძმათამკვლელი ომი“ დაგმო, ეს კი ხელისუფლებამ რუსული არმიის დისკრედიტაციად მიიჩნია, რაც, თავის მხრივ, ადმინისტრაციული წესით ისჯება.

ექიმებს, სოციალურ მუშაკებს, ფსიქოლოგებს, მათ, ვისაც ყოველდღიურ საქმიანობაში უწევთ ფსიქოაქტიური ნივთიერებების მომხმარებელთან შეხება, პროექტი CPR.GE უფასო ტრენინგ-მოდულებს სთავაზობს.

მოსახლეობის სავსებით გასაგებ პროტესტს ხელისუფლებამ უმკაცრესი ზომებით უპასუხა. ქუჩებშივე გაუსწორდა დემონსტრანტებს, რომელთაგან ათაზე მეტი ადამიანი დააკავა, ხოლო (დაუზუსტებელი მონაცემებით) 115 ადამიანი გარდაიცვალა.

დღევანდელ პოდკასტში ვისაუბრებ სქესის ნიშნით დისკრიმინაციის საფუძველზე სამსახურიდან გათავისუფლების შესახებ, როგორი მდგომარეობაა საქართველოში, რა მიღწევები გვაქვს ადგილობრივ კანონმდებლობაში ამ მიმართულებით და სად ვეძებოთ სამართალი თუკი, ერთ დღეს, ჯერი ჩვენზე მოდგება.

სტატიებში, რომლებიც გაერთიანდა პროექტში „ეროვნული ევროპულია", განხილულია ილია ჭავჭავაძის, იაკობ გოგებაშვილის, სერგეი მესხის, ნიკო ნიკოლაძის, ანტონ ფურცელაძის, გრიგოლ ვოლსკის და სხვა ქართველი ინტელექტუალების 1860-1918 წლებში გამოქვეყნებული წერილები, რომლებშიც ისინი ამკვიდრებდნენ აზრს იმის შესახებ, რომ გარიყვა ეთნიკურ და რელიგიურ საფუძველზე ქართული კულტურის ღირებულებებს ეწინააღმდეგებოდა.

ის უცნობი ქალიც ხომ სწორედ მზის ჩასვლისას გამოესალმა წუთისოფელს? იქნებ ისიც მნათობთან ერთად ჩაესვენოს ლურჯად მოლივლივე ზღვაში? მკითხველმა არაფერი იცის. არაფერი. არც პერსონაჟებმა. თავად ავტორმაც კი.

შემსრულებელთა სია ცხადია, უსასრულოა და მხოლოდ პიანისტებს არ  გულისხმობს. თუმცა ამჯერად ჩვენი თხრობა ახალი, ასე ვთქვათ, ჯენზის თაობის ქართველ პიანისტს - გიორგი გიგაშვილს ეხება, რომელიც დაკვრის არაორდინარული მანერით, თითქმის თავნება ჯაზური ინტერპრეტაციებით და კლასიკური კლიშეებისგან სრულიად თავისუფალი შესრულებითა და აზროვნებით  გამოირჩევა.

შექსპირის სონეტები რომ ჯერ კიდევ ამოუცნობი, შეუცნობელი და მოუხელთებელი გრძნობების სამყარო და „ფიზიკური თეატრისათვის“ ისეთივე მდიდარი საბადოა, როგორც დრამატული თეატრისათვის, ამის შესახებ კიდევ ერთხელ შეგვახსენა „მოძრაობის თეატრმა“.

კინოფესტივალი სინამდვილეში გაცილებით მეტს ნიშნავს, ვიდრე უბრალოდ საკონკურსო ან არაოფიციალურ პროგრამაში ჩაწერილი ფილმების სიაა. ეს მთელი წლის მუშაობის შეჯამებას გულისხმობს

„არ ვიცი, როგორ გავაგრძელებთ ცხოვრებას ამ ომის  შემდეგ“ - ამბობს ეკატერინა პრიიმაკი, რომლის ცხოვრება თავდაყირა დააყენა 24 თებერვალს რუსეთის უკრაინაში შეჭრამ. ის მიხვდა, რომ გულხედაკრეფილი ვერ იქნებოდა, ისევე როგორც 2014 წელ

„პუტინის ომი უკრაინაში“ GRASS-ის ყოველკვირეული ბრიფია, რომლის მიზანიც მკითხველისთვის კრემლის მიერ უკრაინის ომის შესახებ საქართველოში გავრცელებული დეზინფორმაციული გზავნილების ანალიზია. დეზინფორმაციის ბრიფი მომზადებულია GRASS-ის გუნდის მიერ „პარტნიორობა ღია ინფორმაციისთვის“ (Open Information Partnership – OIP) მხარდაჭერით.

„ჯერ კიდევ არსებობს სტერეოტიპები, რომ „გამოსწორებული და გამოჯანმრთელებული დამოკიდებული პირი არ არსებობს". ჩვენ კი გვინდა, ვთქვათ, რომ ასეთი ადამიანები არსებობენ და ვფიქრობთ, ჩვენნაირი ცენტრები ასეთი წამოწყებებით ხელს შეუწყობენ ადამიანების გამოჯანმრთელების პროცესს"