განსხვავებული და მრავალფეროვანია ის მიდგომები და საქმიანობები, რომლებსაც თითოეული დირექტორი სკოლის მართვისა და ხარისხიანი სწავლა-სწავლების პროცესის წარმართვისთვის იყენებს, რაც თავის მხრივ განპირობებულია იმ ინდივიდუალური საჭიროებებითა და შესაძლებლობებით, რომლებითაც თითოეული სასკოლო საზოგადოება ხასიათდება.

ბოლო თვეების განმავლობაში დაგუბებულმა თეატრალურმა ენერგიამ, ჩანს,  მაინც თავისი გაიტანა და სცენურ სიგიჟეებთან მუდმივად დაახლოებულ და კორონაშეუგუებელ არტისტებს, რეჟისორებს, დირექტორებს, სცენოგრაფებს, მუსიკოსებს, მენეჯერებსა და სხვებსაც უფრო თამამი არტ მოქმედებისკენ უბიძგა. დღეს ბევრი ევროპული თეატრი თუ საკონცერტო დარბაზი ცდილობს, დროს დაეწიოს და პანდემიური სიცარიელე ახალი და მისაღები იდეებით შეავსოს.

პანდემიით გამოწვეულმა კარჩაკეტილმა ცხოვრებამ განსაკუთრებული სიმძაფრით დააყენა ოჯახური თანაცხოვრების, ოჯახის შიგნით პირადი სივრცის პოვნის, მშობლობისა და საშინაო შრომის გადანაწილების პრობლემა. „ფემინისტი დედის“ პოდკასტები „ფემინსტრიმზე“ ამ საკითხებს შეეხება.

კიდევ ერთხელ ვადასტურებთ ჩვენს მზადყოფნას, ჩავერთოთ სათანადო გეგმის შემუშავების პროცესში და ვიმედოვნებთ, რომ აღნიშნულ წერილს ექნება გამოხმაურება და რეაგირება შესაბამისი პასუხისმგებელი უწყებების მხრიდან.

ახალგაზრდები ამბობენ, რომ მნიშვნელოვანია, ადამიანებმა იცოდნენ, ისინი არ არიან მარტო და ხელისუფლების გარდა, რომლის უშუალო ვალდებულებაა საკუთარ მოქალაქეებზე ზრუნვა, არიან ჩვეულებრივი ადამიანებიც, რომლებიც მზად არიან, მათ დახმარების ხელი გაუწოდონ მაშინ, როცა ეს ძალიან სჭირდებათ. 

 „პუბლიკას“ ტექსტი სასულიერო პირმა მიაწოდა, რომელსაც ანონიმად დარჩენა სურს. ტექსტი ერთგვარი სატირაა დღეს ეკლესიაში არსებული ვითარების შესახებ. 

შარშანდელ წილხვდომილობას – აწ უკვე საერო კანონმდებლობით განმტკიცებულს – ისტორიულ სომხეთში, ქალაქ ყარსთან შევხვდით. არა, ყარსის (ჩვენებურად, კარის) მონახულებას არ ვაპირებდით, მაგრამ კოლადან ჩრდილის ციხისკენ მიმავალმა მიკროავტობუსმა არასწორ ადგილას გადაუხვია და მხოლოდ სომხეთის ზეგნის უცხო, კუშტმა პეიზაჟმა მიგვახვედრა, რომ გზა აგვრეოდა და საქართველოში აღარ ვიყავით.

რა საკითხებია მნიშვნელოვანი, როცა ტრანსპორტის აღდგენის გეგმაზე ვსაუბრობთ  და რატომ არის მნიშვნელოვანი საზოგადოებასთან ტრანსპორტში ქცევის წესებზე წინასწარი კომუნიკაცია – ამ და სხვა საკითხებზე „საქართველოს ალიანსი უსაფრთხო გზებისთვის“ თავმჯდომარეს, ეკა ლალიაშვილს ვესაუბრეთ.

26 თებერვალს საქართველოს უნივერსიტეტში სემესტრი უკვე დაწყებული გვქონდა, ქვეყანაში კოვიდ-19-ით ინფიცირების პირველი შემთხვევა დაფიქსირდა. ეპიდემიოლოგიური სამსახურის რეკომენდაციისამებრ, ხელისუფლებამ საბავშვო ბაღებში, სკოლებსა და უნივერსიტეტებში ორკვირიანი არდადეგები გამოაცხადა.

სტუმარმასპინძლობის წესები ასეთია – როცა სტუმარი მოდის, შეჰყავთ აბანოში. ხელებისა და ტანის დაბანა ქეიფის წინ აუცილებელი იყო. შემდეგ ათვალიერებინებდენ სასახლეს. როგორც ჩანს, მიჰყავდათ ოდნავ მოშიებამდე, ამის შემდეგ მასპინძელი მოიწვევდა სტუმარს ან სტუმრებს და ეტყოდა – მიირთვით იმდენად, რომ გახდეთ შემძლე, გასცეთ პასუხი ჩემს შეკითხვებს.

საზოგადოებრივი  ტრანსპორტი მუშაობს მეზობელ ქვეყნებში, სადაც ახალი კორონავირუსული ინფექციის გავრცელების მასშტაბი გაცილებით დიდია, ვიდრე საქართველოში. ტრანსპორტი სრულად ან ნაწილობრივი დატვირთით მუშაობს  ევროპის ქვეყნებშიც. მათ შორის იმ ქვეყნებში, რომლებიც პანდემიის ცენტრი იყო და წითელ ზონად გამოცხადდა.

თითქმის ორი თვეა თელავში მოხალისე გოგოები მოხუცებს, მრავალშვილიან ოჯახებსა და სოციალურად დაუცველებს საკვებით ეხმარებიან. 8 მეგობარმა გადაწყვიტა, რომ ახლა ის დროა როცა საკუთარი, პატარა ქალაქიდან უნდა დაიწყონ და ერთმანეთის დასახმარებლად გაერთიანდნენ. კრიზისის გამო მათ ირგვლივ ბევრი ადამიანი სამსახურისა და საარსებო შემოსავლების გარეშე დარჩა.