სურს, რომ ისწავლოს, მაგრამ შიშობს, უნივერსიტეტში ტრანსფობიურად განწყობილი ლექტორები და სტუდენტები დახვდებიან. განსაკუთრებით აინტერესებს ფსიქოლოგია, ამ დარგზე პატარა ბუკლეტის წაკითხვაც კი სიამოვნებას ანიჭებს. მკერდის ოპერაციის გაკეთებაც უნდა, თუმცა ბინის ქირისა და სხვა საჭიროებების გამო თანხას ვერ აგროვებს.

შრომის საკითხებზე მომუშავე ორგანიზაციები, პროფკავშირები, აქტივისტები ცვლილებებს მიესალმებიან, თუმცა გამოყოფენ საკითხებს, რომელიც კანონმდებლობაში კვლავ პრობლემად რჩება. ამ შენიშვნებს სტატიაში მოგვიანებით მივუბრუნდებით, მანამდე კი ყურადღებას კანონში შესულ ცვლილებებზე გავამახვილებთ.

სასამართლომ ზეგანაკვეთური სამუშაოს ანაზღაურების ტარიფი 125%-ით განსაზღვრა – კომპანია „ჩირინას“ ორმა დასაქმებულმა ზეგანაკვეთურად ნამუშევარ საათებსა და მათი ანაზღაურების ოდენობაზე სასამართლო დავა მოუგო

როგორც საჯარო, ისე კერძო სექტორში, ეთნიკური უმცირესობების წარმომადგენლებს ექმნებათ ბარიერები, რომ დასაქმდნენ. დაბალია ასევე მათი საზოგადოებრივ თუ პოლიტიკურ ცხოვრებაში ჩართულობაც. ხელი არ მიუწვდებათ სრულყოფილად განათლებაზე, ჯანდაცვაზე თუ სხვადასხვა სახელმწიფო სერვისზე. ამის ფონზე  ხშირად ქვეყნის დატოვებაც უწევთ. არსებული რეალობა კი, ქვეყნის ცხოვრებიდან მათ სოციალურ გარიყვას იწვევს. 

6 სექტემბერს კომპანია „სილქნეტის“ ტექნიკურ ქოლცენტრში დასაქმებულმა 80-ზე მეტმა თანამშრომელმა ხელმძღვანელობას ელექტრონული ფოსტით წერილი გაუგზავნა, სადაც სამუშაო პირობების გაუმჯობესებასა და ხელფასის 30%-ით გაზრდას მოითხოვდა. დასაქმებულები წერილში მიუთითებდნენ, რომ მათი მოთხოვნების გაუთვალისწინებლობის შემთხვევაში, 14 სექტემბერს, 5 საათიდან გაფიცვას გეგმავდნენ.

პარლამენტი თავდაცვის კოდექსში ცვლილებებს განიხილავს, რისი მიღების შემთხვევაშიც სავალდებულო სამხედრო სამსახურში მართლმადიდებელი სასულიერო პირების გარდა ყველა სხვა კონფესიის წარმომადგენელს გაიწვევენ. გაწვევის გადავადების საფუძველი ასევე ვეღარ იქნება „ბიბლიური თავისუფლების“ მოწმობაც. რა იცვლება და რატომ ეწინააღმდეგებიან სავალდებულო სამხედრო სამსახურს?

ნარკოდანაშაულის რომელ მუხლებზე ვრცელდება ამნისტია, რა ხარვეზებს ხედავენ მასში და რა რეკომენდაცია აქვთ კანონპროექტის ავტორებისთვის – „პუბლიკა“ EMC-ის იურისტის გურამ იმნაძის შეფასებას გთავაზობთ.

კაფეების ქსელ „ჩაის სახლის“ („ალთჰაუსის“) ყოფილი თანამშრომლები დამსაქმებელთა მხრიდან დამამცირებელი მოპყრობის მაგალითებს იხსენებენ. მათი ისტორიები პროფესიულმა კავშირმა „სოლიდარობის ქსელმა“ გამოაქვეყნა.

We are who we are ნათელა და მირა გრიგალაშვილების  ფოტოპროექტია, რომელიც ტრანსგენდერი ქალების პირად ამბებს მოგვითხრობს. ესაა მცდელობა, ფართო საზოგადოებამდე მიიტანოს ამ ადამიანთა სიხარული, მწუხარება, შიში, იმედი – ყველაფერი ის, რაც ხშირად, სტერეოტიპებისა და მცდარი შეხედულებების წყალობით, იგნორირებული და უგულებელყოფილია.

არ არსებობს მიზეზი, რის გამოც უნდა ცდილობდე, რომ თეთრ ხალხს დაემსგავსო და არანაირი საფუძველი არ არსებობს იმ თავხედური დაშვებისთვის - რომ მათ უნდა მიგიღონ შენ. ჩემო ძველო მეგობარო, საშინელება მართლაც ის არის, რომ შენ უნდა მიიღო ისინი. და ამას სრული სერიოზულობით ვამბობ. შენ უნდა მიიღო ისინი, მიიღო სიყვარულით. რადგან ამ უმანკო ხალხს სხვა იმედი აღარ დარჩენია.

„პუბლიკა" დაინტერესდა, პანდემიის პირობებში როგორ უზრუნველყოფს სახელმწიფო ქუჩაში მცხოვრები ბავშვების უსაფრთხოებასა და მათზე ზრუნვის რა მექანიზმები არსებობს ქვეყანაში.

ჯორჯ ფლოიდისთვის 25 მაისის იმ საღამოს უჩვეულო თითქოს არაფერი ყოფილა. საღამოს 8 საათისთვის მაღაზიაში საყიდლებზე შევიდა. რამდენიმე წუთში კი ყველაფერი შეიცვალა, პოლიციამ გააჩერა და მისი სიცოცხლეც დასრულდა.