რუსეთი ჯერჯერობით ნაადრევად თვლის ჩარევას. სომხეთში ფაშინიანი ისევ პოპულარულია, ერი მის გარშემოა გაერთიანებული. სტეპანაკერტისადმი მიმართული საფრთხე კიდევ უფრო საშიში და რეალური უნდა გახდეს, აზერბაიჯანმა უნდა დაიკავოს რამდენიმე რაიონი, რომ ბაქოც დაკმაყოფილდეს და ფაშინიანის ხელისუფლებასაც დაუსვას საკუთარმა ხალხმა წარუმატებლობის გამო კითხვები.

უკვე გამოითქვა წუხილი, რომ ეს საქართველოს სატრანზიტო ფუნქციას შეასუსტებს. ჩემი აზრით, ეს არც ისე დიდი დანაკარგია. თუკი ამ ომის შემდეგ რეგიონში ხანგრძლივი მშვიდობა დაისადგურებს, საქართველო საბოლოო ჯამში მოგებული დარჩება.

ბოლოს სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის რამდენიმედღიანი შეტაკებები 12 ივლისს სომხეთ-აზერბაიჯანის საზღვარზე, ტავუშის პროვინციაში დაიწყო. შეტაკებების შედეგად ორივე მხარეს იყო მსხვერპლი, მათ შორის, დაიღუპნენ აზერბაიჯანელი სამხედრო მაღალჩინოსნები. უშუალოდ მთიან ყარაბაღში კი სამხედრო დაპირისპირება ბოლოს 2016 წელს მოხდა, რასაც აპრილში 4-დღიანი ომი მოჰყვა.

ყარაბაღში საბრძოლო მოქმედებათა ყოველი განახლება ჩვენს ქვეყანაში სამართლიან შეშფოთებასა და შიშს იწვევს ხოლმე. ბოლოდროინდელი დაპირისპირება ალბათ რამდენიმე დღეში დასრულდება, მაგრამ, სამწუხაროდ, ეს მხოლოდ დროებითი პაუზა იქნება. ყარაბაღის პრობლემა არსად წავა და რეგიონს,  საქართველოს ჩათვლით, მასთან ერთად კიდევ დიდხანს მოუწევს ცხოვრება.

„ყველაფერი, რაც ომის შესახებ ვიცით, „მამაკაცის ხმით“ მოვისმინეთ. ომის შესახებ „მამაკაცური“ წარმოდგენებისა და „მამაკაცური“ შეგრძნებების ტყვეობაში ვიმყოფებით. „მამაკაცური“ სიტყვებისაც. ქალები კი დუმან“ - ესაა ნაწყვეტი წიგნიდან  „ომს არ აქვს ქალის სახე“, რომლის ავტორია ლიტერატურის დარგში ნობელის პრემიის ლაურეატი, ბელარუსი დისიდენტი მწერალი და ჟურნალისტი სვეტლანა ალექსიევიჩი.

რუსეთის ოფიციალური პოზიციის მიუხედავად, თითქოსდა უკრაინის საზღვრებთან თავმოყრილმა შენაერთებმა ყაზარმებში დაბრუნება დაიწყეს, დასავლეთში ამტკიცებენ, რომ რეალურად მოსკოვი, პირიქით, უკრაინის საზღვრებთან სამხედრო აქტივობას ზრდის. რა შეიძლება შედიოდეს პუტინის გეგმებში, რომელი მხრიდან, რა მიმართულებით შეიძლება წამოიწყოს შეჭრა რუსეთმა და რისი დაკავება სცადოს? ერთი შეხედვით რუსეთის არმიას სამხედრო უპირატესობა აქვს, მაგრამ მიაღწევს თუ არა რუსეთი წარმატებას?

საქართველო აზერბაიჯანისა და სომხეთის დაპირისპირებისას ნეიტრალიტეტს ინარჩუნებს. ამის მიუხედავად, ინტერნეტში რამდენჯერმე გავრცელდა ინფორმაცია, თითქოსდა საქართველო ამა თუ იმ ფორმით ყარაბაღის კონფლიქტში რომელიმე მხარეს ირიბად მაინც უჭერდა მხარს. რას ამბობს საქართველოს ხელისუფლება მის მიმართ ბრალდებაზე და რა საფრთხეს შეიცავს ყარაბაღთან დაკავშირებული დეზინფორმაცია საქართველოსთვის?

რამდენად რთულია ვითარება უკრაინის საზღვრებთან, რატომ გააქტიურდა ახლა რუსეთი, რა მიზნები აქვთ მოსკოვში და ასეთ ვითარებაში როგორი პოზიცია უნდა დაიკავოს საქართველომ? რეგიონში განვითარებული პროცესების შესახებ „პუბლიკა“ გაერთიანებული სამეფოს თავდაცვისა და უსაფრთხოების კვლევების გაერთიანებული სამსახურების სამეფო ინსტიტუტის (RUSI) ასოცირებულ მკვლევარს, ნათია სესკურიას ესაუბრა.

სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის შეიარაღებული დაპირისპირება საქართველოს საზღვრიდან დაახლოებით 60 კილომეტრში, აზერბაიჯანულ მხარეს – თოვუზის რაიონსა და სომხურ მხარეს – ტავუშის რაიონში დაიწყო. სწორედ ტავუშის რაიონის ქალაქ ბერდიში იყო ოჯახთან ერთად თამთა თათარაშვილი, როდესაც კონფლიქტი დაიწყო. თამთა გენდერის მკვლევარია და ოჯახთან ერთად სომხეთში 2019 წლიდან ცხოვრობს. მან ქალაქი გუშინ დატოვა და ამჟამად ერევანშია.

სამცხე-ჯავახეთში მცხოვრებ ეთნიკურად სომეხ ადამიანებს არაერთი ბარიერის გადალახვა უწევთ იმისთვის, რომ იარსებონ. ენობრივი ბარიერი, რთული სოციალური პირობები, სრულფასოვანი განათლების მიღების პრობლემა - ეს მცირე ჩამონათვალია იმისა, თუ რა პრობლემებს აწყდებიან ნინოწმინდის, ახალქალაქისა თუ მათი მიმდებარე სოფლების მკვიდრები.

ფაშინიანმა მოუწოდა მოქმედ პრეზიდენტს, ხელი მოეწერა გენერალური შტაბის უფროსის თანამდებობიდან გადაყენების შესახებ ბრძანებისთვის, წინააღმდეგ შემთხვევაში, მისივე განცხადებით, პრეზიდენტი ჩაითვლებოდა გადატრიალების მომხრედ. თავის გამოსვლა კი, პრემიერმა დაასრულა შემდეგი სიტყვებით – „ხავერდი დამთავრდა“

2022 წლის 24 თებერვალს რუსეთის უკრაინაში შეჭრის შემდეგ საქართველოში საინფორმაციო ველი სრულად გადაფარა ომის ახალმა ამბებმა და ყველაფერი ერთ სიბრტყეში მოაქცია. ბაიდენის ვიზიტმა კიევსა და ვარშავაში, შემდეგ პუტინის 22 თებერვლის გამოსვლამ ყველას დაავიწყა ბჟანია-გაგლოევის სტუმრობა ჯერ კრემლში,  შემდგომ კი მინსკში. ამ შეხვედრას კი სოხუმში ამჯერად არა დადებითი, არამედ უარყოფითი გამოხმაურება მოჰყვა.