ჩვენ

პუბლიკა

ირაკლი აბსანძე

ჩვენ, ყოველთვის პოლიტიკურად გამოყენებულები, ვისაც ამ ქვეყნის მომავლის გვჯერა;

ჩვენ, ვის პროფესიულ სინდისზეც ყველა ხელისუფლებამ ხელი მოითბო დამკვიდრებამდე და მერე იმავე ურჩხულებად იქცნენ, ვისაც, თითქოს ებრძოდნენ;

ჩვენ, ვინც ჩვენსავე უპრინციპო „კოლეგებს“ ღიად ვუპირისპირდებოდით და ვუპირისპირდებით, მაგრამ არასოდეს გვიფიქრია, ჩვენ ხარჯზე მოპოვებული ძალაუფლების ნაწილი გავმხდარიყავით;

ჩვენ, ვინც დასამელ შეკითხვებს არავის ვუთანხმებთ და ამიტომ ჩამოგვართვეს გადაწყვეტილებების მიმღებებთან კითხვის დასმის უფლება;

ჩვენ, ვინც საკუთარი ჯანმრთელობისა და კეთილდღეობის ხარჯზე ვებრძვით ქარის წისქვილებს;

ჩვენ, ვინც პირადი ცხოვრების დიდი წილი დავთმეთ, ვიტრინაში გამოდგმულებს თქვენთვის უნდობლობის დილემა რომ არ შეგვექმნა;

ჩვენ, ვისაც არასოდეს დაგვიყვედრებია, რომ ნამდვილის ყალბისგან გარჩევა გიჭირთ;

ჩვენ, ვისაც ბინძურ პოლიტიკურ და ფინანსურ კორუფციაში გახვეული „კოლეგების“ მხილება გვეუხერხულება, რადგან ხავსს ვეჭიდებით და არ გვინდა, ისედაც დაბნეულები კიდევ უფრო დაგაბნიოთ;

ჩვენ, ვინც აღარ ვართ ახალგაზრდები და გასაქცევიც ყოველთვის გვქონდა;

ჩვენ, ვინც მადლობას არავისგან მოვითხოვთ, მაგრამ უმადურობა ნელი სიკვდილით გვკლავს;

ჩვენ, ვისაც გვძულს ყალბი პათეტიკურობა და ამის ნიაღვრის ატანა გვიწევს ყოველდღიურად;

ჩვენ დავიღალეთ.

(ბლოგპოსტი ზვიად რატიანის პოეზიითაა ინსპირირებული)