ბლოგი
თანამედროვე სამყაროში საჯარო დისკუსიის საგანს აღარ წარმოადგენს გამოხატვის თავისუფლების მნიშვნელობა დემოკრატიული საზოგადოებისთვის. საქართველოც, როგორც სუვერენული რესპუბლიკა, კონსტიტუციასა და საერთაშორისო ხელშეკრულებებში დეკლარირებული ნებით საკთარ თავზე იღებს გამოხატვის თავისუფლების დაცვისა და უზრუნველყოფის ვალდებულებას.
ჩაწერეთ გუგლში მაგალითად სიტყვა ქანჩი, და სოციალურ ქსელში შესვლისთანავე ბარე ათი დასპონსორებული გვერდი „ამოგიხტებათ“, რომელიც ქანჩის ყიდვას შემოგთავაზებთ ან ქანჩზე მოგიყვებათ.
მე თუ მკითხავთ ეკლესიები, გეთსამანიის ბაღები და მსგავსი ადგილები აუცილებლად უნდა იყოს ღია ღამითაც, არ შეიძლება ადამიანს დაუწესო დრო როდის ილოცოს და როდის არა.
და ჩვენ, ქვეყანას რა გვცხია ევროპის? ევროპული იყო ის რაც კალაძემ, კობიაშვილმა, კობახიძემ იკადრეს, ევროპული იყო ამ ფონზე, აცრემლებული გულშემატკივრებზე ნადირობა და 2000 ლარით დაჯარიმება? ევროპული იყო ქართველი გულშემატკივრისთვის ასე სულში ჩაფურთხება, მათზე მაღლა დადგომა, ხამობის ასეთი გამოვლინება? ევროპული იყო საკუთარი შვილისთვის იმ პრივილეგიის მინიჭება, რაზეც ათასობით ქართველი ბავშვი ოცნებობდა და აუკრძალეს?
საწარმოში, სადაც რეგულარულად არანაკლებ 50 დასაქმებული მუშაობს, დამსაქმებელი ვალდებულია უზრუნველყოს ინფორმაციის მიწოდება და კონსულტაციის გამართვა
ჩვენი მიზანი სოციალური სახელმწიფოს შენებაა, სადაც მდიდარი გადაიხდის მეტს, სიღარიბე კი არ იარსებებს სწორედ იმ რესურსების წყალობით, რომელთა ამოტუმბვასაც "ღარიბი" საქართველოს მილიონერები და მილიარდერები ეწევიან.
ბოდიში არავის მოუხდია არც თინასთვის, არც ელენესთვის არც მშობლებისთვის და დიდი გულისწყრომით უნდა ვაღიაროთ - ეს ალბათ იმიტომ, რომ როგორც ტიტუს მაქციუს პლავტუსი იტყოდა -„ადამიანი ადამიანისთვის მგელია!“
გერმანიაში გაფიცვების დაბალი მაჩვენებელი თანამშრომლობის კორპორატიული კულტურის ერთ-ერთი მთავარი მიღწევაა: მაშინ, როდესაც, მაგალითად, საფრანგეთში წელიწადში გაფიცვების საშუალო რაოდენობა 118 დღეა, იგივე გაანგარიშებით, გერმანიაში გაფიცვის დღეების რაოდენობა მხოლოდ 16-ია
ბავშვობიდან ჩემს მამოძრავებელ ძალას კომუნიკაცია და ადამიანებთან ურთიერთობა წარმოადგენდა. ახლაც სწორედ ეს ყველაფერი მეხმარება ჩემს ყოველდღიურ საქმიანობაში, რაც უდიდეს სიამოვნებას მანიჭებს.
ბავშვის დაბადებიდან ექვსი თვის შემდეგ კი დეკრეტულ შვებულებაში მყოფი დედა რთული არჩევანის წინაშე აღმოჩნდება - იმუშაოს და ამ ხელფასის უმეტესი ნაწილი ძიძის დაქირავებას მოახმაროს, თუ თავად იზრუნოს შვილზე და დაკარგოს სამსახური