ბლოგი
და ბატონებო და ქალბატონებო, ლაზიერი - ძლევამოსილი, ათ პაიკად შეფასებული (ერთ მოჭადრაკეს სულ 8 პაიკი ჰყავს). შორსმსროლელიც და მძიმედ შეჯავშნილიც, ეტლის და კუს მრისხანე ჰიბრიდი, საჭიროების ან, უბრალოდ სურვილის შემთხვევაში პაიკების თუ სხვა ფიგურების უყოყმანოდ გამწირავი.
ვცდილობ, თბილისიდან გაქცევის შანსი ყოველთვის გამოვიყენო. დედაქალაქიდან თუნდაც ცოტა ხნით წასვლის ერთ-ერთი მთავარი მოტივაცია უკეთესი ბუნებრივი გარემოა, მაგრამ აქ ჩამოსულს „ფეროს“ გავლენით თბილისზე უარესი ჰაერი და ჭიათურის მანგანუმის გამო მტკვარზე უფრო დაბინძურებული ყვირილა გხვდება.
მე თუ მკითხავთ ეკლესიები, გეთსამანიის ბაღები და მსგავსი ადგილები აუცილებლად უნდა იყოს ღია ღამითაც, არ შეიძლება ადამიანს დაუწესო დრო როდის ილოცოს და როდის არა.
ეს და სხვა ჩვენი ყოფისთვის ფუნდამენტური მნიშვნელობის საკითხები ლევან ზურაბაშვილის მოქმედებამ კიდევ უფრო მიაახლოვა გადაუდებლობის რეჟიმს - კიდევ უფრო ცხადი გახდა, რომ ასე დიდხანს გაგრძელება შეუძლებელია. და თუმცა ამისთვის საკუთარი სიცოცხლე და ჯანმრთელობა სასწორზე დადო, სასურველი ცვლილებები მხოლოდ საერთო, კოლექტიური ძალისხმევისა და შესაფერისი სოციალური პრაქტიკის შემთხვევაში იქნება შესაძლებელი.
ბავშვის დაბადებიდან ექვსი თვის შემდეგ კი დეკრეტულ შვებულებაში მყოფი დედა რთული არჩევანის წინაშე აღმოჩნდება - იმუშაოს და ამ ხელფასის უმეტესი ნაწილი ძიძის დაქირავებას მოახმაროს, თუ თავად იზრუნოს შვილზე და დაკარგოს სამსახური
და ჩვენ, ქვეყანას რა გვცხია ევროპის? ევროპული იყო ის რაც კალაძემ, კობიაშვილმა, კობახიძემ იკადრეს, ევროპული იყო ამ ფონზე, აცრემლებული გულშემატკივრებზე ნადირობა და 2000 ლარით დაჯარიმება? ევროპული იყო ქართველი გულშემატკივრისთვის ასე სულში ჩაფურთხება, მათზე მაღლა დადგომა, ხამობის ასეთი გამოვლინება? ევროპული იყო საკუთარი შვილისთვის იმ პრივილეგიის მინიჭება, რაზეც ათასობით ქართველი ბავშვი ოცნებობდა და აუკრძალეს?
თანამედროვე სამყაროში საჯარო დისკუსიის საგანს აღარ წარმოადგენს გამოხატვის თავისუფლების მნიშვნელობა დემოკრატიული საზოგადოებისთვის. საქართველოც, როგორც სუვერენული რესპუბლიკა, კონსტიტუციასა და საერთაშორისო ხელშეკრულებებში დეკლარირებული ნებით საკთარ თავზე იღებს გამოხატვის თავისუფლების დაცვისა და უზრუნველყოფის ვალდებულებას.
ჩაწერეთ გუგლში მაგალითად სიტყვა ქანჩი, და სოციალურ ქსელში შესვლისთანავე ბარე ათი დასპონსორებული გვერდი „ამოგიხტებათ“, რომელიც ქანჩის ყიდვას შემოგთავაზებთ ან ქანჩზე მოგიყვებათ.
საწარმოში, სადაც რეგულარულად არანაკლებ 50 დასაქმებული მუშაობს, დამსაქმებელი ვალდებულია უზრუნველყოს ინფორმაციის მიწოდება და კონსულტაციის გამართვა
ჩვენი მიზანი სოციალური სახელმწიფოს შენებაა, სადაც მდიდარი გადაიხდის მეტს, სიღარიბე კი არ იარსებებს სწორედ იმ რესურსების წყალობით, რომელთა ამოტუმბვასაც "ღარიბი" საქართველოს მილიონერები და მილიარდერები ეწევიან.
მოცემულ მომენტში ჩემი, როგორც მოქალაქის, ამომრჩევლის, ჟურნალისტის მთავარი პრეტენზია არის ის, რომ არც ხელისუფლება, არც ოპოზიცია საერთოდ არ გრძნობს თავს ანგარიშვალდებულად ხალხთან, საზოგადოებასთან, მედიასთან.
ბოდიში არავის მოუხდია არც თინასთვის, არც ელენესთვის არც მშობლებისთვის და დიდი გულისწყრომით უნდა ვაღიაროთ - ეს ალბათ იმიტომ, რომ როგორც ტიტუს მაქციუს პლავტუსი იტყოდა -„ადამიანი ადამიანისთვის მგელია!“