ერთფეროვანს ნუ გავხდით მას, რაც „გვაქვს უთვალავი ფერითა”, და თუკი კატალონიელებივით  „კომპიუტერს” სხვა სიტყვით ვერ ჩავანაცვლებთ (კატალონიურად “ordinador”), რაც გვაქვს, იმას მაინც მოვუფრთხილდეთ.

ორ საუკუნეზე მეტია ძველ სიმაგრეებს ფუნქცია დაკარგული აქვთ და ჩვენი უყურადღებობით და გაუბედაობით ნადგურდებიან. ახლა დროა ეს ამოდენა სიამაყე, განძი და წინაპართა დანატოვარი ახალი შინაარსით დავტვირთოთ. 

ჩვენ, ვისაც გვძულს ყალბი პათეტიკურობა და ამის ნიაღვრის ატანა გვიწევს ყოველდღიურად; ჩვენ დავიღალეთ.

დამსაქმებლისთვის შრომის კოდექსი წარმოადგენს გზამკვლევს, თუ როგორ უნდა სცე პატივი შენს გუნდს, როგორც მზრუნველმა ადამიანმა დაიცვა ისინი ნებისმიერი დისკრიმინაციისგან, დარწმუნდე, რომ ყველამ იცის თავისი უფლებები  და პატივს სცემს შენს კომპანიას

„ქართული ოცნების“ რვაწლიანი მმართველობის მთავარი შტრიხი ოლიგარქიული მმართველობა და საბჭოთა კავშირის გავლენით ჩამოყალიბებული მართლმსაჯულების მახინჯი სისტემის შენარჩუნებაა.

დაფიქრდით და ხვალ სამსახურში რომ მიხვალთ, თქვენ კოლეგებს ჰკითხეთ - „ხომ არ გავერთიანდეთ, უკეთესი ცხოვრებისთვის?“

ამ პროცესში სატირალი დიდი გვაქვს. 30-წლიანი სახელმწიფოებრიობანას ხლაფორთის ფონზე, ისევ სამოქალაქო შესკდომის რეჟიმში ვართ და პალესტინა-ისრაელის მსგავსი რაუნდები გვჭირდება მედიატორ-ფასილიტატორებით ერთ ოთახში, მაგიდასთან აღმოსაჩენად. 

ფაქტია, თურქ-სელჩუკთა სახელმწიფო თავისით იშლებოდა. ახალგაზრდა მეფე სრულიად უაზროდ დაუპირისპირდა მათ, როდესაც 1099 წელს ხარკის გადახდა შეუწყვიტა, რაც იყო სრული სისულელე და სიბრიყვე.

მათ იცოდნენ, რომ საქართველოს რუკის კონტურის თუ მალევიჩის შავი კვადრატის იმიჯის ქვეშ მოუწევდათ ლექსების, რომანების თუ მუსიკის წერა, ახალი იდეებისა თუ ფორმების ძიება თუ პოზიციის გამოხატვა. და ისინი ამაზე წავიდნენ.

ბოლო დღეებში ხშირად გაისმის: როგორ უნდა მოვექცეთ მოზარდს? როგორი კომუნიკაცია უნდა გვქონდეს მასთან? როგორ შევხედოთ, შევხვდეთ და მოვუაროთ მოზარდის რთულ ქცევას? მოზარდობის ასაკი მართლაც არ არის მარტივი ასაკი. მაგრამ რომელი ასაკია მარტივი?