ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის საგზაო უსაფრთხოების უკანასკნელი ანგარიშის თანახმად, საგზაო შემთხვევების შედეგად დღეში საშუალოდ 300-ზე მეტი ადამიანი იღუპება, ხოლო წელიწადში – 1.35 მილიონზე მეტი. ამ მაჩვენებლის ნახევარზე მეტს ქვეითები, ველოსიპედისტები და მოტოციკლეტისტები წარმოადგენენ.

ლუკა სირაძე, საუბედუროდ, ვერ დავიცავით. ლუკას დაღუპვა თითოეული ჩვენგანის პირადი მარცხია, ჩვენი როგორც საზოგადოების მარცხია, ჩვენი როგორც სახელმწიფოს მარცხია.

უსახლკაროებისთვის უნდა გაიხსნას დაკეტილი ბინები და სახლები, ან მოეწყოს პირობები სხვადასხვა სახელმწიფო დაწესებულებებში მათ შესასახლებლად. კრიზისის გაღრმავების შემთხვევაში გაიხსნას სახელმწიფოს დაქვემდებარებაში მყოფი დაწესებულებები, რომლებიც საკვებით უზრუნველყოფენ მოქალაქეებს.

3) ქართველთა უდიდეს უმრავლესობას: არ გააჩნია ინტელექტუალური უნარები და ინტუიცია, კეთილსინდისიერი და გულწრფელი აზრი და ძალისხმევა გაარჩიოს მანიპულირებული, ისტერიული და განზრახ დესტრუქციული ინფორმაციისა და ქმედებებისგან.

ადამიანების ამდენ საჯარო და არასაჯარო ცემას, ხელის მუხლზე გადატეხვას, ძვლების დალეწვას, დასახიჩრებას, თავისი გვერდითი მიზანიც აქვს - შიშის დათესვა არა მხოლოდ აქტივისტებში ან ჟურნალისტებში, არამედ მარშუტკის მძღოლებში და სახელმწიფო სექტორის მუშათა კლასის სხვა ნაწილშიც.

აი, არჩილ თალაკვაძე როგორ უნდა გააკრიტიკო? საიდან უნდა მიუდგე? მისი კრიტიკა რაზე უნდა დააფუძნო? ვინ არის საერთოდ? არც არავინ! და ვინაიდან არავინად ყოფნა „ქართული ოცნების“ ყველა წევრს ახასიათებს, და მათი სახელები ძალიან პირობითი რამ მგონია, ამიტომ სიმარტივისთვის, მოდით, ყველას ზოგადად თალაკვაძე დავუძახოთ და ვნახოთ, როგორ ჩაიგდო ხელში თალაკვაძემ სახელმწიფო და რა არის ამაში ცუდი.

ისედაც, დიდად არ იკლავდა თავს გამოჩენით, მაგრამ რაც დახარჯა, ხომ უნდა მიიღოს, გადათვალოს, შეამოწმოს. შთამაგონებელი პარკები, უსისტემოდ სისტემატიზებული ცხოველები და „თქვენს ეზოში გადარგული ხე ვიყო“ - უფრო წმინდა ბავშვობის მეტაფორაა და ფაქიზ ეგზისტენციას არ შევეხებით.

თუმცა ერთია ფორმა და მეორე – შინაარსი (თუ პირიქით). გავიმეორებ, კულტურის ისეთი სფეროს განვითარება, როგორიცაა ლიტერატურა, გასაგები მიზეზების გამო, არ საჭიროებს დიდ ფინანსებს, როგორსაც მაგალითად, - კინოინდუსტრია, და უცნაური ტერმინი რომ ვიხმაროთ, „ხარჯეფექტურია”. მიუხედავად ამისა, საჭიროებს დიდ ცოდნასა და გემოვნებას, ასათვისებელ ბიუჯეტთან ერთად ლიტერატურული პროცესის სწორად დაგეგმვასა და განკარგვას, და მის ყველა მიმართულებაში პროფესიონალების ჩართვას.

შიმშილობა, როგორც პროტესტის გამოხატვის ფორმა,თავს უყრის სამ სპეციფიურ ელემენტს. 

დიახ, მხედველობაში მაქვს ვითომ საწყალი და ვითომ საცოდავი. ეს „ვითომ” ბავშვების საყვარელი სიტყვაა. აბა, გაიხსენეთ, ბავშვობაში რომ სახლობანას, ომობანას, დამალობანას თუ სხვა „ობანას” თამაშობდით და წარმოსახულ სამყაროს აგებდით: ვითომ შენ ხარ მამა და მე – დედა. ვითომ ომია და სანგრებში ვართ დამალული.