მილიონობით ადამიანი ყოველდღე ელოდება ვაქცინას, როგორც გარღვევას, რომელიც აღკვეთს სიკვდილისა და მოახლოებული ქაოსის შემზარავ თარეშს. ელოდება, როგორც შემაკავებელს, რომელიც შუაში დადგება. მაგრამ ელოდება, როგორც დანაპირების შესრულებას, რომელიც არასდროს გაცემულა.

თბილისის მეოცე საერთაშორისო კინოფესტივალი ქართული და ბრიტანული ფილმების სიმრავლით გამოირჩევა.

უკრაინის ჩაბნელებული ცა კი ისევ რაღაცნაირად ფართოდ და საიმედოდ გადაფოფრებოდა თავის მიწას...

  აი სწორედ ეს გახლავთ ყველაზე საშინელი ამ ომში... გარდა აღმოსავლეთ და სამხრეთის ფრონტებისა, თითქმის მთელი უკრაინა ფრონტის ხაზია, როდის და საიდან გამოუშვებენ და დაგიშვებენ, ჩვენი „დაუძინებელი“ ჩრდილოელი მეზობლები არავინ იცის...

როცა დავბერდები, შვილიშვილებს მოვუყვები, ჩვენმა ხელისუფლებამ როგორ მოიპარა ჩვენი ახალგაზრდობის დრო, როგორ დაახარჯვინა გოგო-ბიჭებს საუკეთესო წლები მიტინგებზე, აქციებზე, საპროტესტო შეკრებებზე იმ დროს, როდესაც პიროვნულ, სულიერ და პროფესიულ თვითგანვითარებაზე ზრუნავდნენ მათი თანატოლები ევროპაში

ძალიან მალე გაისმა საბედისწერო სიტყვათა შეთანხმება: წითელი ინტელიგენცია, და დაიწყო კიდეც ამ „ავტორიტეტების“ ნგრევა. ახლა ეს ყველაფერი ბევრად მარტივი და ბევრად სასაცილოა, მაგრამ მაშინ თვალებგაფართოებული შევყურებდი, როგორი თავგანწირვითა და სიჯიუტით ცდილობდნენ ადამიანები „კუთვნილი“ ძალაუფლების და მონოპოლიების შენარჩუნებას.

მიზიდულობის ცენტრებსა და პოლარიზებულ კიდეებს აზრს მხოლოდ შინაარსი სძენს. შინაარსი კი, ერთადერთია - ლიბერალური დემოკრატიის პერსპექტივა.

ბაიდენმა,  საქართველოს პარლამენტის წინაშე გამოსვლისას განაცხადა: - „ჩვენ ვიცავთ პრინციპს, რომლის მიხედვით  სუვერენულ დემოკრატიებს აქვთ უფლება თავად მიიღონ  გადაწყვეტილებები და თავადვე  აირჩიონ პარტნიორები და ალიანსები."

შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ბავშვებს კი თურმე უფრო ხშირად სცემენ.  9%-ია განსხვავება. ანუ ბავშვებს ფუნქციური სირთულეებით, კიდევ უფრო სასტიკად უსწორდებიან შინ თუ გარეთ. მათ ხომ უფრო მეტად უჭირთ ჩვენს მოლოდინზე მორგება, ისინი ხომ განსხვავდებიან, ამიტომ უფრო დიდი აგრესიის სამიზნეები ხდებიან. ან არ ვიცი, შეიძლება უფროსები ჯავრს იყრიან მათზე თავიანთი უიღბლობის, სიღარიბისა თუ გაუცხოების გამო?