დღეს ზაპოროჟიეში მივყავართ ვადიმას. იქ კაზინო და კიდევ რაღაც შენობა აქვს... ახლა რა თქმა, უნდა ორივე დაკეტილია, ზაპოროჟიე ჩრდილოეთიდან პირდაპირ ემიჯნება, მარიუპოლს. რუსები უკვე ზაპოროჟიეს ოლქშიც არიან შემოჭრილები, ანუ მაქსიმალურად ვუახლოვდებით, ე.წ. „ნულევოი ფრონტს...! გუშინწინ მომეჩვენა, რომ ვადიმამ ცოტა გამომცდელად გვკითხა: - მინდა ამ ჩემს უძრავ ქონებას დავხედო ზაპოროჟიეში და გამომყვებითო?..

ნამი იყო ჩემიც და სხვისიც და გარდა ამისა წამი იყო დიდი და საერთო - გაქვავებული, დაუსრულებელი, ახლაც მიმდინარე და ბოლოც არ უჩანს თითქოს.

     „ომი საშინელებაა, მაგრამ ომზე უარესი რამეც არსებობს ამქვეყნად - ეგოიზმია ომზე უარესი, ლაჩრობაა ომზე უარესი, ღალატია ომზე უარესი...

გამოძიებაზე მედიაში გავრცელებული ინფორმაციის მიხედვით იკვეთება, რომ  ყოფილი მინისტრი ბათიაშვილი არ იყო ჩარეული ამ ქმედებებში და მისი სახელით მოქმედებდა სამინისტროს აპარატი, რომელსაც, სავარაუდოდ, გარედან ჰქონდა დავალება მიღებული.

წერილის დაწერაც ალბათ იმიტომ მინდოდა, რომ მენტალურ სივრცეში ამ ურთიერთობების გადარჩენის პრეცედენტი შემექმნა, ჩემთვისაც და იმ ადამიანებისთვისაც, რომლებიც ვიბრძვით, „სანამ ჯერ გვიან არ არის

თბილისის მეოცე საერთაშორისო კინოფესტივალი ქართული და ბრიტანული ფილმების სიმრავლით გამოირჩევა.

ასე რომ „ყოფილების“ საკითხი კარგად დასაფიქრებელია. იქნებ ღირდეს, მიუხედავად ემოციური სირთულისა, სუნ ძის ათასწლოვანი სიბრძნის დაჯერება და რაღაც ხნით მდინარის პირას ჩამოჯდომა...

„ერთხელ ძალადობის შემთხვევა ჩემს თანატოლს ჰქონდა. მახსოვს, რომ მიამბო, ისეთი შოკირებული ვიყავი, რამდენიმე სიტყვის თქმა ძლივს შევძელი. მაშინ არ ვიცოდი, რა მერჩია და ვერაფრით დავეხმარე. მინდა, ამ ტრენინგით თავადაც გავძლიერდე და სხვებსაც მხარი დავუჭირო“, - ჰყვება ანა.