ბლოგი
ტოტალიტარული რეჟიმების მთავარი იარაღი რომ დეჰუმანიზაციაა, არახალია. სისტემის ბრძოლა ინდივიდის წინააღმდეგ ისეა გაჩაღებული, რომ ხშირად, ღია დაპირისპირებაში ყოფნა არც არის საჭირო:
„ნუ ავიწროებთ უაზროდ სამანქანო ზოლს. კატასტროფაა. ეს გზები იყო გათვლილი უფრო ნაკლებ ხალხზე და მანქანაზე, და თქვენ რას აკეთებთ! ავიწროებთ და ხელს უშლით ამით ხალხს გადაადგილებაში. არ გამოხტეთ საზტრანსპორტით იარეო. საზტრანსპორტში რაც ხდება, კარგად იცით…";
ბოლო პერიოდში შეცვლილი რეალობისა და დიდი გამოწვევების საპასუხოდ, ჯერ კიდევ გასულ წელს, საქართველოს ბანკმა წამყვან საკონსულტაციო და რეკრუტინგულ კომპანია ინსორსთან თანამშრომლობით პროექტი - „მომავლის პროფესიების“ განხორციელება დაიწყო.
ყველაფერი ყირიმალა დადგა და ამ ყირამალაში, მოდი დიდი ნაწარმოების ცნობილი დასაწყისები გადმოვატრიალოთ კორონაკონტექსტით. მე ნაწილს შემოგთავაზებთ, დანარჩენი თქვენ გააგრძელეთ - ცხადია, კამიუს ,,უცხოს" ან ტვენის ,,ტომ! პასუხი არ არის!" შავ იუმორად ქცევას მოვერიდე.
თანამედროვე მსოფლიო პრაქტიკა გვიჩვენებს, რომ იქ, სადაც კარგად არის დაცული ადამიანის შრომითი უფლებები და არსებობს ძლიერი პროფკავშირები, იქვე არის დემოკრატია, ეკონომიკური უთანასწორობა დაბალია, ხოლო საზოგადოების პოლიტიკაში ჩართულობა კი - მაღალი.
სამართლიანობა და თანასწორობა არის ადამიანის მორალური მოთხოვნილება, რის დაკმაყოფილებასაც იგი სხვადახვა გზებით ცდილობს. დემოკრატიულ ქვეყნებში ყველა მოქალაქის თანასწორობა სამართლებრივი ნორმა და კანონია.