ბლოგი
დროებითი მთავრობა, წარმოადგენს რა კომპრომისული გადაწყვეტილების უშუალო შედეგს, მიმართულია პოლიტიკური პროცესების გაჯანსაღებისკენ - იგი მიზნად ისახავს არა დაპირისპირებულ ჯგუფებს შორის არსებული კონფლიქტის ჩახშობას, არამედ მის მართვას იმგვარად, რომ ოპტიმალურად რეალიზდეს ეროვნული ინტერესები.
თავიდანვე განვმარტავ, რომ ნინო ხარატიშვილის ახალმა პიესამ – „მსახურთა შემოდგომა“ – რომლის პრემიერა სამეფო უბნის თეატრში ივნისის ბოლოს გაიმართა, პირდაპირ მიკარნახა ბლოგის სათაურიც. სპექტაკლში ბატონებისგან მიტოვებულ, უზარმაზარ და დაცარიელებულ სასახლეში (მისი პატრონი და მობინადრეები სამოქალაქო ომსა თუ დაპირისპირებას განერიდნენ) მხოლოდ სამი მსახური ქალი რჩება
ვეღარ გავუძელი, მობილური გამოვრთე და ისე გამოვბრუნდი, არავისთვის აღარაფერი მითქვამს. ხო ამეებში გავიზარდე და დავბერდი, მაგრამ არის რაღაცები, რასაც ვერასოდეს ვერ გავუძლებ, ვერ ავიტან და ვერ შევეგუები... არ გამოვა ჩემგან პროფესიონალი, არაფერში არ გამოვა და ძალიანაც კარგი... არ შემიძლია და არც მინდა, მაგის დედაც ვატირე, რა უნდა გადავიღო და რა უნდა დავწერო... და თქვენის ნებართვით, ვიდეოკამერის გამორთვისა არ იყოს, დღევანდელ დღეზე წერასაც აქ შევწყვეტ...
ერთი მხრივ, Covid-19-მა ვერ და არ უნდა ჩამოწეროს წყენა, რომელიც ბევრ ჩვენგანს კლინიკების და მათი პერსონალის მიმართ აქვს. ეს წყენა არსებობს იმიტომ, რომ მათგან უგულისყურო და უდიერ დამოკიდებულებას ვაწყდებით და ვგრძნობთ, რომ მათთვის იოლი ფულის შოვნის საშუალება ვართ.
თიბისი კონცეპტის მულტიფუნქციური სივრცე უმასპინძლებს გამოფენას - „ლადო ალექსი-მესხიშვილი, არქიტექტორი ეპოქების მიჯნაზე“.
გააცნობიერეთ ეს მათი გაიძვერული ფარსები, სპექტაკლები და შეიჯავრეთ ეს ბრტყელ/პრიმიტიული ბუნება, რომელსაც ცხოვრებაში გინერგავენ ათასი ტაქტიკით და ათასერთი სტრატეგიით პოლიტიკოსები და მგელ/მელია ეკლესია!
შოკის მომგვრელია, რომ ნარკოპოლიტიკის რეფორმის თუნდაც ამ მოკლე აღწერილობაში ვერსად ვნახულობთ სიტყვათაშეთანხმებას „ზიანის შემცირება“.
ძალაუფლება იმდენად გაგიტკბა, რომ არ გესმის და ვერც ხვდები, რატომ უნდა მოშალო ბარიერი შენსა და საზოგადოებას შორის. ვერც იმას აცნობიერებ, რომ სწორედ საზოგადოების წინაშე გაქვს ვალდებულებები და თუ ამის გაცნობიერება არ და ვერ შეგიძლია, გაითამაშე მაინც, რაღაც ზოგადი სიტყვები მოძებნე, ცოტა ითვალთმაქცე.
მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოს კანონმდებლობით დაცულია ჟურნალისტის საქმიანობა, მათ ხშირად არ აქვთ საშუალება, თავისუფლად გააშუქონ მიმდინარე მწვავე მოვლენები, არც მათ მიმართ თავდასხმაზე რეაგირებენ სამართალდამცავები ადეკვატურად და კანონიც უხეშად ირღვევა.
ტოტალიტარული რეჟიმების მთავარი იარაღი რომ დეჰუმანიზაციაა, არახალია. სისტემის ბრძოლა ინდივიდის წინააღმდეგ ისეა გაჩაღებული, რომ ხშირად, ღია დაპირისპირებაში ყოფნა არც არის საჭირო:
ლეანდრი და დიომედე ხედავდნენ, რომ გლეხები წვავდნენ და ანგრევდნენ ყველაფერს, რისი თან წაღება არ შეეძლოთ.