საყვარელ სპორტსმენებზე საუბრისას ხშირად გვავიწყდება, რომ ვსაუბრობთ ხშირ შემთხვევაში სიღარიბეში გაზრდილ ბიჭებზე და გოგონებზე რომელთა დიდ ნაწილს არათუ წესიერი განათლება არ მიუღია, ბევრმა ნორმალურად წერა-კითხვაც მოგვიანებით ისწავლა. ბრაზილიელ რობერტო კარლოსს ერთხელ ისიც კი აქვს ნათქვამი, - მეცინება ევროპელი ფეხბურთელები ჟურნალისტებს დალაგებულად რომ ესაუბრებიან, რადგან ჩემს გარშემო ვისაც კი ბურთი უგორებია ყველა ქუჩურად და „არარესპოდენტულად“ მეტყველებდაო.

ბერლინის 74-ე საერთაშორისო კინოფესტივალი ზუსტად ისე მოულოდნელად დასრულდა, როგორც ვარაუდობდნენ - მოულოდნელი ფილმის გამარჯვებით.

ამსტერდამის ნაციონალურ ოპერაში ჯორჯ ორველის „ცხოველების ფერმის“ მიხედვით შექმნილი ოპერის მსოფლიო პრემიერა გაიმართა: ნაპოლეონისა და სტალინის პარტიას ქართველი ბარიტონი, მიხეილ ქირია ასრულებს.

მესიჯბოქსის ცვლილება ხელისუფლებას მას შემდეგ დასჭირდა, რაც დაინახეს, რომ საქართველოს ისტორიული არჩევანის მომხრე არა მხოლოდ დამოუკიდებელი  მედია და NGO-სექტორი, არამედ საქართველოს მოქალაქეების უდიდესი უმრავლესობაა.

ირაკლი ღარიბაშვილის მამის ბიზნესპარტნიორი, ირაკლი კობახიძის სიძე და დედა, „ბანკი ქართუ“, კახა კალაძე, გრიგოლ ლილუაშვილი, 11 მუნიციპალიტეტის მერი - ეს არის მათი არასრული ჩამონათვალი, ვინც მედიას ცილისწამების საბაბით სასამართლოში უჩივის.

ანატოლი ბიბილოვმა ოკუპირებულ ცხინვალში გამართული საპრეზიდენტო არჩევნების პირველივე ტურში მოგება ვერ მოახერხა. როგორ შეძლო ალან გაგლოევმა არჩევნების პირველ ტურში დაწინაურება, რეალურია თუ არა ცხინვალში დე ფაქტო ხელისუფლების ცვლილება და შეცვლის თუ არა ეს რამეს საქართველოსთვის ან რეგიონში მცხოვრები ქართული მოსახლეობისთვის? კონფლიქტოლოგი პაატა ზაქარეიშვილი „პუბლიკასთან“ ცხინვალში გამართულ  არჩევნებთან დაკავშირებულ რამდენიმე მნიშვნელოვან ასპექტს გამოყოფს.

„ქალაქი, რომელსაც ზღვა აქვს“ – ეს არის პროექტი, რომელშიც მოსაზღვრე მდგომარეობა იგულისხმება. უფრო ზუსტად, ეს არის ცხოვრება ხმელეთსა და ზღვას შორის; ერთდროულად გამოთხოვება სახმელეთო თავგადასავლებთან და მიპატიჟება ზღვის უსასრულო ჰორიზონტისკენ.

„დამშვიდდით, საშიში მხოლოდ რისკჯგუფისთვის არის“ – კორონავირუსის გავრცელების შემდეგ ასეთი რიტორიკა მედიასა და სოციალურ ქსელებში არაერთხელ შეგხვდებოდათ. „პუბლიკა“ რისკჯგუფში მყოფ ადამიანებსა და ფსიქოლოგ ჯანა ჯავახიშვილს ესაუბრა, როგორ აღიქვამენ ისინი მსგავს არაეთიკურ რიტორიკას და რა გავლენას ახდენს ეს მათზე? რადგანაც რესპონდენტები პერსონალურ ინფორმაციაზე საუბრობენ, ჩვენ მათი გვარები დავფარეთ.

ბავშვთა უფლებადამცველები, სხვა პასუხისმგებელ უწყებებთან ერთად, ყურადღებას ამახვილებენ სკოლის ადმინისტრაციის როლსა და პასუხისმგებლობაზე. რა ინფორმაციას ფლობდა სკოლა მომხდარის შესახებ? რა უნდა სცოდნოდა სკოლას? რა პასუხისმგებლობა ეკისრება სკოლის დირექტორს? რა გააკეთა სკოლის ადმინისტრაციამ, როცა ბავშვი კვირების განმავლობაში სკოლაში არ გამოცხადდა? რატომ არ აცნობა მან პოლიციას და სოციალურ სამსახურს

70-წუთიან წარმოდგენაში ყველაზე საინტერესო მაინც რიტუალური თეატრის ელემენტებისა და ქორეოგრაფიული ენის შერწყმაა, რომელიც მკაცრ რეჟისურას, ტემპო-რიტმსა და გამომსახველობას ემორჩილება. ამოსავალი წერტილი ისევ ვაჟას პოეზიაა, რომელსაც ზუსტად გააზრებული რეჟისურის გარდა, მხატვრისა და სცენოგრაფის, ლელა ფერაძის ნამუშევარი და ნანა ყორანაშვილის ეფექტური კოსტიუმებიც ავსებს. 

შვეიცარიიდან იტალიაში იძულებით განდევნილი პატარა ანტონიო წლების განმავლობაში მდინარე პოს სანაპიროზე, უკიდურეს სიღატაკესა და მარტოობაში ცხოვრობს.

როდესაც უპასუხისმგებლო მთავრობა ყავს, ყოველი მოქალაქის ინდივიდუალური პასუხისმგებლობა იზრდება: უნდა შევზღუდოთ კონტაქტები, ვატაროთ პირბადე, რაც მთავარია, ავიცრათ და დავიბუსტოთ;