ყველა
- ყველა
- COVID-19
- COVID-19 და დასაქმებულები
- COVID-19 და საზოგადოებრივი ინიციატივები
- ადამიანის უფლებები
- არჩევნები 2020
- არჩევნები 2024
- ბიზნესი
- განათლება
- გარემო
- გართობა
- ევროკავშირი საქართველოსთვის
- ეკონომიკა
- თვალსაზრისი
- ინტერვიუ
- ისტორიის მცველები
- კინო
- კრიმინალი
- კულტურა
- კულტურის რუბრიკის მხარდამჭერია საქართველოს ბანკი
- ლიტერატურა
- ლიტერატურული რუბრიკის მხარდამჭერია „საბა"
- მედია
- მეცნიერება
- პარტნიორის კონტენტი
- პოლიტიკა
- რეგიონი
- რელიგია
- რეპორტაჟი
- რეცენზია
- რუსეთის ომი უკრაინაში
- საზოგადეობა
- საზოგადოება
- სათემო უსაფრთხოება
- სამართალი
- სპორტი
- ურთიერთობები
- უცხოეთი
- ქალაქი
- ღვინო
- ჯანდაცვა
სოფო მურაჩაშვილის ბინზესიდეა 4 ათასი ევროთი დაფინანსდა. ამ თანხით სოფელში მოაწყო მზესუმზირის მოსახალი, წარმოების ოთახი, შეიძინა ტექნიკა, ნედლეული და სხვადასხვა საჭირო მასალა. უკვე რამდენიმე კვირაა „მურაჩას მზესუმზირა“ გაყიდვაშია, ჯერ მხოლოდ თბილისის სამ მაღაზიაში, მაგრამ ეს დასაწყისია.
კვლევაში ნათქვამია, რომ ოჯახისა და სახლისგან შორს ყოფნის ტკივილს თან ერთვის შესრულებული სამუშაოს ფიზიკური და ემოციური სირთულეები, რაც ხშირად უარყოფითად აისახება ქალების ფიზიკურ და მენტალურ ჯანმრთელობაზე. ემიგრანტი ქალების სამუშაო ხშირად ძალიან სტრესულია, გულისხმობს მუდმივად სხვის ოჯახში, „სხვისი ცხოვრებით“ ცხოვრებას და თან სდევს შრომითი უფლებების დარღვევა.
უკრაინა დღემდე იბრძვის ყირიმის ვენახებისა და უძველესი მარნების დასაბრუნებლად, თუმცა ოკუპაცია წლიდან-წლამდე შეუქცევად ხასიათს იღებს. არადა, ყირიმის ტერიტორიაზე მეღვინეობა სათავეს ჯერ კიდევ ელინური ეპოქიდან იღებს და დღემდე გრძელდება.
„ქოლგა თბილისი ფოტო", ასევე, აქტიურად მუშაობს საგანმანათლებლო კუთხითაც, რაც გულისხმობს ხელოვნების ადგილობრივი წარმომადგენლებისთვის ახალი შესაძლებლობების და ცოდნის გაზიარებას და სწორედ ამ მიმართულებით 2021-შიც რამდენიმე ვორქშოფსა და Artist Talk-ს ატარებს, სადაც მონაწილეობის მიღება ყველასთვის უფასოა.
ღმერთმა ეს სამყარო შექმნა მრავალფეროვანი. ყველა ადამიანი ერთნაირი არ არის, არც ერთი ადამიანი ერთნაირი არ არის. ყველა ადამიანი უნიკალურია. რასობრივი, ლინგვისტური, გენდერული, სექსუალური, კულტურული მრავალფეროვნება არეკლავს ამ სამყაროს შემოქმედის ჩანაფიქრსა და ბუნებას. „ჩვენ კაცთა მოგვცა ქვეყანა, გვაქვს უთვალავის ფერითა!“ – როგორც ამას შოთა რუსთველის პოეზია ღაღადებს უკვე მრავალი საუკუნეა.
შტეფან ვაიდნერი თანამედროვე გერმანელი აღმოსავლეთმცოდნეა, რომელიც დღეს რამდენიმე მეცნიერთან ერთად აგრძელებს გერმანული ორიენტალისტიკის საუკეთესო კვლევით ტრადიციებს, რაც არასოდეს შემოიფარგლებოდა მხოლოდ მკაცრად აკადემიური ანალიზით და მუდამ მოიცავდა აღმოსავლეთის, როგორც ცოცხალი და უაღრესად თავისებური სამყაროს, ადგილზე ავთენტურ შესწავლასაც.
2020 წელს ჯორჯ ჟერმონის პარტია ბარსელონას სახელგანთქმულ ლისეოს თეატრში შეასრულა. პრემიერის შემდეგ ცნობილმა ესპანურმა ჟურნალმა „ოპერა აქტუალმა“ გარეკანზე გიორგი გაგნიძის ფოტო დაბეჭდა და სტატიაში მის მიერ შესრულებულ ჟერმონის პარტიის შესახებ დაწერა: „გიორგი გაგნიძე გამოირჩევა საოცრად დახვეწილი ვოკალური ტექნიკით, ტემბრის სრულყოფილებითა და ჰავერდოვანი ჟღერადობით“.
მოლიერის ბოლო პიესა სახელწოდებით „ეჭვით ავადმყოფი“, რომელიც რეჟისორმა საბა ასლამაზიშვილმა დადგა, კარგი მაგალითია, რომ ექსტრემალური სიტუაცია ზოგჯერ უკეთ აფხიზლებს, ვიდრე ნაყოფიერი შემოქმედებითი სიმშვიდე. ასე რომ, სპექტაკლი, რომელსაც რეჟისორმა „ავადმყოფობის სიმულაცია“ უწოდა, რეალურობის შეგრძნებას სიმულაკრის დახმარებით ქმნის.
სამედიცინო მეცნიერებისთვის 2023 წელი გამოწვევებით აღსავსე იქნება. ჩინეთში Zero-Covid პოლიტიკის შესუსტებამ ინფიცირების დრამატული ზრდა გამოიწვია. მიუხედავად პოტენციური საფრთხისა, დასავლეთში ბუსტერული ვაქცინაციის მაჩვენებელმა მნიშვნელოვნად იკლო.
ქალების შრომა დღესაც საქართველოს ეკონომიკისა და უამრავი ოჯახის უმნიშვნელოვანესი შემოსავლის წყაროა. ამას როგორც დედაქალაქიდან, ისე რეგიონებიდან საზღვარგარეთ წასული ათასობით ემიგრანტი ქალი და მათ მიერ გამოგზავნილი სოლიდური თანხაც მოწმობს.
9 ივლისს, დღის 3 საათზე ლუკა კინწურაშვილი მუხიანის ტერიტორიაზე გაჩერებასთან იდგა და ზოომაღაზიისკენ წასასვლელად ავტობუსს ელოდებოდა. მას მოულოდნელად შავ ტანსაცმელში გამოწყობილი სამი პირი დაადგა თავს და პირადობის წარდგენა მოსთხოვა.
„სწორედ მაშინ უმეტესი მოთხოვნა იყო საკვებზე, უფრო ბავშვებისთვის ითხოვდნენ საკვებს. ამიტომ რა თანხაც გროვდებოდა, ძირითადად, 200 -300 ლარი ასეთ ოჯახებს ვეხმარებოდით, საკვები და ტანსაცმელი მიგვქონდა. ბევრი თანხა ვერ გროვდებოდა, რადგან იმ პერიოდში ყველას გაუჭირდა, შესაბამისად, დახმარების მსურველიც ბევრი აღარ იყო, "- ამბობს ანა.