რეპორტაჟი
- ყველა
- COVID-19
- COVID-19 და დასაქმებულები
- COVID-19 და საზოგადოებრივი ინიციატივები
- ადამიანის უფლებები
- არჩევნები 2020
- ბიზნესი
- განათლება
- გარემო
- გართობა
- ეკონომიკა
- თვალსაზრისი
- ინტერვიუ
- კინო
- კრიმინალი
- კულტურა
- კულტურის რუბრიკის მხარდამჭერია საქართველოს ბანკი
- ლიტერატურა
- ლიტერატურული რუბრიკის მხარდამჭერია „საბა"
- მედია
- მეცნიერება
- პოლიტიკა
- რეგიონი
- რელიგია
- რეპორტაჟი
- რეცენზია
- რუსეთის ომი უკრაინაში
- საზოგადეობა
- საზოგადოება
- სათემო უსაფრთხოება
- სამართალი
- სპორტი
- უცხოეთი
- ქალაქი
- ღვინო
- ჯანდაცვა
„ის ყოველთვის იყენებს ნათელ ფერებსა და საოცარ მოცულობებს“ - აღნიშნავს კირკ ჰენესტროსა, სინგაპურში ლასალის ხელოვნების კოლეჯის მოდის სკოლის ხელმძღვანელი - „ფიქრობ, რომ იგი უსწრებდა დროს და იყო ერთ-ერთი პირველი დიზაინერი, ვინც გაბედულ ექსპერიმენტებს ანხორცილენდა ასექსუალური მოდის იდეების დამკვიდრებაში... და რაც მთავარია, არასდროს ეთანხმებოდა ქალისა და მამაკაცის მოდის სტერეოტიპებს“.
უკან ვბრუნდებით. ალაზანს ჩავუარეთ, ფოტოებს ვიღებთ. მდინარე მზის სხივების ფონზე კვლავ ოქროსფერი ჩანდა. გამახსენდა, ერთ-ერთი პანკისელი გვეუბნებოდა, ალაზანი ფაქტობრივად ჩვენი იდენტობაა და ამიტომაც ვუფრთხილდებით და გავუფრთხილდებითო.
კაკო და ელენე ბუქვაიძეების ოჯახი იმ იშვიათ ოჯახებს მიეკუთვნება, რომელიც, წინაპრების მსგავსად, თუშეთში ცხოვრობს და მეურნეობას მისდევს: კარტოფილს, ბოსტნეულსა და ქერს თესავს, ცხვარ-ძროხა, ქათმები, ცხენები ჰყავს... ბუქვაიძეები მხოლოდ ფქვილსა და ბურღულეულს ყიდულობენ, სხვა პროდუქტებს უმეტესად თავად აწარმოებენ.