ირმა ხუბუა და ლამზირა მალიჩავა ერთმანეთს ყოველ დილით, შვიდ საათზე, ძროხების მოწველისას ხვდებიან. მათი ქმრები ძმები არიან, ამიტომ ზუგდიდის მუნიციპალიტეტის სოფელ კოკში ქალების სახლებს მხოლოდ ერთი ღობე ყოფს. ნათესაობისა და მეგობრობის გარდა, ირმასა და ლამზირას საქმეც აკავშირებთ: ორივე რძის პროდუქტებს აწარმოებს და ჭყინტ ყველს, სულგუნს, მაწონსა და ნადუღს ადგილობრივებზე ჰყიდის.

ფილმი მრავალფიგურიანი კომპოზიციასავით არის აგებული, თუმცა მაინც იკვეთება ამ უკანასკნელის ცენტრალური ხაზი. ის ჩვეულებრივი ბიჭია, რომელსაც შეიძლება სკოლაში „ალუდა ქეთელაურიც“ კი არ უსწავლია, მაგრამ სოციუმმა და კულტურამ ზუსტად ასწავლა ერთი რამ - თუ თვითონ არ იძალადებს, მასზე იძალადებენ. ამიტომ უნდა იყოს ძლიერი, უხეში, ცინიკური. და აი, ნიკას ამ მარტივ, მაგრამ მყარ „ფილოსოფიურ კონსტრუქციაში“ უცებ შემოიჭრება და სრულ დისონანსს შემოიტანს ვაჟა-ფშაველა, რომელიც დააფიქრებს ნიკას, რომ ვაჟკაცობა/კაცობა, შესაძლოა, სრულიად სხვა რაღაც იყოს.

ჭაჭა სრულიად დამოუკიდებელი ალკოჰოლური სასმელია თავისი დამზადების წესითაც და პირველყოვლისა იმ ნედლეულის მიხედვით, რითაც იგი მზადდება. ამას გარდა, ევროკავშირმა ჭაჭა უკვე ცალკე ბრენდად აღიარა და ამ სასმელით ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქვეყნების გარდა ევროპელებიც დაინტერესდნენ.

პრობლემას კიდევ უფრო ამწვავებს ისიც, საინფორმაციო ვაკუუმის ფონზე გაჩნდნენ „ინფლუენსერები“ სოციალურ მედიაში, რომლებიც ხშირად ურთიერთსაწინააღმდეგო და ვაქცინაციის პროცესისათვის დამაზიანებელ ყალბ შეხედულებებს ავრცელებენ.

ილიას აზრით, ქართველმა ლიბერალებმა გააცნობიერეს, რომ მათი მიზანი ქვეყნის დაცემული ვინაობის აღდგენა, ფეხზე დაყენება და მოულოდნელი საფრთხისგან დაცვა უნდა გამხდარიყო. ამ ჯგუფის წარმომადგენლები გაერთიანდნენ სხვადასხვა პერიოდული გამოცემების - „საქართველოს მოამბის", „მნათობის", „დროებისა" და „ივერიის" გარშემო. ილიას შეფასებით, ყველა მამულიშვილი, ვისაც თავი ლიბერალად მიაჩნდა, უნდა გაერთიანებულიყო ერთი მიზნის მისაღწევად, იმისათვის, რომ საქართველოს საკუთარი ადგილი დაემკვიდრებინა.

რა მოხდება, ერთ დღესაც რომ ძიძები სამსახურში ვერ ან არ გამოცხადდნენ? - ძიძების შრომის მნიშვნელობის გასააზრებლად ალბათ პირველ რიგში ეს კითხვა უნდა დაისვას. იურისტმა ლელა გვიშიანმა სწორედ ეს ჰკითხა შრომით უფლებებზე სამსჯელოდ შეკრებილ ძიძებს:

მოკლედ, სირთულეების მიუხედავად, დღიდან შიდა ტურიზმი იხსნება და წესების დაცვით, ალბათ მაინც უნდა განვაახლოთ ქვეყანაში მოგზაურობა. ოჯახთან თუ მეგობრებთან ერთად უნდა აღმოვაჩინოთ ჩვენი ქვეყანა.

ცნობილი ამერიკელი მწერალი ფილიპ როთი საქართველოშიც დაფასებული ავტორია. ქართულ ენაზე ნათარგმნია მისი 3 რომანი. გაეცანით ფრაგმენტებს ჟურნალ The Paris Review-ს 1983-84 წლებში მწერალთან ჩაწერილი ინტერვიუებიდან, სადაც ის წერის პროცესზე, მწერლობაზე და მწერლისთვის გარემოს მნიშვნელობაზე საუბრობს:

კორონავირუსის პანდემიამ და მისგან გამოწვეულმა ეკონომიკურმა კრიზისმა თითქმის ყველა პროფესიის, ასაკის თუ სოციალური ჯგუფის ადამიანი დააზარალა. მათ შორის იყვნენ სტუდენტებიც, რომელთა ცხოვრებაც პანდემიამ რამდენიმე მიმართულებით გაართულა – დისტანციური სწავლება, გადასახადები, ზოგიერთი მათგანისთვის – ქირაც. განსაკუთრებით მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდნენ სტუდენტები, რომლებიც თავიანთი ხელფასით ირჩენდნენ თავს და იხდიდნენ სწავლის საფასურს. ასეთი სტუდენტია ირაკლი, რომელიც „პუბლიკასთან“ თავისი გამოცდილების შესახებ საუბრობს.

კვლევის მიგნებების ჩამონათვალი ვრცელია. ძირითად ნაწილში საუბარი იყო დისტანციური სწავლების დანერგვის ნაწილში გამოცდილების არქონის გამო გამოწვეულ სირთულეებზე. ერთ-ერთი მთავარი ბარიერი, რესპონდენტების თქმით, ინტერნეტზე წვდომა იყო.

გუშინ, 5 აპრილს, ცნობილი გახდა, რომ ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტის მიერ სამი მოქმედი და ერთი ყოფილი მოსამართლე დასანქცირდა. სანქცირებულ მოსამართლეებსა და მათი ოჯახის წევრებს ამერიკის შეერთებულ შტატებში შესვლა ეკრძალებათ. დასანქცირებული მოსამართლეები იმ გავლენიანი ე.წ სასამართლო კლანის წევრებად მიიჩნევიან, რომლის შესახებაც ადგილობრივი თუ საერთაშორისო ორგანიზაციები აქტიურად საუბრობენ.