პანდემიის პირობებში, სხვადასხვა სახეობის ყვავილებისა და ბოსტნეულის გაყიდვის შემდეგ სოციალურად დაუცველ ოჯახებსა და შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვებს საკვები პროდუქტები, ტანსაცმელი და სათამაშოები მიუტანეს. ასევე, გეგმავენ, დაეხმარონ სტუდენტს, რომელსაც უნივერსიტეტში გადასახდელი თანხის შეგროვება უჭირს.

„ენით აღუწერელია ბოროტებისა და ძალადობის ის დონე უკრაინელი ხალხის მიმართ, რომელიც ჩვენ მიერ აღრიცხულ საქმეებში ჩანს… გაუპატიურება, მკვლელობა და სხვა ძალადობრივი აქტები, რომლებიც რუსმა სამხედროებმა ჩაიდინეს, გამოძიებული უნდა იქნას ომის დანაშაულის მუხლით“, - თქვა HRW-ის წარმომადგენელმა ჰიუ უილიამსონმა.

„მოხუცებულებს მიხედვა უნდა. ყველა მოხუცდება და ვინც ახლა თანამდებობაზეა და არ ფიქრობს, კარგი პირობები შეუქმნას მოხუცებს, თვითონაც დაბერდება და მერე გვიან იქნება ფიქრი. გადაწყვეტილებას მერე სხვა მიიღებს. სიკვდილს არ უნდა ნატრობდეს მოხუცი, არ უნდა შიოდეს და სციოდეს”

ჭრელი ფრაგმენტები“ სხვადასხვა დროს, განსხვავებული სააზროვნო აქტივობისას ჩანიშნული ნაკვეთებისგან შედგება; განსხვავებულ საკითხებს ეხმაურება. ზოგი რაღაც ოდენობით გამოქვეყნებულია, ზოგიც ახლა მოიყრის ერთად თავს. დღეს დამკვიდრებული სიტყვახმარებით, ერთგვარი „პაზლის“ ნაწილებია, რომელთა მისადაგებით, შესაძლებელია მთლიანი სურათ-ხატის შედგენა. არც ისაა გამორიცხული, რომ იგი ვერც აიწყოს...“ – წიგნის ავტორი ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი, რამაზ ჭილაიაა.

ისედაც მძიმე ეკონომიკურ მდგომარეობაში მყოფი სოციალური აგენტები პანდემიის დროს კიდევ უფრო დიდი გამოწვევის წინაშე აღმოჩდნენ. საქმე ისაა, რომ კორონავირუსის გამო სოციალური მომსახურების სააგენტოს ინიციატივით აღარ ხდება ოჯახების გადამოწმება, სოცაგენტები მარტის თვიდან მხოლოდ იმ ოჯახებს ამოწმებენ, ვინც ამას თავად მოითხოვს.

ამ ნიჭიერების წყალობით, ჩვენ თვალწინ კიდევ ერთხელ შთამბეჭდავად ცოცხლდება ქართული ლიტერატურის ნამდვილი კლასიკოსის ცხოვრებისეული და შემოქმედებითი პერიპეტები, მკითხველი ლაღად, ძალდაუტანებლად გაიაზრებს ოთარ ჩხეიძის მნიშვნელობასაც, მისი წიგნების არსებით დეტალებსაც და მისი ცხოვრებისეული თუ იდეური არჩევანის წინაპირობებსაც.

14 აპრილზე ბევრი იწერება, მაგრამ ნაკლებად საუბრობენ იმაზე, რა და როგორ დაიწყო ის დღე. ჩვენ, ცხადია, ვიცოდით, რომ არსებობდა კონსტიტუციის კანონპროექტი. საპროტესტო ტალღაც დაწყებული იყო. ამ საქმეს კი  უნივერსიტეტში ფილოლოგები ედგნენ სათავეში: იმართებოდა  შეხვედრები.

დომინგოსთან დაკავშირებით იხსენებენ ჯერ კიდევ 2019 წლის შემოდგომაზე დაწყებულ სკანდალს, როდესაც ოცზე მეტმა ქალმა საჯაროდ განაცხადა სექსუალური შევიწროების შესახებ.

მისი თქმით, უნდა შეიცვალოს მასწავლებელთა პროფესიული მომზადების პროგრამებზე მიღების წესებიც, რადგან განათლების პროგრამებზე, სამწუხაროდ, ეროვნულ გამოცდებზე ყველაზე დაბალი შედეგების მქონე აბიტურიენტები აბარებენ.

მოკლედ ჯერ კიდევ მაშინ, სანამ სიტყვების „ტურიზმის“ და „გიდის“ მნიშვნელობა ეცოდინებოდათ, ჩვენი როსტომი თბილისში მრავალმხრივ ტურისტულ საქმიანობას ეწეოდა. უფრო ძველი თბილისელი გიდის შესახებ ჯერჯერობით ცნობები არ გვაქვს, თუმცა ალბათ ჯერჯერობით...

ის, რომ თაბორის „გოლდბერგის ვარიაციებში“ თეატრის შექმნა ასევე შემოქმედებით აქტად გვევლინება, აახლოებს ამ მასალას ჩვენს დროსთან. ეს კი ძალიან ახლოსაა იმასთან, რისი მიღწევაც თავაძეს ყოველთვის სურს - იმ ენისა და ფორმების პოვნა, რაც ერთი შეხედვით გამოუთქმელად და წარმოუდგენლად გამოიყურება... მითუმეტეს ახლა, წარმოუდგენლად ექსტრემალურ პირობებსა და დროში.

ფილმი მრავალფიგურიანი კომპოზიციასავით არის აგებული, თუმცა მაინც იკვეთება ამ უკანასკნელის ცენტრალური ხაზი. ის ჩვეულებრივი ბიჭია, რომელსაც შეიძლება სკოლაში „ალუდა ქეთელაურიც“ კი არ უსწავლია, მაგრამ სოციუმმა და კულტურამ ზუსტად ასწავლა ერთი რამ - თუ თვითონ არ იძალადებს, მასზე იძალადებენ. ამიტომ უნდა იყოს ძლიერი, უხეში, ცინიკური. და აი, ნიკას ამ მარტივ, მაგრამ მყარ „ფილოსოფიურ კონსტრუქციაში“ უცებ შემოიჭრება და სრულ დისონანსს შემოიტანს ვაჟა-ფშაველა, რომელიც დააფიქრებს ნიკას, რომ ვაჟკაცობა/კაცობა, შესაძლოა, სრულიად სხვა რაღაც იყოს.