ყველა
- ყველა
- COVID-19
- COVID-19 და დასაქმებულები
- COVID-19 და საზოგადოებრივი ინიციატივები
- ადამიანის უფლებები
- არჩევნები 2020
- არჩევნები 2024
- ბიზნესი
- განათლება
- გარემო
- გართობა
- ევროკავშირი საქართველოსთვის
- ეკონომიკა
- თვალსაზრისი
- ინტერვიუ
- ისტორიის მცველები
- კინო
- კრიმინალი
- კულტურა
- კულტურის რუბრიკის მხარდამჭერია საქართველოს ბანკი
- ლიტერატურა
- ლიტერატურული რუბრიკის მხარდამჭერია „საბა"
- მედია
- მეცნიერება
- პარტნიორის კონტენტი
- პოლიტიკა
- რეგიონი
- რელიგია
- რეპორტაჟი
- რეცენზია
- რუსეთის ომი უკრაინაში
- საზოგადეობა
- საზოგადოება
- სათემო უსაფრთხოება
- სამართალი
- სპორტი
- ურთიერთობები
- უცხოეთი
- ქალაქი
- ღვინო
- ჯანდაცვა
ბევრ შემთხვევაში, მკაცრი სასჯელი არ არის კონკრეტული შედეგის მომტანი. ამან შეიძლება მოკლევადიანი შედეგი მოგვიტანოს, მაგრამ მას თუ არ ახლავს რესოციალიზაციის პროგრამები, რეაბილიტაციის პროგრამები, თუ არ მუშაობს სოციალური მუშაკი, ფსიქოლოგი, სპეციალური გუნდი მსჯავრდადებულთან, პენიტენციურ დაწესებულებასა და მართლმსაჯულების სისტემაშიც, განმეორებითი დანაშაულის რისკმა შეიძლება მოიმატოს კიდეც, არამცთუ დაიკლოს.
იტალიის სხვადასხვა ქალაქში მცხოვრები საქართველოს მოქალაქეები პუბლიკასთან ჰყვებიან, თუ რა ხდება ქვეყანაში, როგორ ართმევენ თავს კრიზისს და რისი გათვალისწინება უწევს მოსახლეობას ვირუსისგან თავის დასაცავად.
საქართველოში კომერციული სუროგაცია ყვავის. ის რეგიონში რეპროდუქციული ტურმიზმის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ადგილს წარმოადგენს, სადაც, დონორისა და სუროგატი ქალისთვის საშუალო ანაზღაურება განვითარებულ ქვეყნებთან შედარებით 10-ჯერ დაბალია.
„ბედნიერი მაშინ ვარ, როდესაც ჩემი მხატვრობის საშუალებით თეატრში მოსული მაყურებელი იგრძნობს, თუ როგორ გარდაიქმნება მუსიკა ხილულ სცენურ ხელოვნებად“ - ეს ფრაზა გამორჩეულ ხელოვანს, ბრწყინვალე მხატვარს, სცენოგრაფსა და კოსტიუმების შემქმნელს - სოლიკო ვირსალაძეს ეკუთვნის.
თეატრებში ჩუმ-ჩუმად, ინტრიგებით, ნეპოტიზმით, არაგამჭვირვალედ და დისკრიმინაციულად ნიშნავენ ხალხს. გაინაწილებენ ტერიტორიებს კრიმინალებივით და მერე კიდევ პირი ექნებათ კრიმინალებივით შეკრული. დანარჩენები ამ ბუნდოვანი გადაწყვეტილებების ანაბარა უნდა ვიყოთ მიტოვებულები.
დავიწყებულმა და ოქროვერცხლში ჩაკეტილ-დადუმებულმა სახარებამ ვერ შემოკრიბა ღვთის ხალხი ქრისტეს მისტიურ სხეულში საეკლესიო საიდუმლოებებში თანამონაწილეობით, რომელიც შემდგომში თითოეულ ადამიანში იქნებოდა ნაპერწკალი ღვთივსათნო ცხოვრების და იმავდროულად ღირსეული და პასუხისმგებლობით სავსე მოქალაქედ გარდაქმნისა.
თუნდაც ერთი ჭიქა ე.წ. გაკეთებული ან დაავადებული ღვინის სმას ჭეშმარიტი ღვინის მოყვარულისათვის დიდი ძალისხმევა და საკუთარ პრინციპებზე უარის თქმა ჭირდება.
კორონავირუსის პანდემიის გავრცელების პრევენციის მიზნით, მარტიდან, ქვეყნის მასშტაბით, როგორც საჯარო, ისე კერძო ბაღებში სააღმზრდელო პროცესი შეწყდა. კერძო ბაღების ხელმძღვანელებსა და აღმზრდელებს დღემდე არ აქვთ კონკრეტული პასუხი, როდიდან და რა პირობებით შეძლებენ საქმიანობის განახლებას. მათი თქმით, არსებული გაურკვევლობა კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს, თუ რამდენად მოახერხებენ მომავალში კერძო ბაღები ფუნქციონირებას,- მათ მძიმე ტვირთად აწევთ ფინანსური ვალდებულებები, არსებობს მაღალი რისკი იმისა, რომ მნიშვნელოვნად შეუმცირდეთ აღსაზრდელების რაოდენობა, ისევე როგორც დაკარგონ კვალაიფიციური ადამიანური რესურსი.
ხელუხლებელი გარემოს დაბინძურება, ხეობისთვის ტურისტული პოტენციალის დაკარგვა, კულტურული და ისტორიული მნიშვნელობის ნაგებობების საფრთხის წინაშე დაყენება - ეს იმ არგუმენტების მცირე ჩამონათვალია, რომელთა გამოც მოსახლეობა და სხვადასხვა დარგის სპეციალისტები პროექტის ეწინააღმდეგებიან. მათი თქმით, ამ გარემოებებიდან გამომდინარე, აუცილებელია, რუსეთთან დამაკავშირებელი მაგისტრალის ასაშენებლად ალტერნატიული ადგილმდებარეობა შეირჩეს.
არის თუ არა ლიბერალური დემოკრატიის ფასეულობები, რომლისკენაც, წინააღმდეგობრივი გზებით, მიემართებოდა ქვეყანა დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ (1991 წელს), გარედან თავსმოხვეული, ადამიანთა ცნობიერებაში ზემოდან ჩანერგილი (ან „ჩატენილი“) პარადიგმები, თუ ესაა შინაგანი (ინტერნალიზებული) ღირებულებები, როგორც ადამიანთა ცხოვრების წესის ორგანული ნაწილი?
ძალიან საწყენია. ახლაც კი, როდესაც პანდემიას ვებრძვით და ცნობებს თითოეული ახალი დაინფიცირებული ადამიანის შესახებ უფსკრულთან საგრძნობ მიახლოებად განვიხილავთ, არსებობს ერთი დიდი ჯგუფი ადამიანებისა, კერძოდ ისინი, ვინც ნარკოტიკებს მოიხმარენ, და ამ მოხმარებასთან დაკავშირებული უამრავი ისეთი ქცევა, რომლებიც ინფიცირების რისკებს საგრძნობად ზრდის ან ინფიცირების შემთხვევაში კრიტიკულ ხასიათს იძენს, თუმცა, რატომღაც ამის შესახებ არავინ საუბრობს.
როგორც თოფურია ამბობს, სამსახურიდან წასულ თანამშრომლებსა და მუზეუმის ხელმძღვანელობას ბევრ საკითხზე ჰქონდათ განსხვავებული აზრი, თუმცა მუზეუმიდან წასვლის გადაწყვეტილება ერთ-ერთი თანამშრომლის სამსხურიდან დათხოვნის გამო მიიღეს. ის ამბობს, რომ ეს საკითხი სცდებოდა სამსახურებრივ – საქმიან საკითხს და მორალურ, ეთიკურ ჭრილში გადადიოდა.