ყველა ადამიანს აქვს ფუნდამენტური უფლებები, რომლებიც დაცული უნდა იყოს კანონმდებლობით, მაგრამ ამ მექანიზმებნის ამოქმედება და რეალობაში დანერგვა რთულია, რადგან კანონების გარდა, ადამიანურ დამოკიდებულებებსაც დიდი როლი უჭირავთ უფლებების ხელშეუხებლობაში, განსაკუთრებით, როცა საქმე უმცირესობებს ეხება.

მმართველი პარტიის თავმჯდომარემ შეთანხმებიდან გასვლაში „ნაციონალური მოძრაობა“ დაადანაშაულა, რადგან პარტიამ 100 დღის განმავლობაში მას ხელი არ მოაწერა. მიუხედავად იმისა, რომ ოპოზიციურმა პარტიამ აპრილში ბოიკოტი შეწყვიტა და შეთანხმებას ხელი მოაწერეს სხვა ოპოზიციურმა პარტიებმა თუ დამოუკიდებელმა დეპუტატებმა, ირაკლი კობახიძემ მაინც განაცხადა, რომ ამ შეთანხმებამ თავი ამოწურა.

რუსი კინოკრიტიკოსების მცირე ნაწილი, ვინც მოახერხა ფესტივალზე აკრედიტაცია, მაინც წუწუნებს ამგვარ „დისკრიმინაციაზე". არადა, მათი უმრავლესობა უკვე ევროპაში გადმოვიდა საცხოვრებლად და მშვენივრად მიიღეს და შეირგეს დასავლეთის სოციალური და პოლიტიკური მხარდაჭერა.

დასაწყისშივე უნდა ვთქვა, საქართველოს ნეიტრალიტეტზე გულუბრყვილო საუბრები, სრულიად ერთმნიშვნელოვნად ჩვენი სამშობლოს მთლიანად რუსულ ორბიტაზე დაბრუნებას უდრის.

არ არის გასაკვირი, რომ საგარეო პოლიტიკის უკრაინელი და ქართველი ექსპერტების ხედვა შავი ზღვის რეგიონში მომავალი მშვიდობისა და უსაფრთხოების წესრიგის შესახებ ერთმანეთის მსგავსია.

როდესაც 2019 წელს, წინანდლის ისტორიული სახლ-მუზეუმის მიმდებარე ღია სივრცეში, კლასიკური მუსიკის ფესტივალი ოფიციალურად დაარსდა, ალბათ ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ უკვე ხუთ წელიწადში (მითუმეტეს პანდემიური წლების სირთულეების გათვალისწინებით) წინანდალი ასე სწრაფად და „ალერგო ფურიოზოს“ ტემპით ჩაეწერებოდა ევროპული კლასიკური მუსიკალური ფესტივალების კონტექსტში. 

რა იყო რუსეთის მიზნები მაშინ, როცა უკრაინის წინააღმდეგ სრულმასშტაბიან ომს გეგმავდნენ და წარმატების რა შანსი აქვს კრემლს? რა იქნება უკრაინის გამარჯვება ამ ომში და რამდენად შესაძლებელია ე.წ. მეორე ფრონტის გახსნა საქართველოში? ამ საკითხებზე „პუბლიკა“ ევროპაში აშშ-ის არმიის ყოფილ მეთაურს გენერალ ბენ ჰოჯესს ესაუბრა.

2022 წლის 24 თებერვალს რუსეთის უკრაინაში შეჭრის შემდეგ საქართველოში საინფორმაციო ველი სრულად გადაფარა ომის ახალმა ამბებმა და ყველაფერი ერთ სიბრტყეში მოაქცია. ბაიდენის ვიზიტმა კიევსა და ვარშავაში, შემდეგ პუტინის 22 თებერვლის გამოსვლამ ყველას დაავიწყა ბჟანია-გაგლოევის სტუმრობა ჯერ კრემლში,  შემდგომ კი მინსკში. ამ შეხვედრას კი სოხუმში ამჯერად არა დადებითი, არამედ უარყოფითი გამოხმაურება მოჰყვა.

დოკუმენტური კინოს გადაღება თევზაობას ჰგავს. ორივეს ერთი პრინციპი აქვს: მეთევზემ ჯერ უნდა მოძებნოს ადგილი, სადაც, მისი ვარაუდით, ბევრი თევზია. შემდეგ კი ანკესი დაამაგროს და დაელოდოს იმ იმედით, რომ მისგან საუკეთესო შედეგს ამოიღებს. დოკუმენტალისტი რეჟისორიც, პირველ რიგში, ეძებს თემებს, იკვლევს, სად შეიძლება გამოვიდეს კარგი მასალა.

პრემიერამ დიდი რეზონანსი გამოიწვია და პიესით ევროპის სხვადასხვა თეატრი დაინტერესდა. ივნისის ბოლოს „ჰააგა“ ამერიკაში, ბოსტონის დრამატულ თეატრშიც დაიდგა და ყველაზე ცნობილმა ამერიკულმა გამოცემებმა – „ვაშინგტონ პოსტმა“ და „ნიუ–იორკ ტაიმსმა“ ვრცელი რეცენზიებიც მიუძღვნეს.

„ამას ვერ წარმოვიდგენდი... ვერც ვიჯერებ, რომ ედიტ პიაფის პარტიას შევასრულებ. ეს დიდი ბედნიერება და  პატივია“ - წერს ცნობილი ქართველი სოპრანო, სალომე ჯიქია, რომელმაც გენუის საოპერო თეატრ „სან კარლო ფელიჩეს“ საინტერესო შემოთავაზება რამდენიმე დღის წინ მიიღო. 

და კიდევ ერთი... თბილისი პრაიდის გახსნაზე, კლუბ „ხიდის“ დარბაზში  დაალოებით 250-300 სტუმარი შეიკრება. თუმცა მათ შორის განსაკუთრებული და მნიშვნელოვანი თავად ქვიარ თემის ოჯახის წევრების ხმამაღალი მხარდაჭერა იყო: „ჩვენ გამოვდივართ სოლიდარობისთვის!“ სწორედ ასეთი იქნება დღეს, ღირსების მარშზე გამოსული ადამიანების დევიზიც.