ბლოგი
ცოტა ხნის წინ ფეისბუქის მიერ ქართველი ფეისბუქ-ინსტრაგრამ ტროლებისა და ყალბი ანგარიშების წერტილოვანი განადგურების შემდეგ, დიდმა გაურკვევლობამ დაისადგურა ქართულ საზოგადოებაში. ხალხი ვერ გაერკვა, რა მოხდა სინამდვილეში: ვინ არიან ეს ტროლები? რა კავშირია ტროლებსა და „ქართულ ოცნებას“ შორის? რატომ ებრძვის ფეისბუქი ტროლებს? რას ნიშნავდა ეს ქმედება საქართველოსთვის? ვიღაც პანდა საერთოდ რა შუაში ამ ყველაფერთან? და ა.შ.
ელიან, რომ თუ ოდესმე ცვრიან ბალახზე ფეხშიშველს გამოეღვიძებათ, ეცოდინებათ, რომ ფეხსაცმელი გვერდით უდევთ, რომ მათი მამული თანასწორი საზოგადოებაა, სადაც მათ არავინ ატყუებს, არ ჩაგრავს და რომ სიცოცხლე გზა, მოძრაობა და ცვლილებებია.
აი, არჩილ თალაკვაძე როგორ უნდა გააკრიტიკო? საიდან უნდა მიუდგე? მისი კრიტიკა რაზე უნდა დააფუძნო? ვინ არის საერთოდ? არც არავინ! და ვინაიდან არავინად ყოფნა „ქართული ოცნების“ ყველა წევრს ახასიათებს, და მათი სახელები ძალიან პირობითი რამ მგონია, ამიტომ სიმარტივისთვის, მოდით, ყველას ზოგადად თალაკვაძე დავუძახოთ და ვნახოთ, როგორ ჩაიგდო ხელში თალაკვაძემ სახელმწიფო და რა არის ამაში ცუდი.
ბოლო დღეებში ხშირად გაისმის: როგორ უნდა მოვექცეთ მოზარდს? როგორი კომუნიკაცია უნდა გვქონდეს მასთან? როგორ შევხედოთ, შევხვდეთ და მოვუაროთ მოზარდის რთულ ქცევას? მოზარდობის ასაკი მართლაც არ არის მარტივი ასაკი. მაგრამ რომელი ასაკია მარტივი?
როგორც წესი, რედაქციები საახალწლოდ განვლილ წელიწადს აჯამებენ ხოლმე და, თუ ვინმეს 2019-ის დახასიათება მოუნდება, შეუძლია, ბევრი არ იფიქროს - ყველა კრიტერიუმით ეს იყო სირცხვილის წელიწადი.
ლუკა სირაძე, საუბედუროდ, ვერ დავიცავით. ლუკას დაღუპვა თითოეული ჩვენგანის პირადი მარცხია, ჩვენი როგორც საზოგადოების მარცხია, ჩვენი როგორც სახელმწიფოს მარცხია.
ვინ მოსთვლის უკვე მერამდენედ ჩვენ მოწმენი ვხდებით სისტემური დანაშაულისა, როცა მსხვერპლი ახალგაზრდა ბავშვია. რამდენიც არ უნდა ვიძახოთ, მსგავსი აღარ უნდა განმეორდესო, გულის სიღრმეში ვიცით, რომ მაინც განმეორდება. მაინც მოუკლავენ მშობლებს შვილებს და მაინც მოგვიკლავენ ადამიანებს, რომლებიც გვიყვარს.
ფაქტია, თურქ-სელჩუკთა სახელმწიფო თავისით იშლებოდა. ახალგაზრდა მეფე სრულიად უაზროდ დაუპირისპირდა მათ, როდესაც 1099 წელს ხარკის გადახდა შეუწყვიტა, რაც იყო სრული სისულელე და სიბრიყვე.
მინდა მჯეროდეს, რომ ბევრი პოლიციელისთვისაც სტრესია დღევანდელ პოლიციაში მუშაობა, ისეთ სამსახურში მისვლა, სადაც გვერდით მაგიდაზე ზის ჯალათი, ‘მენტი’. რომელმაც წინა დღეს სულ “თესლი ბავშვი” ან რაიმე მსგავსი ეძახა დეპრესიულ ბიჭს, წყალივით მოძრავს, რომელიც ახლა საავადმყოფოს ლოგინსაა მიჯაჭვული.
იცოდნენ, იცოდნენ და რომ იცოდნენ, იმიტომ ზიხართ ახლა თქვენ დამოუკიდებელი საქართველოს რომელიღაც ქალაქში, თბილ ოთახში და დიდი წვალებით, მაგრამ მაინც რუსული შრიფტით აცოდვილებთ ბრძნულ შეკითხვას: ხომ იცოდა?
ის ნიშნავს გადმოწეულ საზღვრებს. ამ საზღვრების შეხსენებას. და პირველ რიგში საკუთარ თავში გადმოწეული საზღვრების შეხსენებას ნიშნავს – თავისუფლების საზარალოდ.
გამოძიებაზე მედიაში გავრცელებული ინფორმაციის მიხედვით იკვეთება, რომ ყოფილი მინისტრი ბათიაშვილი არ იყო ჩარეული ამ ქმედებებში და მისი სახელით მოქმედებდა სამინისტროს აპარატი, რომელსაც, სავარაუდოდ, გარედან ჰქონდა დავალება მიღებული.