უნდა აღინიშნოს, რომ „ნელი კინო“ უფრო ფართო მოძრაობის, ფაქტობრივად, სუბკულტურის ნაწილია, რომელსაც “ნელ მოძრაობას” უწოდებენ. ეს უკანასკნელი უპირისპირდება თანამედროვე ავტომატიზებული და მექანიზებული სამყაროს აჩქარებულ რიტმს, რომელიც აისახება ცხოვრების წესსა თუ ადამიანის საქმიანობის ნებისმიერ სფეროში და სადაც ხარისხს განსაზღვრავს არა ის, თუ „რამდენად კარგად“, არამედ ის, თუ „რამდენად სწრაფად“.

„ბენზინგასამართის თანამშრომელს ბრალდებულმა უთხრა, მიეცა მისთვის ისეთი საწვავი, რომელიც იქნებოდა ყველაზე აალებადი და ყველაზე კარგად წაეკიდებოდა ადამიანს. ეს დაადასტურა მან. რა თქმა უნდა, ვერავინ აღიქვამდა ამას სერიოზულად, თავად სევაც ამბობდა ჩვენებაში, რომ ვერ წარმომედგინა თუ საყვარელი ადამიანი გამიმეტებდა და ბოლო წუთამდე არ მჯეროდა, რომ ცოცხლად დამწვავდაო."

„არა ნარკოტიკს“, „ნარკოტიკი კლავს“, „უთხარი უარი ნარკოტიკს“, „სიცოცხლეს ნუ გაცვლი“ – გიფიქრიათ, სკოლის კედლებზე გამოკრულ ამ ერთი შეხედვით უწყინარ, კეთილი მიზნების მქონე მოწოდებებს მოაქვს თუ არა შედეგი? რას ფიქრობთ, რამდენად საკმარისია სასკოლო ძალისხმევა და საერთოდ, რას ნიშნავს მტკიცებულებებზე დაფუძნებული მიდგომა?

ბევრ შემთხვევაში, მკაცრი სასჯელი არ არის კონკრეტული შედეგის მომტანი. ამან შეიძლება მოკლევადიანი შედეგი მოგვიტანოს, მაგრამ მას თუ არ ახლავს რესოციალიზაციის პროგრამები, რეაბილიტაციის პროგრამები, თუ არ მუშაობს სოციალური მუშაკი, ფსიქოლოგი, სპეციალური გუნდი მსჯავრდადებულთან, პენიტენციურ დაწესებულებასა და მართლმსაჯულების სისტემაშიც, განმეორებითი დანაშაულის რისკმა შეიძლება მოიმატოს კიდეც, არამცთუ დაიკლოს. 

დაახლოებით, 1831 წელს, სიდალებს ისე ძლიერ გაუმწვავდათ ფინანსური კრიზისი, ოჯახი იძულებული შეიქნა, საცხოვრებლად გადასულიყო დედაქალაქის სამხრეთ ნაწილში, თემზის სამხრეთ სანაპიროზე გადაშლილ საუთვარქის რაიონში, რომელიც, რბილად რომ ვთქვათ, სულაც არ იყო ჰატონ-გარდენივით თვალწარმტაცი.

მწარეა იმაზე დაკვირვებაც, თუ როგორ ხდება ამ ხელ-ფეხშეკრულ მდგომარეობაშიც კი მათი მუდმივი ინსტრუმენტალიზება. ასე ჩუმად შემოპარებული მემარცხენე იდეოლოგიური ჩარჩო ხშირად ირონიული თუ კარიკატურული ტონის პარადიგმად იქცევა. დაუკვირვებელი თვალისთვისაც მაშინვე ნათელი ხდება, ქართულ ნეოლიბერალურ პოლიტიკაში წინასაარჩევნოდ როგორი მოცემულობის სივრცე თავისუფლდება სოციალური საკითხებისთვის და როგორი ილეთებით ხდება ამ სივრცის ათვისება.

მეცნიერთა მთავარ საზრუნავად ცირკულაციაში არსებული ვაქცინების ეფექტიანობის საკითხი იქცა. აქამდე თუ ბუსტერული ვაქცინაცია დელტა შტამის შესაკავებლად იყო გამიზნული, ახალმა ვარიანტმა არსებული სტატუს-კვო თავდაყირა დააყენა. ომიკრონთან დაკავშირებულ უამრავ კითხვაზე პასუხების ძიება უკვე დაწყებულია.

ახალგაზრდა მსახიობს, ლევან გელბახიანს (მთავარი როლი ფილმში „და ჩვენ ვიცეკვეთ“) დიდი შანსი აქვს ახალ წარმატებას მიაღწიოს, ის უკვე დაასახელეს ახალგაზრდა მსახიობთა ათეულის („ევროპის ამომავალი ვარსკვლავის“) ფავორიტად და სპეციალურ ჯილდოსაც გადასცემენ.

კოლხეთის ეროვნული პარკი გამორჩეულია თავისი ლანდშაფტით და ჰაბიტატებით, თუმცა, ამავდროულად არაერთი გამოწვევის წინაშე დგას. მკვლევართა ჯგუფი საერთაშორისო პროექტის ფარგლებში ორი წელია ადგილობრივ ეკოსისტემას და მის გარშემო წარმოქმნილ პრობლემებს იკვლევს. როგორ სწავლობენ ადგილობრივ ეკოსისტემას, რა მონაცემებს იღებენ მკვლევრები და რატომ არის მიმდინარე კვლევა ხალხისთვის მნიშვნელოვანი?

საქართველოში კი ბუსტერი დოზის რეგისტრაციამდე ვაქცინების ე.წ. ჩანაცვლება დაიწყო, თუმცა იმუნოლოგები ამბობენ, რომ ჩანაცვლებას სხვა დანიშნულება აქვს და ურჩევენ მოსახლეობას, როგორც ბუსტერი, ისე არ გამოიყენონ. რა არის ბუსტერი და რით განსხვავდება ჩანაცვლებისგან, როდის და ვინ უნდა აიცრას დამატებით, კორონავირუსის წინააღმდეგ?

სხვათა შორის, სოფი ლორენმა კარიერაში პირველი „ოსკარი“ 1961 წელს მიიღო, რეჟისორ ვიტორიო დე სიკას ფილმში "ჩოჩარა" შესრულებული როლისთვის, რომელიც სწორედ მეორე მსოფლიო ომის დროის იტალიაზე მოგვითხრობს.

ამჯერად დისკრედიტაციის კამპანია ახალგაზრდა რეჟისორის, ლაშა შეროზიას წინააღმდეგ არის მიმართული, რომელიც ოთხი წლის განმავლობაში ზუგდიდის, შალვა დადიანის სახელობის სახელმწიფო თეატრს ხელმძღვანელობდა.