მეცხვარეობა საქართველოს სოფლის მეურნეობის ტრადიციული დარგია. ცხვარიც ადგილობრივი სახეობისაა, რომელსაც უკვე საუკუნეებია მწყემსავენ. მაგრამ შეუძლია თუ არა მას წარმატებულ ბიზნესსექტორად იქცეს? როგორ გაუძლო პანდემიას მეცხვარეობა, რა პერსპექტივა აქვს ცხვრის ყოლას საქართველოში, არის თუ არა განვითარებადი ბიზნესი თუ მილევის, გაქრობისთვის განწირულ ტრადიციად დარჩა?

ალბათ, ყველამ ვისწავლეთ დაწყებით კლასებში, რომ დედამიწას გარშემო ჰაერის დიდი გარსი აკრავს, რომელსაც, შეიძლება, ჩვენს ნახატებსა და ილუსტრაციებში არ ვითვალისწინებდით ხოლმე, მაგრამ რეალურად, იმაზე დიდი მნიშვნელობა აქვს ჩვენთვის, ვიდრე წარმოგვიდგენია.

მაგალითად, სანდრო ბრეგაძის ნათესავებმა „ქართულ ოცნებას” 2016 წელს, წინასაარჩევნოდ 85,000 ლარი შეწირეს; მისმა სიძემ (დის ქმარი), გოჩა ძნელაძემ 2016 წლის 13 სექტემბერს მმართველ პარტიას 60,000 ლარი შესწირა; ბიძაშვილმა, დავით ბრეგაძემ კი 2016 წლის 4 ოქტომბერს “ქართულ ოცნებას” 25,000 ლარი ჩაურიცხა.

ახლაც, ამ სტატიის შესაკრავად და დასასრულებლად ქვევრიდან ცოტაოდენი ჩვილი კრახუნა ამოვიღე, შარშან დაყენებული. ჭიქაში 100 გრამამდე ღვინო იქნება. იგი ჯერ სულ რაღაც 4 თვისაა. ცივია, ხელებში ვათბობ და ვცდილობ გავიგონო რას ამბობს ეს ღვინო

როდესაც სოციალურ უთანასწორობაზე ვსაუბრობთ, უნდა გვახსოვდეს, რომ სოციუმი შედგება ქალებისა და კაცებისაგან, სადაც თანასწორობა უზრუნველყოფილი უნდა იყოს კონსტიტუციით განსაზღვრული უფლებებით, საზოგადოების ნებისმიერი წევრისთვის. თუმცა, როდესაც ორივე სქესი თანაბარ დროს უთმობს ანაზღაურებად შრომას, რამდენად სამართლიანია ის, რომ სახლში დაბრუნებისას აუნაზღაურებელი შრომის უდიდეს ნაწილს ქალები ასრულებენ? ეს ეხება ბავშვ(ებ)ზე ზრუნვასაც.

დასავლეთი აუცილებლად აღმოჩნდება და უკვე არის მეტაფიზიკის გარდაუვალობის აღიარებამდე, იმის გათვითცნობიერებამდე, რომ ადამიანის სიცოცხლის მარადიული დანიშნულებით შევსება აუცილებელია მისი პიროვნული განვითარებისა და სრულყოფისათვის. ამ ვითარებაში სულაც არ არის მეტაფიზიკის ძიება აღმოსავლურ რელიგიებში ან ახალი კვაზი-რელიგიური მეტაფიზიკების გამოგონება, არამედ თავად თავის ქრისტიანულ წიაღში შეუძლია ევროპას, ეს მეტაფიზიკა იპოვოს.

დავით წერედიანის თარგმანებმა უამრავი ახალი სახელით, თემით, ლიტერატურული მოტივითა თუ ინტონაციით გაამდიდრა ქართული მწერლობა. მთელი მისი ცხოვრება და მოღვაწეობა ნიმუშია საყვარელი საქმის უანგარო მსახურებისა და ამ მოკრძალებულმა, განდეგილივით მცხოვრებმა ადამიანმა მართლაც განსაკუთრებულად შთამბეჭდავი და გამორჩეული ეპოქა შექმნა ქართული ლიტერატურისა და თარგმანის ისტორიაში.

„დილის 8-იდან ვიწყებდით მუშაობას, რადგან, სანამ მოვაწესრიგებდით ყველაფერს, 1 საათი გვჭირდებოდა. 9 საათიდან ვიხსნებოდით და გვიან საღამომდე ვმუშაობდით, მერე ისევ ჩვენ ვალაგებდით იქაურობას. თან სულ ფეხზე უნდა ვმდგარიყავით და მომღიმარი სახე გვქონოდა. დაჯდომის უფლება მხოლოდ შესვენების დროს გვქონდა".

სწორედ ამის ფარგლებში, ზურაბ ნიჟარაძემ მოიპოვა დაფინანსება და იყიდა 45-ცხენისძალიანი ტრაქტორი თავისი აგრეგატებით.  ეს ტრაქტორი ხვნისთვის გამოიყენება და გარდა იმისა, რომ ამხანაგობის წევრები მას თვითონ იყენებენ, სიმბოლურ ფასად, მას ზემო სვანეთის სხვა მკვიდრებზეც აქირავებენ, ან სულაც უსასყიდლოდ აძლევენ.

როდესაც შედიხართ რესტორანში ან ღვინის ბარში და გსურთ, რომ მარტო 2–3 ჭიქა ღვინო დალიოთ, თუკი დარწმუნებული არ ხართ, რომ ძალიან გამორჩეული ახალი ღვინო არ აქვთ, უმჯობესია საქმე გაიმარტივოთ და ვარდისფერი ღვინო შეიძინოთ,  რომლებიც, როგორც წესი, არ გაგიცრუებთ იმედებს.