არსებობს ერთი თვალით უხილავი არსება, სახელად კორონა, რომელსაც ვერ ვხედავთ, მაგრამ ყველგან შეიძლება იყოს, არ იცი, სად გადაეყრები, ვის აზის ცხვირზე, ან ხელზე, ან იქნებ შენს ფანქარზეც კია წამოსკუპებული.

ხან ვმარცხდები, ხან ვიმარჯვებ, მაგრამ ერთს არასდროს ვაკეთებ, სხვას არ ვეკითხები ნიშნისმოგებით და წამღერებით – „რას შვებოდი, რატომ, რისთვის, სად იყავი მაშინ?“ რადგან, თუ ცუდ მხარეს ვიყავი, ვცდილობ, ახლა აღარ ვიყო. სანამ ცოცხალი ვარ, ამის შესაძლებლობა მაქვს და გაქვს. ხოლო მკვდრებზე, მკვდრებმა ილაპარაკონ.

ასეთი ამბავი არსებობს, თითქოს, მომაკვდავ ჰენრიკ იბსენს, უკანასკნელი სიტყვა გაბრაზებით წამოუძახია: ”პირიქით”. ამავე გადმოცემით, სავარაუდოდ, მწერალმა ეს მაშინ თქვა, როდესაც იქ მყოფი არწმუნებდა, რომ ავადმყოფი იბსენი გამოკეთების გზაზე იყო.

„სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა სიკვდილი სახელოვანი“  რუსთა

„დსთ-ს ქვეყნებისა და საქართველოს ცნობილმა კინოსტუდიებმა გადაწყვიტეს გააერთიანონ თავიანთი შემოქმედებითი და საწარმოო რესურსები და შექმნან ერთობლივი ალიანსი კინოპროდუქციის ერთობლივი წარმოებისთვის“. აღსანიშნავია, რომ ამ ფაქტის შესახებ ინფორმაცია უზბეკეთის სააგენტოს პრესსამსახურმა გაავრცელა.

ყველა ამბავში, მაყურებელი ტრიბუნაზე და არა ტელეფონსა და ტელევიზორში, ფეხბურთის ძველი, სამუდამო ბედნიერებაა, რომელიც მის უპირველესობას განაპირობებს სპორტთა შორის. სანაკრებო ფეხბურთი კი ხომ, საერთოდ. ინჯოი!-თან ჯერ პენალტობია არ დაწყებულა.

მსგავსი გადაწყვეტილებები სამაგალითო უნდა გახდეს სხვა მოსამართლეებისათვის, თუ როგორ უნდა მოხდეს სახელმწიფოსა და ინდივიდს შორის არსებული დავის პირობებში, ადამიანის უფლებებზე და კანონის უზენაესობის პრინციპზე ორიენტირებული გადაწყვეტილების მიღება.

„ამათ უეჭველად დაიჭერენ, ეს ამბები რო მორჩება...“, - გადმომილაპარაკა ჩემმა ირანელმა თანამშრომელმა, როცა კარანტინში მყოფი პაციენტების მეთვალყურე ირანელი ექიმების ცეკვის ვიდეოს ვუყურებდით, რომელიც იუთუბზე გავრცელდა და მოკლე ხანში დიდი პოპულარობაც მოიპოვა.

მუსიკისა და “ფლეილისტისა” არ იყოს, ხომ ყველას გვყავს სევდისა და სიხარულის პოეტები, ნიკო სამადაშვილი კი, დიდი ქართველი პოეტი, ჩემი საყვარელი პოეტი, მუდამ თან მახლავს, განურჩევლად გუნება-განწყობისა, მისივე სიტყვებით რომ ვთქვა: “ის ჩემში უსტვენს, ვით საყდრის ჩიტი”.

გულწრფელად რომ ვთქვა, არ მესიამოვნა ვიღაცა „ცხვრად“ რომ მთვლის, თან იმ წრიდან, ბოლომდე რომ ვერ გარკვეულა, ცხვარი რიტუალური საკვებია თუ უუფლებობის სიმბოლო. კაცმა რომ თქვას, არცერთი პერსპექტივა არ იწვევს აღფრთოვანებას. ეგეც არ იყოს, „მწყემსებისთვის“ სიტყვის შემბრუნებელი სხვა „ცხვრებისადმი“ სოლიდარობის გრძნობამაც თავისი ქნა და გადავწყვიტე მეც „ვიქილიკო“.

იუსტიციის უმაღლესი საბჭო იქმნება საერთო სასამართლოების დამოუკიდებლობისა და ეფექტიანობის უზრუნველყოფის, სასამართლო რეფორმის გასატარებლად წინადადებების შემუშავებისთვის. იუსტიციის საბჭოებმა თავიანთი წვლილი უნდა შეიტანონ საზოგადოების ნდობის მოსაპოვებლად და უნდა იმუშაონ გამჭვირვალედ, საზოგადოების ინტერესებიდან გამომდინარე.