ბლოგი
როგორც წესი, რედაქციები საახალწლოდ განვლილ წელიწადს აჯამებენ ხოლმე და, თუ ვინმეს 2019-ის დახასიათება მოუნდება, შეუძლია, ბევრი არ იფიქროს - ყველა კრიტერიუმით ეს იყო სირცხვილის წელიწადი.
შეეძლო ეთქვა, რომ დედაქალაქის მერს კახა კალაძეს გაჰყვა საახალწლო განათებების მზადების პროცესის დასათვალიერებლად. ან – ქართული ტურიზმის განვითარების ხელშეწყობის მიზნით იტალიური კურორტის სერვისებს ეცნობოდა, რომ მერე ჩვენი ბიზნესისთვის გამოცდილება გაეზიარებინა.
ახლა საქართველოში გაფიცვაზე იმდენს ლაპარაკობენ, რამდენიც არასდროს ულაპარაკიათ. გაფიცვა გახდა პოლიტიკური ცვლილებების მთავარი იმედი.
როგორც ჭიათურელი მაღაროელები მუშაობენ მიწის ქვეშ მუხლამდე წყალში, ასე უდგება თანდათან წყალი პეტრიაშვილის გაერთიანებულ პროფკავშირებს.
ჩვენ არ გაგვიგია რას ამბობდა ზამირ კვეკვესკირი, როცა იწვოდა. რას უთვლიდა ხელისუფლებას, რა იყო მისი ბოლო სიტყვები, როცა სხეულზე გაჩენილ ხანძარს უქრობდნენ. მისი და სხვების სათქმელი გასაგები ხდება მოგვიანებით - როგორც მისი ფიზიკური არყოფნის, მის თავს გადამხდარი გულგრილობის და სასოწარკვეთის დასტური.
როგორ გავხდეთ კიბერუსაფრთხოების სპეციალისტი? როგორ მოვემზადოთ გასაუბრებისთვის? როგორ წავიდეთ უფასოდ ამერიკაში სასწავლებლად? როგორ გავხდეთ ვებ დეველოპერი? რა ვაკეთოთ კარანტინში? სად გავიცნოთ tech ადამიანები?...
იმუნიზაციის მრჩეველთა ეროვნული ტექნიკური ჯგუფის ხელმძღვანელის, ივანე ჩხაიძის განმარტებით, იანვრის მეორე ნახევარში, როდესაც „ომიკრონი“ საქართველოში დომინანტური შტამი გახდება, დღიური ინფიცირების რიცხვი 10 000-დან 15 000-მდე იქნება.
შესაძლოა, მას შემდეგ გადავწყვიტე, მეც მეწერა წიგნები და მომეთხრო ადამიანებისთვის სხვადასხვა საოცარი ამბავი, რომლებიც მათში ბასრ ემოციებს აღძრავდა.
ბეთჰოვენს აქვს სოლ-მაჟორულ ტონალობაში დაწერილი და დახვეწილი ირონიით გამორჩეული საფორტეპიანო რონდო, სახელწოდებით „მრისხანება დაკარგული გროშების გამო“ (Die Wut über den verlorenen Groschen).