ბლოგი
მართალია, 2020 წელსაც რაღაცეები დაინგრა, მაგრამ იცით რა? ჩვენ პატარა ქვეყანა ვართ, ფული არა გვაქვს, თორემ გული – იცოცხლე, შეგვტკივა, განსაკუთრებით – ბანკების მმართველებსა და საფონდე ბირჟავიკებს, ბოდიში, ბირჟებს, შიგადაშიგ კი პარლამენტარებსაც შეაქვთ თავიანთი წილი პატრიოტიზმის ყულაბაში…
ახლა საქართველოში გაფიცვაზე იმდენს ლაპარაკობენ, რამდენიც არასდროს ულაპარაკიათ. გაფიცვა გახდა პოლიტიკური ცვლილებების მთავარი იმედი.
რუსული არმიის აგრესიას უკრაინაში უკვე ათეულობით სპოტსმენი თუ ხელოვანი შეეწირა. რამდენიმე დღის წინ, მარიუპოლში ცნობილი ლიტველი კინოდოკუმენტალისტი, მანტას კვედარავიჩუსი დაიღუპა.
და რაც მთავარია, აუცილებელია ბიძინა ივანიშვილის, ანუ „ქართული ოცნების“ საოცნებო მითოლოგიის დამსხვრევა: როცა შორეულ მომავალში, დღეს არსებული ოპოზიცია (ანუ „კოლექტიური ნაცები“) აღარ იარსებებენ, თავად დანიშნოს სასურველი, რბილი, სწორედ უძალო და არადამღლელი ოპოზიცია! რაც მშვიდი ჭაობის არსებობის გარანტიას მისცემდა.
შეეძლო ეთქვა, რომ დედაქალაქის მერს კახა კალაძეს გაჰყვა საახალწლო განათებების მზადების პროცესის დასათვალიერებლად. ან – ქართული ტურიზმის განვითარების ხელშეწყობის მიზნით იტალიური კურორტის სერვისებს ეცნობოდა, რომ მერე ჩვენი ბიზნესისთვის გამოცდილება გაეზიარებინა.
რა თქმა უნდა, მიხეილ სააკაშვილი მრავალპროფილურ კლინიკაშია გადასაყვანი, მაგრამ ვინ იკისრებს ამ მისიას? ვერაფრით წარმოვიდგენდი, რომ სიუჟეტი, რომელიც ზღაპრებში და ისტორიაში თუ შემხვედრია, წინ დაგვიხვდებოდა - ახირებული, ბოროტი და შეშლილი მმართველი, ვისაც ვერაფერს უბედავენ ქვეშევრდომები.
როგორც წესი, რედაქციები საახალწლოდ განვლილ წელიწადს აჯამებენ ხოლმე და, თუ ვინმეს 2019-ის დახასიათება მოუნდება, შეუძლია, ბევრი არ იფიქროს - ყველა კრიტერიუმით ეს იყო სირცხვილის წელიწადი.